mm — ok. 40 na godzinę
tną puszcze jodłową koło łopuszna na potęge. zgroza.

mm — ok. 89 na godzinę
Las mieszany przewaga sosny. A dzisiaj myslalem ze cos tam sie znajdzie ale nie az tyle dwie miejscowki niezawiodly 179 borowików zdrowych tylko jedna trzecia nogi do wyciecia;) acha i syjamski sie trafil lubie takie nietypowe :)

mm — ok. 80 na godzinę
Las sosnowy same mlode podgrzybki

mm — ok. 30 na godzinę
Lasy mieszane. Grzyby występują miejscami. Głównie prawdziwki, maślaki. Zaczynają się podgrzybki. Lasy kieleckie są cudne. Po nędznych zbiorach w podłódzkich lasach to byl miód na sercu. Fajna pogoda dopełniła reszty.

mm — ok. 50 na godzinę
przewaga prawdziwków, dużo młodych podgrzybków które łapia robaki "od środka" - widać je dopiero po przekrojeniu grzyba na pół, mnóstwo koźlarków w różnym stopniu rozwoju, maślaki dużo uszkodzonych przez żuki

mm — ok. 79 na godzinę
Las mieszany sosna dab. Dzisiaj borowiki 177 zdrowych tylko 3/4 nogi aut oraz jednonogi bandyta :) braty kamraty :) oraz czerwony z kruszonka mmm pycha;)

mm — ok. 50 na godzinę
Wysyp kozaków czerwonych, dużo prawdziwków i podgrzybków.

mm — ok. 50 na godzinę
Las mieszany, a w nim borowiki, kozaki maślaki, sitaki, kanie, siwki. Nie nastawieni tylko na szlachetne napewno coś uzbierają.

szerzej:
Las wraca do normalności po bardzo hucznym weekendzie. Jest trochę grzybiarzy, ale po cichutku i po malutku wyszukują swoje skarby. Sroki znów skrzeczą, ptaki śpiewają, a dziki i sarny przestały biegać jak oszalałe wypłoszone ze swoich legowisk. Cieszy mnie, że prawdziwków jest mniej, a jeszcze bardziej to, że dużo ludzi pozabierało ze sobą swoje śmieci. Zdjęcia z soboty tylko muchomorki dzisiejsze. Pozdrawiam serdecznie.

mm — ok. 100 na godzinę
boletusy

mm — ok. 35 na godzinę
Las mieszany, okolice Jędrzejowa. Około 30 prawdziwków i w sumie 60 podgrzybków i kozaków.

mm — ok. 30 na godzinę
Grzyby mieszane głównie prawdziwki

mm — ok. 50 na godzinę
Efekt przezbierania dał się we znaki, ale mimo to grzybki wyrastały w przerytych w weekend miejscówkach. Grzybki rosną bez reguły, słowem - wszędzie. Padł nasz rekord prędkości (do statystyki poszły tylko prawdziwki). Pisałam wcześniej, że na naszej ulubionej skośnej dróżce zawsze coś się uchowa, więc idąc w pierwszą stronę bardzo patrzyliśmy pod nogi. Oczywiście największy prawy został znaleziony na środku ścieżki w drodze powrotnej.

mm — ok. 90 na godzinę
Las sosnowy 90% pogdrzybek 10% prawdziwek

mm — ok. 70 na godzinę
W lesie od 7:00, ale było jeszcze tak ciemno, że dopiero za jakieś pół godzinki zobaczyłam pierwsze grzyby, ale jak je dojrzałam to musiałam oczy ze zdumienia przecierać, bo deszcz pougniatał liście, z których uwolniły się najróżniejsze maleńtasy 😀 Wczoraj byłam pewna, że jest po wysypie, a dziś zrozumiałam co znaczy powiedzenie "rosną jak grzyby po deszczu" 😀 Zebrałam same borowiki, ale są też maślaki, kozaki, sitaki, gołąbki, podgrzybki, ceglaki, kanie, a nawet pojedyncze rydze i kurki.

szerzej:
Przemoczona, uflejana z pełnym koszem i uśmiechem na twarzy wróciłam do domu w przekonaniu, że to jeszcze nie koniec tych męk 😂😂😂 Oby jak najdłużej i w całym kraju żeby wszyscy mogli się nacieszyć 😁

mm — ok. 70 na godzinę
50 prawdziwków 400 podgrzybków reszta to kozami i maślaki

szerzej:
Super niech tak trzyma do zimy podobno wg miejscowych tak ma być

mm — ok. 100 na godzinę
Czy warto było szaleć tak..... Warto 😀 Grzyby rosną wszędzie. Najwięcej moich ukochanych podgrzybków. Podałam 100 na godzinę, bo mnóstwo jest małych, sloiczkowych. A one tak szybko koszyka nie zapełniają. Oprócz tego 56 prawdziwków, kilka kozaków, parę kurek. Rosną bez reguły, i w mchu i w igliwiu.

szerzej:
Dzisiaj można było postawić koszyk i chodzić w kółko, zataczać kręgi, iść w prawo, w lewo. Po prostu szal. I bezludnie w lesie. Ani jednego ludzia. Cichutko, przyjemniutko. Jedyny mankament, to mokre grzyby, które często psociły i wyskakiwały z rąk. Oczywiście deszcz też musiał pokropić, ale nic to. Odwiedziliśmy trzy miejsca w lesie i dopiero w trzecim spotkaliśmy 3 osoby miejscowe. Też z pełnymi koszykami. Las daje nam dużo radości, szkoda tylko, że nie wszyscy o tym pamiętają i nie oddają tej dobroci naturze. Pod koniec grzybobrania szłam już leśną drózką, usiłując nie zbierać, ani nawet nie patrzeć pod nogi. Ale nie dało się, grzyby wyskakiwały zewsząd. I weź tu każdemu podziękuj, że stanął na mej drodze. Część grzybów rozdałam. Chwilowo się zagrzybiłam 😨 Do następnego razu. Pozdrawiam wszystkich.

mm — ok. 10 na godzinę
Nie ma się czym chwalić i nie chodzi mi o wynik siatkarzy tylko nasz grzybowy, zwłaszcza na tle innych grzybiarzy. W lesie od 17, las jak po przejściu walca, w dodatku przyszła ciemna chmura i niewiele było widać. Zebraliśmy 10 prawdziwków, 4 koźlarze czerwone, kilka grabowych i babka, kilka podgrzybków, 2 kanie i garść opieniek.

mm — ok. 40 na godzinę
Same prawdziwki okolo 300 szt w 5 h czystego chodzenia 6,5 km W 90% wszystko mlode

mm — ok. 70 na godzinę
650 borowików szlachetnych w dwie osoby

szerzej:
Od czasu udanego sobotniego wypadu z naszych głów nie schodziła myśl o ponownym rajdzie na świętokrzyskie bory rządzone przez niejakiego Boletusa Szlachetnego dysponującego liczną armią borowików, zwanych także prawymi. Ciemna, deszczowa, ale ciepła noc ze środy na czwartek wydała nam się idealna do realizacji naszych planów. Indiańskim zwyczajem postanowiliśmy zaatakować o świcie. Zgodnie z planem o 4:30 ruszamy z naszej kwatery głównej i już o 6:30 nasz transport dostarcza nas na miejsce lądowania u wrót magicznego boru świętokrzyskiego. Stąd mamy jeszcze przeszło 2 km do linii frontu. Zbieramy więc ekwipunek i dalej ruszamy pieszo. Jesteśmy dobrze wyposażeni - mamy noże, kosze, zapasowe wiaderka, kurtki przeciwdeszczowe, napoje regeneracyjne i trochę prowiantu. Jest ciemno, parno, siąpi deszcz - warunki wydają się idealne. Po żwawym marszu punkt 7:00 wkraczamy na wrogie terytorium. Praktycznie od samego początku napotykamy na borowiki - początkowo są to pojedynczy zwiadowcy. Jako doświadczeni grzybiarze umiemy sobie z nimi radzić - szybkie podcięcie nogi i borowik ląduje w koszu. Powoli posuwamy się coraz głębiej w las, napotykając pierwsze regularne oddziały borowików. Wręcz nas to cieszy, bo miejsca w koszykach mamy dużo, a jeńców chcemy pojmać jak najwięcej. Jesteśmy młodzi, silni, dobrze wyszkoleni i uzbrojeni, więc na spokojnie, metodycznie i bez zbędnych emocji, wycinamy w pień kolejne oddziały wroga. Ignorujemy stada maślaków, kozaków i podgrzybków, wiemy po co tu przyszliśmy – interesują nas tylko najcenniejsze, szlachetne klejnoty. Z biegiem czasu oddziały prawych stają się jednak coraz liczniejsze i coraz częstsze. Trafiamy nie tylko na młode stopniem borowiki, są też średniego i starszego szczebla oficerowie. To sprawia, że miejsce w koszykach nadzwyczaj szybko się wyczerpuje. Musimy odpalić zapasowe wiaderka, co znacznie poprawia naszą sytuację. Niestety na krótko, bo trup w lesie ściele się gęsto. O 9:20 także zapasowe wiaderka zaczynają się wyczerpywać, jesteśmy też już mokrzy i nieco zmęczeni walką. Sytuacja robi się groźna, więc decyzja może być tylko jedna – odwrót! Zamierzamy wrócić do statku bazy, zostawić jeńców i po posileniu się i przegrupowaniu, zdecydować o ewentualnym ponowieniu ataku. Plan natychmiast wdrażamy w życie, ale szybko się okazuje, że zostaliśmy okrążeni przez zmasowane oddziały prawych, a te wcale nie zamierzają ułatwić nam powrotu na lądowisko, tylko przypuszczają zdecydowany kontratak. Rezerwy miejsca w naszych zapasowych wiaderkach momentalnie się wyczerpują. Na szczęście kolega ma w kieszeni dwie duże reklamówki, które natychmiast odpalamy. To daje nam chwilę oddechu i nadzieję na szczęśliwy powrót do statku bazy. Krok po kroku, mozolnie, dźwigając łupy i odpierając kolejne ataki borowików, wycofujemy się w stronę lądowiska. Nasz odwrót wcale nie jest gładki, borowiki nie chcą wypuścić nas z lasu i wyciągają najcięższe działa – m. in. kolubryny widoczne na zdjęciu, czy oddział 44 prawych zgrupowany na 10m2. Tak zmasowany ostrzał powoduje, że tracimy orientację i nieświadomie skręcamy z powrotem w stronę środka lasu. Wykrycie tego faktu na nadajniku GPS wpędza nas niemal w rozpacz, tym bardziej, że także rezerwowe reklamówki zaczynają się wyczerpywać. Ryzyko, że nasz zorganizowany odwrót zamieni się w paniczną ucieczkę, rośnie gwałtownie. Szczęśliwie wychodzimy na przecinkę prowadzącą w kierunku naszego lądowiska. Postanawiamy się jej trzymać, aby uniknąć kolejnego pobłądzenia. borowiki wciąż jednak nie odpuszczają i, widząc nasze narastające zmęczenie, atakują raz z lewej, raz prawej strony dróżki. Odpierając kolejne natarcia, nie zapuszczamy się już dalej, jak kilka metrów w głąb lasu. Mamy świadomość, że zejście z przecinki, może okazać się zgubne w skutkach. Posuwamy się okropnie wolno, przystając co kilkadziesiąt metrów. Ciągły ostrzał i ciężar ogromnej liczby targanych jeńców zaczyna działać na naszą psychikę – w akcie desperacji wykrzykujemy, że nie chcemy już więcej grzybów i składamy przysięgę, że już nigdy nie będziemy narzekać na wielkość zbiorów. W końcu – jest 11:15 – udaje nam się dotrzeć na naszą stronę linii frontu. Ataki borowików ustają, a my drogą, odpoczywając co chwila, wracamy do statku bazy. Szczęśliwie docieramy bezpiecznie. Oczywiście o kolejnym ataku nawet nie myślimy. Naszą łupieżczą rejzę okupujemy bólem pleców i rąk, przemoczeniem i ogólnym wyczerpaniem, ale jeńców mamy ponad oczekiwania, więc do kwatery głównej wracamy z bananem na ustach. Tam, po podliczeniu, okazuje się, że naszym łupem padło 650 prawych.

mm — ok. 100 na godzinę
Jeszcze sporo borowików (150 sztuk na 4 osoby i 4 godziny) i bardzo dużo małych podgrzybków. Kilka kozaków i maślaki w ilościach hurtowych. Piękny las aż miło spacerować.

mm — ok. 60 na godzinę
Same podgrzybki, ale było ich dużo

mm — ok. 45 na godzinę
75 sztuk to borowika szlachetnego. Reszta to kilka sztuk podgrzybka brunatnego oraz podgrzybka zajączka. Jedna sztuka kożlaża różnobarwnego. Wyprawa udana widać że borowiki cały czas wyrastają. Małe bąble borowika których nie brałem. Chętnych na grzybnie brakowało. Pozdrawiam GRZAYBNIĘTYCH Przyjechałem 145 kilometrów od domu, ale było warto

mm — ok. 50 na godzinę
Wysyp jak się patrzy, grzybki piękne i zdrowe ludzi jak na zwykly dzień tygodnia bardzo dużo, ale niech każdy nazbiera.

mm — ok. 100 na godzinę
Jest wszystko (wrześniowe). Prawdziwki, podgrzybki, kanie, maślaki różne rodzaje, gołąbki, koźlarz babka. Sen grzybiarza. Pierwszy raz w tym lesie, stanąłem chybił trafił 10 km przed Włoszczową od trasy 7. Prawie wszystko zdrowe.

mm — ok. 70 na godzinę
Od 7.00 do 9.30 las mieszany sosna, świerk, dąb, buk i brzoza. Do koszyka trafiło 59 prawdziwków, 68 kozaków czerwonych mniejszych i średniaków, 28 podgrzybków ale w dobrych miejscówkach na podgrzybki nie byłem i jeszcze 27 kozaczków brązowe te też mniejsze i średniaki. Dużych kozaków brązowych i czerwonych nie zbierałem. Tylko 2,5 godz. bo brakło miejsca w koszyku mimo, że przy zmianie miejscówek trochę prawdziwków zostawiłem w bagażniku. Wszyscy pokazują fotki z prawdziwkami, dla odmiany moja z kozakami czerwonymi.

mm — ok. 100 na godzinę
Nigdy wcześniej nie zebraliśmy tyle grzybów w tak krótkim czasie - 2 h 3 osoby 21 kg grzybów, z czego większość to zdrowe prawdziwki a pozostałe maślaczki. Po 2 dniach od ostatniego zbierania wyrosły nowe, stadnie, duże - po prostu magia :) Byliśmy zmęczeni a grzyby wciąż i wciąż wyskakiwały nam na drogę... W lesie poranna konkurencja była, ale każdy wyszedł mocno zgięty pod ciężarem darów lasu.

szerzej:
Ucieszyliśmy się, bo wszystkie zebrane grzyby udało się rozdać rodzinie do dalszego przetwórstwa. I tak każdy zadowolony - nałogowi zbieracze i smakosze :)

mm — ok. 120 na godzinę
50 prawdziwych 300 podgrzybków

mm — ok. 100 na godzinę
Gościnny wypad w ciemno z woj. łódzkiego najokazalszy zbiór w historii mego prawie 40- letniego życia prawdziwki, kozaki, podgrzybki mega ilości nie do zliczenia. Wrażenia niezapomniane.

mm — ok. 100 na godzinę
Wysyp podgrzybków, duzo prawdziwków ale jeszcze więcej starych

mm — ok. 40 na godzinę
"Mój" las wysyp ma już za sobą, mam na myśli wysyp borowika, bo inne grzyby rosną na potęgę 😀 Jest mnóstwo muchomorów, podgrzybków, maślaków, sitaków, pieprznika trąbkowego i nie znanej mi z nazwy drobnicy blaszkowej. Do statystyki podane tylko zdrowe rurkowce. Jest pięknie, kolorowo, mchy nabrały wilgoci i mają taką barwę, że muszę co jakiś czas położyć na nich dłoń aby sprawdzić czy są prawdziwe i poczuć tą miękkość. Pozdrawiam serdecznie ☺️

mm — ok. 150 na godzinę
Istne szaleństwo mnóstwo podgrzybków, prawdziwki oraz kozaki czerwone,

mm — ok. 30 na godzinę
Nieznany las, popoludniowy wypad, a mimo to udalo sie uzbierac caly koszyk - prawdziwki, podgrzybki, sporadycznie kurki (nie liczone), kanie i maślaki w ilosciach hurtowych (nie liczone, nie zbierane).

mm — ok. 50 na godzinę
same prawdziwki, podgrzybków i maślaków błotniaków nie do policzenia

mm — ok. 40 na godzinę
Pożegnanie ze z tymi pięknymi lasami. Dwie osoby zebrały dwa duże i jeden średni kosz grzybów (300-400 prawdziwków, 5 pięknych borowików sosnowych kilkadziesiąt młodych kozaków czerwonych, dębowych kilka podgrzybków i 10 rydzów). Ciepło i słonecznie, udany wyjazd. Liczone zebrane grzyby.

szerzej:
Grzybobranie z ojcem, po ostatnim udanym wypadzie tata dał się namówić na jeszcze jeden wyjazd. W lesie stawiliśmy się o 12:00, samochodów jeszcze sporo. Całą drogę zastanawiałem się gdzie tym razem i wybraliśmy las między Starachowicami i Skarżyskiem. Tak jak pisałem w środę, wysyp szczyt wysypu borowika już za nami. Grzyby już w znacznie gorszej kondycji niż trzy dni temu. Deszcze zrobiły swoje a i ostatnie ciepłe dni/noce dodały co nieco. Dużo wyrośniętych borowików poprzewracanych po namoknięciu - niesamowity widok. Te które miały siłę ustać nadawały się wyłącznie do suszenia, zebraliśmy kilkadziesiąt najładniejszych (zapewne można było zebrać kilkadziesiąt kilogramów) a reszta niech sypie na przyszłość. Potem nastawiliśmy się na młode grzyby których było znacznie mniej niż ostatnio (ale i tak bardzo dobrze) i występowały głównie w zagajnikach jodłowych w bardziej suchych miejscach. Spore ilości podgrzybków, setki kozaków i tysiące maślaków w różnym stadium rozwoju stało sobie nietknięte. Teraz październik i krótsze wycieczki w rodzinne strony (mazowieckie). podgrzybki już są i zapewne za tydzień, dwa wystartują opieńki w większych ilościach (marynowane lub solone są przepyszne). Wybrałbym się jeszcze na rydze, które już się zaczęły. Limit wyjazdów już wyczerpałem (cierpliwość rodziny ma swoje granice). Ostatnie dwa tygodnie były fantastyczne, kilka dobrych, bardzo dobrych i niesamowitych grzybobrań w przepięknych, mieszanych lasach których zazdroszczę miejscowym. Cieszę się też z tego że udało się dwukrotnie zabrać ojca, doprawdy tylu prawdziwków nigdy nie zebrał w w swojej długiej "grzybiarskiej karierze". Wspomnienia zostaną. Pozdrowienia dla grzybiarzy a szczególnie dla tych miejscowych - Dęboszczaków i Fijajum.

mm — ok. 50 na godzinę
Wypad zupełnie w innym celu skutkował zbieraniem grzybów w lesie. Po prostu mnie cholera wzięła gdy zobaczyłam na parkingu mopu ludzi z koszykami pełnymi prawdziwków. Zatrzymaliśmy się i zebraliśmy tyle ile się dało prawdziwków i podgrzybków.

mm — ok. 80 na godzinę
Głównie prawdziwki, choć trafiały się kozaki, podgrzybki, i maślaki. Pojawiły się również opieńki. Dość kiepsko mi poszło ze zbieraniem, ale z kilku powodów, po pierwsze to coś mi się pobłądziło na samym początki i źle trafiłem a potem trochę poeksperymentowałem chodząc po lesie w miejscach w których jeszcze mnie nie było-niestety bez powodzenia. Grzybów jest jednak bardzo dużo. Ja od 7-9:00 nazbierałem pół koszyka a po drodze spotkałem grzybiarzy wracających z dwoma wielkimi koszami. Więc mogę szacować że w lesie można znaleźć jakieś 150-200 szt na godzinę.

mm — ok. 50 na godzinę
Głównie prawdziwki, podgrzybki, jakubki i niezliczona ilość maślaków których prawie nikt nie zbiera. Tereny dzikie, las mieszany

mm — ok. 100 na godzinę
Zatrzęsienie podgrzybka brunatnego, trochę prawdziwków. 90% młode i zdrowe.

mm — ok. 20 na godzinę
Ilość wpisana orientacyjnie, grzyby nie było liczone, prawdziwków koło 50 sztuk w aż 4 h chodzenia. Dysponując czasem zapuściliśmy się nieco dalej naszą ulubioną drogą. Zastaliśmy pusty las z nielicznymi śladami zebranych grzybków i wieloma przewróconymi kapeluszami. Mimo uczucia, że grzybobranie jest kiepskie, w dwie osoby przynieśliśmy 4 wielkie wiadra i reklamówkę. Zawartość to podgrzybki (coraz więcej), wybitnej urody maślaki, czyściutkie i zdrowe sitki (jedno wiadereczko poszło do marynaty; sitków w lesie tony), pierwsze opieńki, no i prawdziwki.

szerzej:
Prawdziwki o dziwo w większości znalezione na terenie przeczesanym przez nas poprzedniego dnia. Jednak nasze bliskie miejscówki nie zawodzą, mimo istnego oblężenia w sobotę. Ciekawe czy prawe się kończą, czy po prostu trafiliśmy przezbierane rejony. Trzeba będzie sprawdzić to na tygodniu i pożegnać wysyp porządnym grzybobraniem.

mm — ok. 100 na godzinę
Dwie osoby i trzy godziny w lesie, prawdziwiki, podgrzybki i rydze w 90%zdrowe las mieszany dębów-sosnowy.

mm — ok. 150 na godzinę
Popołudniowy spacerek z mamą 85 letnia 90 minutek w lesie. Pozdrawiam i udanych zbiorów.

mm — ok. 100 na godzinę
90% prawdziwki, reszta to inne grzyby

mm — ok. 20 na godzinę
Dzisiaj dwugodzinny spacer po lesie. W sosnach, w mchu, grzybów niewiele. Kilka dosłownie. W drugiej części lasu część drzew to sosny, ale zdarzają się i brzozy, buki i inne liściaste drzewa. Znalezione grzyby, to podgrzybki, kilka kozaków burych i 5 prawdziwków.

szerzej:
Większość podgrzybków rosło sobie spokojnie w jagodzinach, chroniąc swe łebki przed grzybiarzami. Jako, że byliśmy wcześnie rano, w lesie było tak, jak lubię najbardziej. Cicho, słychać tylko skrzypiące sosny, wrzask jakiegoś ptasiora, który zauważył intruzów, co śmią mu resztki snu zakłócać. Słońce chowające się między drzewami.... To słońce ogrzewające świat i ciepłe noce zbudziły z hibernacji komary, które dały znać o sobie najpierw koszmarnym bzyczeniem, a potem wzięły się do tego, co lubią najbardziej, do gryzienia. Las zaczyna przybierać jesienne kolory. Limit kroków zrobiony. W koszykach też pusto nie było. Wycieczka udana. Pozdrawiam wszystkich zagrzybionych i zalesionych 😀