Neoboletus luridiformis (Rostk.) Gelardi, Simonini et Vizzini

Kapelusz ciemnobrązowy, kasztanowobrązowy, z wiekiem z ocieniami ceglastoczerwonymi lub oliwkowymi; (50) 80 - 150 (200) mm średnicy, początkowo półkulisty, potem poduszkowaty, u starych rozpostarty; powierzchnia matowa, zamszowata, u starych egzemplarzy naga, nieco lepka gdy wilgotna; skórka nie daje się oddzielić od miąższu.

Pory początkowo żółtawooliwkowe, szybko pomarańczowe do krwistoczerwonych, ceglastoczerwone, ciemnokarminowe, z wiekiem blakną, wtedy z oliwkowym odcieniem; drobne, do 1 mm średnicy, kanciaste. Pory i rurki po uszkodzeniu momentalnie sinieją. Rurki żółte, z wiekiem oliwkowe; długie, 10-30 mm; przy trzonie wycięte; miąższ kapelusza nad rurkami barwy żółtej.

Trzon żółty z czerwonymi kosmkami lub ziarenkami, bez siateczki, u podstawy czerwonobrązowy; powierzchnia sucha, już przy lekkim ucisku przebarwia się ciemnogranatowo; 40 (130)-150 (180) x 20-40 (60) mm, zwykle nieco maczugowaty, ale też równogruby lub rzadziej ze zwężoną postawą.

Miąższ żółty, u podstawy trzonu czerwonawy; po przecięciu momentalnie intensywnie sinieje, jest aż czarnobłękitny, przebarwienie po pewnym czasie ustępuje; w kapeluszu gruby, zwarty. Smak łagodny; zapach słaby, przyjemny.Kapelusz ciemnobrązowy, kasztanowobrązowy, z wiekiem z ocieniami ceglastoczerwonymi lub oliwkowymi; (50) 80 - 150 (200) mm średnicy, początkowo półkulisty, potem poduszkowaty, u starych rozpostarty; powierzchnia matowa, zamszowata, u starych egzemplarzy naga, nieco lepka gdy wilgotna; skórka nie daje się oddzielić od miąższu.

Trzon żółty z czerwonymi kosmkami lub ziarenkami, bez siateczki, u podstawy czerwonobrązowy; powierzchnia sucha, już przy lekkim ucisku przebarwia się ciemnogranatowo; 40 (130)-150 (180) x 20-40 (60) mm, zwykle nieco maczugowaty, ale też równogruby lub rzadziej ze zwężoną postawą.

Pileus dark brown, in age with brick-red or olive tint; (50) 80 - 150 (200) mm broad, at firs hemispherical, in age convex to plane; surface dull, velutinous to tomentose, in age also glabrous, subviscid when wet; cuticle not peelable.
Pores at first yellow-olive, soon orange to blood-red, brick-red, dark scarlet, fading with age, with olive tint; small, up to 1 mm broad, angular. Rapidly bruising blue when pressed. Tubes yellow, olive in age; 10-30 mm long; depressed at the stipe; flesh surface above tubes yellow.
Stipe yellow with red granules or flocci, without reticulation, at base red-brown; surface dry, rapidly bruising blue when pressed; 40 (130)-150 (180) x 20-40 (60) mm, usually subclavate, also equal or rarely tapered at the base.
Flesh yellow, reddish at stipe base; rapidly bruising dark blackish-blue when cut then fading; thick in cap, firm. Taste mild; smell weak, pleasant.

Wysyp zarodników oliwkowobrązowawy. Zarodniki elipsoidalno-wrzecionowate, gładkie, (11) 13-18 (19) x (4.5) 5- 6.5 (7) µm.Wysyp zarodników oliwkowobrązowawy. Zarodniki elipsoidalno-wrzecionowate, gładkie, (11) 13-18 (19) x (4.5) 5- 6.5 (7) µm.

Dość często spotykany, zwłaszcza na południu Polski, na pogórzu i w górach. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, w lasach iglastych i liściastych, preferuje buczyny lub świerczyny i kwaśne, słabe gleby.Dość często spotykany, zwłaszcza na południu Polski, na pogórzu i w górach. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, w lasach iglastych i liściastych, preferuje buczyny lub świerczyny i kwaśne, słabe gleby.

Bardzo dobry grzyb jadalny. Jak wiele innych gatunków grzybów na surowo, lub niedogotowany jest trujący - powoduje zaburzenia żołądkowe. Jako zasadę należy przyjąć że grzyby nie mogą być jadane na surowo, muszą być ugotowane, usmażone lub uduszone. Jedynie miejscami jest tradycja jego zbierania, głównie na południu Polski.Bardzo dobry grzyb jadalny. Jak wiele innych gatunków grzybów na surowo, lub niedogotowany jest trujący - powoduje zaburzenia żołądkowe. Jako zasadę należy przyjąć że grzyby nie mogą być jadane na surowo, muszą być ugotowane, usmażone lub uduszone. Jedynie miejscami jest tradycja jego zbierania, głównie na południu Polski.

Jest cała grupa borowików o czerwono zabarwionych porach, przy ich oznaczaniu należy zwrócić uwagę na rysunek siateczki na trzonie lub jego brak, barwę kapelusza i przebarwianie się miąższu.

Modroborowik ponury (Suillellus luridus) jest bardzo podobny, odróżnia się wyraźną czerwono-żółtą siateczką na trzonie i słabo siniejącym miąższem; kapelusz jest jaśniejszy; miąższ kapelusza bezpośrednio nad rurkami jest zabarwiony czerwono.

Modroborowik gładkotrzonowy (Suillellus queletii) jest bardzo rzadki. Kapelusz oliwkowożółty lub oliwkowobrunatny z czerwonym odcieniem; trzon prawie gładki, u góry żółtawy, u dołu czerwonawy; miąższu niebieszczeje słabo, powoli; preferuje gleby wapienne.Jest cała grupa borowików o czerwono zabarwionych porach, przy ich oznaczaniu należy zwrócić uwagę na rysunek siateczki na trzonie lub jego brak, barwę kapelusza i przebarwianie się miąższu.

Modroborowik gładkotrzonowy (Suillellus queletii) jest bardzo rzadki. Kapelusz oliwkowożółty lub oliwkowobrunatny z czerwonym odcieniem; trzon prawie gładki, u góry żółtawy, u dołu czerwonawy; miąższu niebieszczeje słabo, powoli; preferuje gleby wapienne.

There are many borowik (Boletus) species with red pores. To determine specie one should notice if there is reticulation on stipe surface, cap colour and colour changes of injured flesh.
modroborowik ponury (Suillellus luridus) looks very similar. It differs by presence of distinct red-yellow reticulation on stipe surface and only slowly blueing flesh; pileus surface is lighter; flesh surface directly above tubes in red colour.
modroborowik gładkotrzonowy (Suillellus queletii) is rare; it has olive-yellow to olive-brownish cap with distinct red tint; surface is nearly smooth; stipe yellow in upper part, reddish at the base; flesh slightly and slowly blueing; prefer calcareous soils.

Rzadka spotykana jest forma tego gatunku, nie potrafiąca syntetyzować czerwonego barwnika - krasnoborowik żonkilowy (Dictyopus junquilleus) – wszystkie części owocnika są wtedy żółte. Można ją pomylić z wieloma innymi borowikami o żółtych porach i jasnym kapeluszu – są wśród nich gatunki niejadalne i słabo trujące.Rzadka spotykana jest forma tego gatunku, nie potrafiąca syntetyzować czerwonego barwnika - krasnoborowik żonkilowy (Dictyopus junquilleus) – wszystkie części owocnika są wtedy żółte. Można ją pomylić z wieloma innymi borowikami o żółtych porach i jasnym kapeluszu – są wśród nich gatunki niejadalne i słabo trujące.