Osłona wewnętrzna (endoperydium) ma formę mniej lub bardziej kulistą, w jej wnętrzu znajduje się masa zarodnikami (gleba) utworzona przez watowate strzępki - włośnię i zarodniki. Osłona wewnętrzna jest często umieszczona na na mniej lub bardziej zaznaczonej szyjce (można to pewnie ocenić dopiero gdy owocnik jest wysuszony). Przedłużenie szyjki, wchodzące mniej lub bardziej w glebę nazywa się kolumellą. Podstawy osłony wewnętrznej może wyróżniać się zgrubieniem, karbowaniem lub występowaniem kołnierza - ta część jest zwana apofizą.
Na górze osłony wewnętrznej tworzy się otwór przez który są uwalniane zarodniki - perystom. Może on być mniej lub bardziej zaznaczony, niski i niewyróżniający się strukturą od reszty endoperydium lub wydatny, stożkowaty, frędzlasty, o powierzchnia karbowanej, lub grzebieniastej. Otoczenie ujścia zarodników może nie wyróżniać się lub być mniej lub bardziej wyróżnione, wtedy jest nazywane talerzykiem. Talerzyk może wyróżniać się jaśniejszą barwą, jego krawędź może być ostro zarysowana, czasem w wałeczkiem.
występowania
Świeże owocniki pojawiają się latem i jesienią. Ponieważ są stosunkowo trwałe można je wypatrywać zimą i wiosną. Czasami potrafią dotrwają w dość dobrym stanie do kolejnego sezonu owocowania.
Podczas wysuszania ocenia się higroskopijność ramion - u kilku gatunków przy wysychaniu składają się aby przy nawilżaniu znowu się rozłożyć; pozostałe cechy sprawdza się na wyschniętych egzemplarzach,
Strukturę, trwałość, barwę wewnętrznej powierzchni ramion.
Powierzchnia endoperydium - u niektórych gatunków jest pokryta kryształkami lub granulkami.
Detale budowy ujścia zarodników (perystomu) i jego otoczenia. Czy perystom jest karbowany, czy jest obwiedziony wałeczkiem.
melanocephalum
Warstwa zarodnikonośna osłonięta osłoną wewnętrzną (tworzącą "główkę"), osłona siedząca lub na pojedynczym trzonku i z jednym ujściem zarodników
Astraeus hygrometricus · promieniak wilgociomierz
Czerwona Lista — E–wymierający - krytycznie zagrożony

szyjka na które jest umieszczona "główka" mniej lub bardziej widoczna (lepiej widoczna po wyschnięciu owocnika)
osłona zewnętrzna (gwiaździsta podstawa) rozdziela się na dwie warstwy - miseczkowatą część przylegającą do podłoża i gwiaździstą część wynoszącą osłonę wewnętrzną ("główkę")
fornicatum
miejsca wilgotne, bogate w humus, pod drzewami liściastymi
owocniki mniejsze; ujście zarodników na szczycie "główki" z wyróżniającym się barwą lub fakturą okręgiem - talerzykiem i otoczone zgrubieniem - wałeczkiem
quadrifidum
smardae
osłona zewnętrzna (gwiaździsta podstawa) nie rozdziela się na dwie warstwy
ujście dla zarodników na szczycie "główki" grzebieniaste, karbowane
striatum
w dolnej części "główki" brak "kołnierza" o ostrej krawędzi skierowanej w dół; osłona wewnętrzna ±kulista
pectinatum
podstawa osłony wewnętrznej ("główki") nie pofałdowana
pedicellatum
ujście dla zarodników na szczycie "główki" frędzlowate lub włókniste
pseudolimbatus
"główka" umieszczona bezpośrednio na osłonie zewnętrznej (gwiaździstej podstawie) lub jedynie na nieznacznej szyjce
triplex
w miejscach cienistych, bogatych w humus, pod drzewami liściastymi
stosunkowo często znajdowany gatunek gwiazdosza
ujście dla zarodników na szczycie "główki" karbowane, gwiazdosze z suchych terenów o charakterze stepowym Geastrum badium, Geastrum kotlabae
ujście dla zarodników na szczycie "główki" frędzlaste lub włókniste
owocniki silnie higroskopijne (ramiona gwizady przy wysychaniu "składają się", przy nawilżeniu ponownie rozkładają się); osłona wewnętrzna (endoperydium, "główka") bez apofizy ("kołnierza")
hungaricum
tereny kserotermiczne
rzadki
saccatum
w wilgotnych lasach liściastych
stosunkowo częsty
ujście dla zarodników na szczycie "główki" bez wyraźnie zaznaczonego talerzyka; płaty silniej rozchylają się, nie tworzą miseczki
corollinum
floriforme
owocniki nie wykazują silnej higroskopijności
coronatum
w lasach iglastych i liściastych
częsty
osłona wewnętrzna bez apofizy ("kołnierza" w dolnej części "główki"), wokół ujścia dla zarodników na szczycie "główki" brak ograniczającego wałeczka
rufescens
lasy różnego typu
częsty
fimbriatum
lasy różnego rodzaju
najczęstszy w Polsce
Geastrum campestre · gwiazdosz szorstki
Czerwona Lista — E–wymierający - krytycznie zagrożony
