szerzej:
3 osoby- 3 wiadra 10 l w ok 1h15min

szerzej:
Ranek jak na cudną jesień przystało- mokrusieńki, w rosie skąpane wszystko dookoła. Temperatura wysoka, aż + 13 st. Wiatr zapomniał o moich nizinach i dzięki mu za to, bo tam gdzie grasowałam, gdyby sobie troszkę powiał, to jak zmokła kura bym całkiem wróciła. Plan był prosty jak drut. Są maślaki na bank, a więc na maślaki. W spokoju, bez konkurencji, bez dodatkowego tankowania i nadrabiania kilometrów. Na pierwszy ogień poszła sobie taka moja maleńka miejscówka. Zaglądam tam, bo borowiki jak są, to czasami je tam zbieram. Dzisiaj, jak pokonałam pierwsze krzaczaste przeszkody, jak w bajce, ukazał mi się pierwszy, dostojny, wyrośnięty, z wybarwioną pięknie główką- BOROWIK. Jak go zobaczyłam, tak się ucieszyłam, że nie mogłam fotki zrobić. Ręce z zachwytu i wrażenia drgawek jakiś dostały. Chwila minęła, a obok następny i następny. Rosły sobie prawie, że w szeregu. Tak wyzbierałam pierwszą dziesiątkę. Następne miejsca kozakowe zahaczyłam- a wszystko po drodze na maślaki. A tam moje ukochane w wielkiej obfitości. Nie powiem, że zbiory do najłatwiejszych należały. I po kolanach musiałam je wyłuskiwać, i wyszarpywać z objęć młodych sosen. Prawie kaptur od kurtki bym straciła. Oczywiście i bez wiatru po slalomie wśród tego drzewostanu calusieńka byłam mokra. Ostatnio do wilgotności odzienia w lesie zdążyłam się przyzwyczaić. W kozakowych miejscówkach to i kozaki w przeogromnej ilości maślaki. Od maleńkich mikrusów do wielkich patelni. Ponieważ obłowiona byłam w borowiki i kozaki- z żalem- ale maślaki szerokim łukiem omijałam. Mam rozum. Pozbierać to jedno, przywieźć, to drugie, ale oczyścić i przetworzyć toż to zupełnie jest inna bajka. Gdybym je zbierała, to w pół godzinki dwa czubate kosze. Ja natomiast z lasów przetaszczyłam ok 4 kg, i na to się składa 29 borowików, 39 koźlarzy, oraz ok 60 podgrzybków. Radocha na całego. W tym sezonie jeszcze tylu borowików zebrać mi się nie udało. To był ten cudowny pierwszy raz...………. Oby nie ostatni. Serdecznie Was wszystkich z grzybnych nizin pozdrawiam :)

szerzej:
Witam wszystkich pozytywnie grzyboświrniętych... 😀
To mój pierwszy wypad do lasu po zmianie województwa... Raczej forma rekonesansu...
Najgorętsze pozdrowienia dla całej braci grzyboświrków... Jeszcze się odezwę 😉

szerzej:
Trzeba się naszukać, bo najazd tłumów spowodował, że grzybki występują tu pojedyńczo, w większej ilości pochowane tam, gdzie niedzielnym grzybiarzom nie chce się zaglądać Czarne łebki bardzo jędrne i znów siedzuń, ładny, młody

szerzej:
Bardziej spacer ze schylaniem się co jakiś czas, niż wielkie grzybobranie, ale mijając olbrzymie ilości aut po drodze stwierdziliśmy, że nie będziemy pchać się w tłum.
Nie znam w pobliżu Poznania żadnych miejscówek na prawdziwki czy kozaki, a po dłuższym wyszukiwaniu w google udało mi się namierzyć las w Mosinie jako miejsce gdzie "coś" powinniśmy znaleźć. Moja dziewczyna uwielbia grzyby (nie wiem czy bardziej jeść, czy zbierać), a że oboje pracujemy, to w tygodniu raczej ciężko się wybrać na dłużej niż 1-1,5 godziny. Następnym razem spróbujemy szczęścia w okolicach Szamotuł i zapolujemy na prawdziwki!

szerzej:
Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. Nie ma grzybów szlachetniejszych, to maślaki kocham ja :)

szerzej:
Wczoraj tam, a dzisiaj tu. Wczoraj zaraz po deszczyku, a dzisiaj w rannej rosie, mgle, przy całkiem cieplutkiej aurze, bo 11 raniutko na plusie. Taka jedynie mała różnica nastała, że grzybiara już nie w adidaskach do lasu poleciała, a w kaloszkach, jak na aurę i okoliczności przystało. Tak, że po dwóch wypadach z wodą w butach, dzisiaj suchą nóżką do domciu wróciłam. Na zbiory- bo już na pewniaka wiedziałam, że będą wybrałam się do poznańskich bliskich lasów. A tu niespodzianka. Kto w granicach Poznania grzyby zbiera? Nikt, no prawie. Tak, że sama po terenach łowieckich z dobrym skutkiem buszowałam. Cel- kozaki- prze zemnie utęsknione, oraz może przy okazji maślaczki się na wynos z lasu załapią. Sama byłam ciekawa, jak tam kozakom się wiedzie. Są czy też może ich nie ma. A tu las mnie mnile zaskoczył. Wokół jednego drzewa - najpierw dojrzany jeden, a za chwilę- uwaga, jak się stopy stawia- rosły na okrągło- 7 szt. zdrowych i dorodnych. Obskoczyłam miejsc jeszcze kilka i zrobiło się w koszu tłoczno- całych 38 szt. Pomykając między sosnami znalazłam jeszcze 4 Borowiczki, takie co to dopiero swój brązowy łebek ze ściółki wystawiały. Zbiór ich długiego czasu mi nie zajął, bo uwinęłam się w ponad pół godzinki. Co tu robić dalej? Głupiutkie pytanie- ruszyłam przez miedzę na maślaki. Tych to dzisiaj nie był już wysyp, ale prawdziwe wysypisko. Dosłownie po pół godzinie miałam dość i zbierania, i ich namiętności w klejeniu się do osoby mojej, a właściwie do mych dłoni. Eko coraz cięższe, kozaki też o sobie znać dawały, myślę sobie basta. W tył zwrot i maślaki dla znajomej- więc nie załapały się na foto, a ja z kozaczkami do domciu. Uwielbiam je w lesie oglądać jak rosną, zbierać i przetwarzać, a najbardziej jak narkoman w domu nimi delektować. Aura dopisała, grzyby wymarzone również, adrenalina kipi, uśmiech z ust nie schodzi, kości bolą już po całości, ale co byłam w moim leśnym raj to moje. Serdecznie Was wszystkich z mych nizin pozdrawiam. Widzę z mapy, że wysyp idzie po mapy całości, a więc pełnych koszy moi mili, pełnych koszy!!!!!!!!!!!!

szerzej:
Było tego znacznie więcej, ale nie będę się wygłupiała i podawała 150 na h. Po godzinie zbierania, prawie pełen kosz, a że ciężkie były, bo świeżo deszczówką napojone, to decyzja- nawrotka do samochodu, i to bez rozglądania się na boki. Nie muszę na portalu dodawać, że pierwsze marsze w las najbardziej obfite w te maleństwa- i nie tylko- są. Następne nawrotki wymagają i więcej uwagi, lepiej wytrzeszczonych oczu i niestety mniej grzybne bywają. Dzisiaj tylko 2 wyjścia do lasu, bo stwierdziłam- tak na oko, że 6 kg to i tak wystarczy. To trzeba w domciu do serca przytulić i obrobić. Las- dzisiaj jak z tysiąca i jednej baśni. Świeżusieńko po deszczu, wszystko się w tym lesie mieni i błyszczy. Woda po pół godzinie chlupie przyjemnie w adidasach. Spodnie po kolana mokre. Kolana brudne jak nieboskie stworzenia- zbieram przyklękając. Jak wyjeżdżam z lasu wyglądam, jakbym była po pielgrzymce na kolanach. Dzisiaj kolejny dzień mojej najukochańszej jesieni. Uśmiech z ust nie schodził, a nos nie dawał rady z wciąganiem tego grzybnego, wilgotnego przesyconego lasem powietrza. A w tym wszystkim ONE= podgrzybKI- łebki wypucowane, błyszczące, po prostu zachwycające. Nic tylko do serducha przytulić. Miałam czas w lesie na wszystko. Wszystko widziałam i słyszałam, ale smartfon leżał sobie w plecaczku wygodnie na dowolnie wybranym boku i nawet ochoty nie miałam na jakąkolwiek cywilizację. Dzisiaj dzień spędzony w głuszy i to na zupełnie dziko. Nie muszę dodawać, że takich jak ja na pęczki dziś było, i całe dostępne miejsca parkingowe obkupione w bardzo zwartej zabudowie. Dlatego też do zbierania wpadły całkiem przypadkowe lasy. Tam, gdzie samochód zgodnie z przepisami mógł stanąć. Wrażenia nie z tej planety, jakieś wręcz kosmiczne. Są u nas grzyby i to nazbierać można ich do syta. Wszystkich portalowców, grzybiarzy, czytających, serdecznie pozdrawiam i życzę tak wspaniałych wrażeń i zbiorów jak moje :)

szerzej:
2 godziny dwa wiadra :)

szerzej:
Chodzę i chodz. W innych lasach grzyby są. A tu nie ma. Nawdycham się olejków eterycznych. Jest cudnie slonaczko świeci. Wracam do mojego 1 śladu. A tu co prawdziwek! I jaki duuużycia. I obok kilkoro rodzeństwa. Cudownie. Przechodzę do lasu obok a tu pod brzozkami siniaki. Razem 3 litry grzybów. Jak Niemcy mogą nie zbierać grzybów. I żadnego kleszcza nie mam.

szerzej:
Niestety sytuacja na forum trochę mnie irytuje i już nie będę podawała bliższych lokalizacji. Po pierwsze zauważyłam, że miejscówki mam zwykle obzbierane tuż po tym, jak zamieszczę zgłoszenie, co jest nie fair, gdy Ci zbierający informacje o własnych grzybobraniach zachowują dla siebie. Po drugie powtarzające się pytania: "a gdzie dokładnie zbierałaś/eś?" doprowadzają mnie do irytacji. Trzeba zaprzyjaźnić się ze swoim lasem, a wtedy on będzie do nas mówił. Ludzie pędzą po lesie, jak po supermarkecie (dzisiaj to obserwowałam w realu). No i tyle. A lasy u nas? Zaczyna się wysyp, grzyby młodziutkie. Rosa miejscami wystarcza, żeby rosły nowe. Jeśli popada, niektóre suchsze obecnie miejsca również obrodzą. Pozdrawiam ciepło tych, co chodzą pogadać z lasem, a zwłaszcza napotkanego dziś przemiłego pana z rowerem, który obzbierał moją miejscówkę przede mną, ale zrobił to tak skutecznie, jak tylko ja potrafię i mam dla niego wielki podziw :))))