Cortinarius [🔉 kor·tī·na·ri·us]

Owocniki mięsiste, naziemne. Charakterystyczną cechą tego rodzaju jest występowanie zasnówki (przeważnie pajęczynowatej osłony częściowej) łączącej u młodych egzemplarzy brzeg kapelusza z trzonem. U starszych egzemplarzy jej resztki mogą być widoczne na trzonie i brzegu kapelusza. U dojrzałych owocników blaszki są rdzawobrązowe. Wysyp zarodników rdzawobrązowy. Zarodniki są owalne, ziarenkowate lub cytrynowate, o różnej ornamentacji, przeważnie brodawkowate lub nakrapiane.Owocniki mięsiste, naziemne. Charakterystyczną cechą tego rodzaju jest występowanie zasnówki (przeważnie pajęczynowatej osłony częściowej) łączącej u młodych egzemplarzy brzeg kapelusza z trzonem. U starszych egzemplarzy jej resztki mogą być widoczne na trzonie i brzegu kapelusza. U dojrzałych owocników blaszki są rdzawobrązowe. Wysyp zarodników rdzawobrązowy. Zarodniki są owalne, ziarenkowate lub cytrynowate, o różnej ornamentacji, przeważnie brodawkowate lub nakrapiane.

Grzyby mykoryzowe, związane z drzewami. Najliczniejszy w gatunki rodzaj grzybów kapeluszowych. W Europie występuje ponad 400 gatunków. W większości trudnych do oznaczania.

Dla oznaczenia konieczne jest odnotowanie takich cech świeżych owocników jak partner mykoryzowy, śluzowatość lub nie powierzchni kapelusza i trzonu, zapach i smak (uwaga! niektóre są trujące), barwa blaszek i innych części młodych owocników (najlepiej przed otworzeniem kapelusza), barwa miąższu na przekroju podłużnym, reakcja powierzchni kapelusza i miąższu z silnym 5-15% roztworem KOH.

Systematyka niekiedy niejasna lub zawiła. Próby podziału lub systematyzacji w obrębie tego olbrzymiego rodzaju trwają. Grzyby mykoryzowe, związane z drzewami. Najliczniejszy w gatunki rodzaj grzybów kapeluszowych. W Europie występuje ponad 400 gatunków. W większości trudnych do oznaczania.

Systematyka niekiedy niejasna lub zawiła. Próby podziału lub systematyzacji w obrębie tego olbrzymiego rodzaju trwają.

Generalnie odradza się zbieranie zasłonaków do jedzenia – bo są wśród nich w większości gatunki niejadalne, niektóre silnie trujące i brak niewątpliwie smacznych a odróżnianie gatunków sprawia dużą trudność nawet mykologom.

Jedynie w obrębie podrodzaju Myxacium istnieje prosta reguła kwalifikacji jadalny-niejadalny. Te zasłonaki z podrodzaju Myxacium (z lepkim trzonem i kapeluszem) które nie mają gorzkiego smaku, to są jadalne.Generalnie odradza się zbieranie zasłonaków do jedzenia – bo są wśród nich w większości gatunki niejadalne, niektóre silnie trujące i brak niewątpliwie smacznych a odróżnianie gatunków sprawia dużą trudność nawet mykologom.