szerzej:
Duże części lasu wciąż śpią. Jedynie w mchach i na terenach podmokłych coś drgnęło, ale nie jest to jeszcze prawdziwy wysyp. Niemniej do lasu zawsze warto się wybrać - są grzyby, czy też ich nie ma.

szerzej:
Kilka rydzy w jednej z miejscówek. 15 minut zbierania.

szerzej:
Do lasu wszedłem okazyjnie na chwilke. Grzyby zbierałem przy drodze.

szerzej:
Zachęcony wpisami na naszym forum postanowiłem sprawdzić swoje miejscówki na peryferiach Wrocławia. Pogoda dopisała, także rano wsiadłem na rower i jazda. Po przejechaniu kilkunastu kilometrów sprawdzam swoje miejsca gdzie w poprzednich latach można było nazbierać kań i pieczarek, nie mówiąc już o kozakach a w zaroślach dębowych bywały nawet boletusy. Niestety wszystkie te grzyby pozostały jedynie w sferze wspomnień i jak to się mówi zbiór nie tym razem. Podejrzewam, że cały czas mamy niedostatek wilgoci. Wprawdzie ostatnie opady poprawiły nieco sytuację ale nie na tyle żeby doczekać się wysypu grzybów (No ok niech będzie pojawu). Na pociechę znalazłem przy samej drodze kilka pieczarek - pozostawionych na miejscu z przyczyn obiektywnych :) A ciekawostką było odkrycie trzech młodych muchomorów czerwieniejących, które wyrosły sobie na kretowisku. Z kronikarskiego obowiązku wspominam jeszcze o kilkunastu bliżej niezidentyfikowanych gołąbkach rosnących sobie przy alejce w Parku Tysiąclecia przez który wracałem do domu. Prawdopodobnie były to gołąbki żółte ale ze względu na ich podeszły wiek nie jestem pewny. Nie ma to zresztą większego znaczenia i tak zaliczyłem tym razem zero i tak :) No trudno pozostaje patrzeć z większą nadzieją w przyszłość.
Serdecznie pozdrawiam Leśne Bractwo i Admina

szerzej:
Sporo młodych podgrzybków, brak prawdziwa kilka żółtych maślaków. Chyba coś się zaczyna.

szerzej:
Grzybki zbierałem od 7:00 do 10:00

szerzej:
Dla licznych niedowiarków wyjaśniam że grzyby zbierały 4 osoby przez 6 godzin co daje niestety niski wynik na godzinę.

szerzej:
Szybka decyzja około godz. 10.00 Wyjazd błyskawiczny. W lesie godz. 11.10. Niema to jak oderwać się od szarej do zielonej rzeczywistości. Pozdrawiam spacerowiczów po lesie. Grzybek jest miłym dodatkiem. Zwłaszcza taki jak na foto.

szerzej:
Krok za krokiem zmierzam w kierunku samochodu. Nagle kątem oka chwytam cudowny brunatny kształt. Jest! Piękny, młody podgrzybek, na grubej nodze. Energia wraca momentalnie. Padam na kolana i z nosem przy ziemi cofam się po własnych śladach badając dokładnie sąsiednie drzewa. Ale nie, to tylko jednorazowy pokaz umiejętności. Jak okrzyk: Patrz co potrafię! Ale jeszcze nie teraz. Jeszcze nie czas na ten las.