|
owocnik
Kapelusz brązowy, w różnych odcieniach od jasnoorzechowej od czarnobrązowej, orzechowy, szarobrązowy, także z odcieniem czerwonobrązowym; (30)50 - 120(200) mm średnicy, najpierw półkulisty, potem wypukły, stary może być spłaszczony; powierzchnia kapelusza krótko przylegająco aksamitna, wilgotna słabo śluzowata.
Trzon białawy do słabo żółtawego (jasnobrązowy); powierzchnia wzdłużnie bruzdowana, gęsto pokryta ciemnobrązowymi lub czarnymi łuseczkami; (50)60 - 150(200) x 10 -25(35) mm, wysmukły, równogruby lub maczugowaty (podstawa zgrubiała); pełny.
zarodniki
Wysyp zarodników oliwkowobrązowawy. Zarodniki wrzecionowate, gładkie, jasnożółtobrązowawe, (13)14 - 20 x 4.5 - 6.5 µm.
Spore print olive-brown. Spores fusiform, smooth, (13)14 - 20 x 4.5 - 6.5 µm.
występowanie
Bardzo pospolity. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, pojedynczo lub w grupach po kilka, zawsze w pobliżu brzóz z którymi tworzy mikoryzę. Częściej w miejscach suchych lub umiarkowanie wilgotnych.
Very common. Summer-fall, solitary or gregarious, always close to birch, its mycorize partner. More often in dry or moderate wet places.
wartość
Jadalny i smaczny. Trzony nie nadają się do spożycia z powodu twardości zbliżonej do drewna. Należy zbierać niezbyt stare, jędrne egzemplarze. Z wiekiem mają bowiem tendencję do zamieniania się w niezbyt apetyczną maź. Przy przetwarzaniu miąższ przybiera czarną barwę.
Edible, stipes are to tough and should be throw away.
Koźlarze trudno pomylić z innymi trującymi lub niejadalnymi grzybami rurkowymi - charakterystyczna jest dla nich zadziorkowata faktura powierzchni trzonu. Dobrą cechą pomagającą w identyfikacji koźlarz babka (Leccinum scabrum) jest brak lub jedynie słabo czerwona reakcja miąższu z formaliną. Inne wymienione tu gatunki dają reakcję intensywnie czerwoną.
Koźlarz różnobarwny (Leccinum variicolor) rośnie pod brzozami w miejscach wilgotnych. Ma niebieskawozielony odcień trzonu, na cięciu, u pierwszego czerwienieje w przeciągu kilku godzin lub jest niezmienny (koźlarz różnobarwny (Leccinum variicolor)?).
koźlarz czarnobrązowy (Leccinum roseofractum) ma kapelusz ciemnobrązowy do prawie czarnego i gęste czarne łuseczki na trzonie, miąższ jest bardziej zwarty.
koźlarz topolowy (Leccinum duriusculum). Powierzchnia trzonu u podstawy zielenieje, miąższ w górnej części czerwienieje i czernieje na cięciu, wyrasta pod topolą osiką.
