szerzej:
Był fragment lasu, gdzie znalazłem dużo prawdziwków. Ale co zobaczyłem z daleka grzybka, podbiegam z nadzieją, łapię za grzyba i... niestety miękki ogonek czyli nic z tego. Dla pewności przekrawam kapelusz i wychodzą lokatorzy. Pierwszy raz widziałem tyle zarobaczonych prawdziwków. 100% robaczywych. Jak widać na zdjęciu.

szerzej:
borowiki rosną grupami od kilku do kilkunastu, rzadko mniej. Pojawiły się już w lasach suchszych. Sporo jest robaczywych, około połowy, może nieco więcej. Pięknie się je zbiera i obiera. Przykro się robi, gdy widać, ślady po innych grzybiarzach, którzy wyrywają połowę ściółki leśnej razem z grzybem, którego nóżkę potem i tak odkrawają i rzucają, jak popadnie. Takie niszczenie grzybki odbiera sporo radości ze zbierania grzybów. Nadesłane zdjęcie to nie jest żaden fotomontaż! Tak autentycznie teraz rosną borowiki.

szerzej:
Na grzybobranie wybrałem się ze znajomym, który specjalnie przyjechał do mnie w okolice Wrocławia, by wspólnie wybrać się do lasu. Zrobiliśmy kurs, jaki zwykłem robić wybierając się na grzyby tak daleko, czyli sprawdzić dwa kompleksy leśne oddalone od siebie o około 50 km. Pierwszy w Borach Dolnośląskich w okolicach Kliczkowa a drugi opisywany w tym doniesieniu. Zawód jaki nas spotkał z powodu posuchy grzybowej w pierwszych lasach, szybko został zatarty radością jaka na nas spłynęła w okolicach Wymiarek. Bite siedem godzin w lesie, z krótką przerwą na posiłek. Ilość grzybów na osobogodzinę podałem orientacyjnie, ponieważ nie policzyliśmy ich. Miałem zamiar dokonać tego po powrocie do domu, jednak przyjechaliśmy około godziny 20-tej a przed znajomym była jeszcze podróż powrotna do domu do Łodzi, plus obowiązki dnia następnego. Zważyłem natomiast grzyby jeszcze na parkingu przy lesie. Waga netto grzybów 17,5 kg.

szerzej:
Cudownie zbiera się młodziutkie borowiki, szczególnie, kiedy znajdując jednego odnajduje się zaraz kolejne i następne. Trzeba się liczyć z dużymi stratami, chyba, że ktoś lubi jadać robaczywki.