Cantharellus cibarius Fr.

Kapelusz 10-100 (120) mm; żółty, jasnożółty do pomarańczowożółtego; kapelusz początkowo jest guzkowaty, później wypukły z podwiniętym brzegiem a u starszych okazów rozpostarty, wreszcie niemal lejkowaty; brzeg z wiekiem falisty, klapowany; powierzchnia kapelusza gładka, matowa.
Listewki barwy kapelusza, wyraźnie wykształcone, grube, nieregularnie widlasto rozgałęzione, często poprzecznie ze sobą połączone - jest to szczególnie widoczne u starych egzemplarzach; daleko zbiegające na trzon.

Trzon barwy kapelusza lecz nieco jaśniejszy; 30-70 x 7-20 mm, o podstawie zwężonej, wyżej szeroki i płynnie przechodzący w kapelusz, często wygięty; pełny, twardy.

Miąższ biały do bladożółtego; zwarty, łamliwy, w trzonie włóknisty. Zapach miły, owocowy, korzenny, może przypominać pieprz. Smak łagodny, kwaskowaty do ostrawego.Kapelusz 10-100 (120) mm; żółty, jasnożółty do pomarańczowożółtego; kapelusz początkowo jest guzkowaty, później wypukły z podwiniętym brzegiem a u starszych okazów rozpostarty, wreszcie niemal lejkowaty; brzeg z wiekiem falisty, klapowany; powierzchnia kapelusza gładka, matowa.
Listewki barwy kapelusza, wyraźnie wykształcone, grube, nieregularnie widlasto rozgałęzione, często poprzecznie ze sobą połączone - jest to szczególnie widoczne u starych egzemplarzach; daleko zbiegające na trzon.

Miąższ biały do bladożółtego; zwarty, łamliwy, w trzonie włóknisty. Zapach miły, owocowy, korzenny, może przypominać pieprz. Smak łagodny, kwaskowaty do ostrawego.

Pileus 10-100 (120) mm; yellow, pale yellow to orange yellow; pileus at first button-like, then convex with incurved margin, then plane to depressed with wavy margin; surface smooth, dull.
Ridges in place of gills, colored like the cap, broad, inregular forking, anastomosing (especially in mature sporocarps); decurrent far at stipe.
Stipe coloured as pileus; 30-70 x 7-20 mm, tapered at the base, above broad, often bent; solid and firm.
Flesh white to pale yellow; firm, fragile at cap, fibrillose at stipe; smell pleasant, fruity, spicy, could resemble black pepper; taste mild, sourish to slightly hot.

Wysyp białawy, żółtawy lub jasnoochrowożółty. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, bezbarwne, z ziarnistą zawartością, 7-11 x 4-6.5 µm.Wysyp białawy, żółtawy lub jasnoochrowożółty. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, bezbarwne, z ziarnistą zawartością, 7-11 x 4-6.5 µm.

Bardzo pospolity gatunek.

Owocniki wyrastają na ziemi, w grupach i szeregach w różnego typu lasach, w górach i na nizinach, od czerwca do października, przy czym obficie już na początku sezonu, czasem już od maja-czerwca, ze szczytem tworzenia owocnikow latem. Zwykle nie zawodzi też w suchsze lata. Owocniki w porównaniu do innych grzybów rozwijają się stosunkowo wolno - ich wzrost zajmuje od tygodnia do ponad miesiąca; jest to możliwe także dlatego, że rzadko są zasiedlane przez larwy owadów.

Szczególnie często spotyka się je na piaszczystych, kwaśnych glebach.Bardzo pospolity gatunek.

Szczególnie często spotyka się je na piaszczystych, kwaśnych glebach.

Very common. In groups, summer-fall. In hardwood and coniferous forests.

Jadalny. Jeden z najlepszych grzybów w Polskich lasach. Bardzo smaczny, o specyficznym aromacie i wyczuwalnym po chwili lekko ostrym posmaku. Przyjemnie się zbiera, bo są to ładne grzyby i jedynie sporadycznie stare egzemplarze mają "robaki" tj. larwy owadów. Nie nadają się do marynowania (nieciekawa konsystencja w marynacie). Susz także się nie sprawdza. Optymalną metodą konserwacji jest mrożenie po uprzednim zblanszowaniu.Jadalny. Jeden z najlepszych grzybów w Polskich lasach. Bardzo smaczny, o specyficznym aromacie i wyczuwalnym po chwili lekko ostrym posmaku. Przyjemnie się zbiera, bo są to ładne grzyby i jedynie sporadycznie stare egzemplarze mają "robaki" tj. larwy owadów. Nie nadają się do marynowania (nieciekawa konsystencja w marynacie). Susz także się nie sprawdza. Optymalną metodą konserwacji jest mrożenie po uprzednim zblanszowaniu.

Kurka jest bardzo charakterystycznym grzybem i trudnym do pomylenia. Z wierzchu łudząco podobna jest pospolita lisówka pomarańczowa (Hygrophoropsis aurantiaca). Jadalna ale niektóre źródła twierdzą, że zjedzona w dużej ilości może wywoływać lekkie zatrucia typu żołądkowego. Łatwo ją odróżnić zaglądając na spód kapelusza widać, że ma ona jaskrawo pomarańczowe, bardzo gęste i wąskie blaszki, miąższ kaeplusza w porównaniu do kurki jest bardzo cienki a konsystencja miękka.Kurka jest bardzo charakterystycznym grzybem i trudnym do pomylenia. Z wierzchu łudząco podobna jest pospolita lisówka pomarańczowa (Hygrophoropsis aurantiaca). Jadalna ale niektóre źródła twierdzą, że zjedzona w dużej ilości może wywoływać lekkie zatrucia typu żołądkowego. Łatwo ją odróżnić zaglądając na spód kapelusza widać, że ma ona jaskrawo pomarańczowe, bardzo gęste i wąskie blaszki, miąższ kaeplusza w porównaniu do kurki jest bardzo cienki a konsystencja miękka.

Równie, jeśli nie bardziej łudząco podobny gdy oglądany z wierzchu, jest kolczak obłączasty (Hydnum repandum), ten jednak ma na spodniej stronie kapelusza kolczasty hymenofor.

W Polsce nie jest to problem, ale w cieplejszych krajach - zwłaszcza w klimacie śródziemnomorskim - rośnie na drewnie trujący kielichowiec pomarańczowy (Omphalotus olearius) łudząco podobny do kurki. Powoduje on poważne zatrucia typu żółądkowo-jelitowego.Równie, jeśli nie bardziej łudząco podobny gdy oglądany z wierzchu, jest kolczak obłączasty (Hydnum repandum), ten jednak ma na spodniej stronie kapelusza kolczasty hymenofor.

Chanterelle is very characteristic specie and difficult to mistaken. From above looks very similar to lisówka pomarańczowa (Hygrophoropsis aurantiaca), it is slightly toxic, if one looks under cap can see vivid orange lamellae (not ridges), it has no smell. Also very similar from above is kolczak obłączasty (Hydnum repandum), it has tooth-like surface under cap. In warmer regions of Europe, on rotten wood, grows toxic kielichowiec pomarańczowy (Omphalotus olearius) with regular gills and usually eccentric stipe.

Jest szereg rzadszych gatunków pieprzników, czasem też ujmowanych jako odmiany pieprznika jadalnego (Cantharellus cibarius). Różnią się one od "normalnej kurki" masywnością owocników i barwą. Mają też węższe spektrum siedlisk które wybierają. W mojej ocenie nie różnią się pomiędzy sobą "pieprznikowym aromatem".Jest szereg rzadszych gatunków pieprzników, czasem też ujmowanych jako odmiany pieprznika jadalnego (Cantharellus cibarius). Różnią się one od "normalnej kurki" masywnością owocników i barwą. Mają też węższe spektrum siedlisk które wybierają. W mojej ocenie nie różnią się pomiędzy sobą "pieprznikowym aromatem".

There are forms which differ somewhat in colour, robustnes, got specific habitat requirements, at present they are described in varietas or species range.

Pieprznik blady (Cantharellus pallens) rośnie w lasach liściastych i ma duże, masywne owocniki podobnie jak pieprznik jadalny; różni się tylko jasną kremowożółtą barwą.

Pieprznik ametystowy (Cantharellus amethysteus) różni się od pieprznika jadalnego tylko powierzchnią kapelusza młodych owocników, która ma delikatnymi fioletowe łuseczki, rośnie pod drzewami liściastymi na pogórzu południa Polski. Pieprznik blady (Cantharellus pallens) rośnie w lasach liściastych i ma duże, masywne owocniki podobnie jak pieprznik jadalny; różni się tylko jasną kremowożółtą barwą.

Pieprznik pomarańczowy (Cantharellus friesii) to rzadki gatunek, rośnie pod bukami, zwykle pojedynczo, ma owocniki delikatniejsze, o cienkim miąższu, pomarańczowym kapeluszu i hymenoforze bladoróżowym z liliowym odcieniem.

Pieprznik rdzewiejący (Cantharellus ferruginascens) rośnie pod grabami i dębami; owocniki nieco mniej masywne, jaśniejsze, ochrowożółte, czasem z oliwkowym lub liliowym odcieniem, miejsca otarte zazwyczaj po kilku minutach przybierają rdzawoczerwonobrązową barwę. Pieprznik pomarańczowy (Cantharellus friesii) to rzadki gatunek, rośnie pod bukami, zwykle pojedynczo, ma owocniki delikatniejsze, o cienkim miąższu, pomarańczowym kapeluszu i hymenoforze bladoróżowym z liliowym odcieniem.