Blaszki białe, ostrze w wiekiem może brązowieć; miękkie i kruche; szerokie (10-20 mm); gęste; wolne, bardzo wyraźnie oddzielone od trzonu.
Miąższ w kapeluszu biały, miękki, w kapeluszu u dojrzałych okazów watowaty; w trzonie zdrewniały, włóknisty, łykowaty; niezmienny; smak łagodny, orzechowy; zapach charakterystyczny, wyraźny, przyjemny słodkawo-aromatyczny.
występowanie
jadalne czy trujące? 🟢! 🛒
komentarze
Otóż kania spożywana jest u nas rzeczywiście w formie kotleta ( panierowanego lub nie) ale można ją marynować. Zbiera się małe owocniki, jeszcze nierozwinięte, twarde, i takie przyrządza się w zalewie podobnie jak inne grzyby. Znakomite. Jeżeli chcę zbierać kanie jadę do puszczy Niepołomickiej. Tam w środku puszczy znalazłem łąkę - torfowisko długie na 5 km, na której rosną tysiące kań. Mozna wybierać małe lub duże. Kanie rosną tam bez sąsiedztwa drzew, żyją w symbiozie z trawami łąkowymi. Można zebrać 200, 300 lub większą ilość. Tym samym można pogrymasić i wybierać...
![]()
uwagi

Druga bardzo pospolita "kania" - czubajnik czerwieniejący (Chlorophyllum rhacodes) - nie jest przez większość grzybiarzy odróżniana od czubajki kani; jednak przy uważniejszej obserwacji wyraźnie różni się czerwieniejącym, brunatniejącym miąższem (zwłaszcza w trzonie) i brakiem zygzakowatego wzoru na trzonie (powierzchnia trzonu nie jest spękana); z punktu widzenia kulinarnego brakuje jej charakterystycznego słodkawego zapachu i smaku co w moim przekonaniu dyskwalifikuje ją w roli kandydatki na patelnię.

Małe egzemplarze z nieporozrywaną w centrum kapelusza skórką i przylegającymi łuskami, powinny być porównane z również jadalnymi czubajką gwiaździstą (Macrolepiota konradii) i czubajką białotrzonową (Macrolepiota excoriata), pierwsza jest ciemniej zabarwiona i ma drobne łuseczkowate spękania powierzchni trzonu, wyrasta w lasach liściastych; druga jest jaśniejsza, powierzchnię trzonu ma gładką, jest dość rzadka, ciepłolubna, owocniki wyrastają głównie poza lasem, na suchych łąkach, pastwiskach, trawnikach.
czy można pomylić czubajkę z muchomorem zielonawym (sromotnikowym)
W mojej ocenie, pomylenie czubajki kania z czymkolwiek innym jest możliwe u osób, które nigdy tego grzyba świadomie nie widziały: ani w naturze, ani na obrazku. Poza oczywistą, ogromną różnicą w ogólnym wyglądzie, a zwłaszcza w strukturze powierzchni kapelusza, inna jest też powierzchnia trzonu obu gatunków. Z innych różnicujących detali: pierścień czubajki kani jest wełnisty i przesuwalny, podstawa trzonu jest co prawda bulwiasto zgrubiała ale nie posiada pochwy.
wybrane okazy · selected collections ⇈

leg. Marek Snowarski
/Dolny Śląsk, okolice Obornik Śląskich/

/Góry Kaczawskie/

/Czechy, Trebonsko, Luznice, Dvur Hamr/