Xerocomus subtomentosus (Fries) Quelet

Kapelusz jasny, zmienny, jednolicie zabarwiony oliwkowożółty, żółtoochrowy do szarobrązowego, oliwkowozielonawy, szarozielonawy, rzadziej z czerwonawym odcieniem; duży, średnicy 30 - 100 (150) mm; najpierw półkulisty, potem wypukły do rozpostartego; powierzchnia zamszowata, matowa, nigdy śliski, skórka nie daje się zdjąć; w miejscach wyjedzonych nie czerwienieje.

Trzon z jasnożółtym lub żółtoochrowym tłem, na nim, rdzawobrązowe, brązowawo lub czerwonobrązowawo wzdłużnie ułożone włókienka; miejsca uciśnięte brązowieją; wymiary 60 – 100 (200) x 10 – 20 (25) mm, cylindryczny, długi i wysmukły, przeważnie nieco wygięty i ku górze słabo zgrubiały a u podstawy zaostrzony, przerośnięty żółtawą grzybnią z podłożem; pełny; powierzchnia nierówna wzdłużnie żeberkowana, żeberka mogą być połączone poprzecznie w formie siateczki - jednak nie jest to siateczka w takim rozumieniu jak u borowika (Boletus).

Wysyp zarodników brązowooliwkowy. Zarodniki wrzecionowate do elipsoidalnych, gładkie, 11 (12)-14 (15) x 4 – 6 µm.

Powszechnie spotykany ale w niewielkiej liczbie owocników. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, pojedynczo lub w grupach po kilka, w lasach iglastych i liściastych; zwykle na kwaśnych glebach, często w lasach iglastych wśród krzewinek borówki i czarnej jagody.

Jadalny, smaczny. Ponieważ nie jest kwaskowaty, a miąższ jest twardszy - wyżej się go ceni niż podgrzybek złotopory (Xerocomellus chrysenteron).

Ten gatunek, jak i wszystkie podobnie wyglądające podgrzybki z kręgu podgrzybka złotoporego (Xerocomellus chrysenteron), grzybiarze zwyczajowo nazywają „zajączkiem”.

Podgrzybek złotopory (Xerocomellus chrysenteron) wyróżnia się trzonem z mniej lub bardziej czerwono zabarwionymi strefami; miąższem w uszkodzonych miejscach kapelusza ma często czerwony odcień; rurki nie są tak złocistożółe jak u podgrzybka zajączka; smak jest kwaskowaty.