| ||||||
| ||||||
owocnik
Kapelusz żółtobrązowy, słomkowożółty, płowiejący; powierzchnia filcowata, młoda ze ścieralnymi kosmki które z wiekiem zanikają, stara o strukturze ziarenkowatej; 5 – 12 (17) cm, wypukły, z wiekiem spłaszczony; skórka sucha lub jedynie nieco oślizgła, nie odrywa się łatwo.
Rurki początkowo piaskowożółte, z wiekiem płowooliwkowe; przełamane słabo błękitnieją; krótkie, 8 – 15 mm długości.
Miąższ żółtawy do jasnopomarańczowego; słabo niebieszczejący zwłaszcza nad rurkami; smak łagodny; zapach słaby.
zarodniki
Wysyp świeży oliwkowy, suchy brązowawy. Zarodniki gładkie, wrzecionowate, 7.5 – 12 x 3 – 5 µm.
Spore print when fresh then olive, dry brownish. Spores fusiform, smooth, 7.5 – 12 x 3 – 5 µm, [8]: 8 – 11 × 3.3 – 4 µm.
występowanie
Pospolity. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, w grupach pod sosną pospolitą i kosodrzewiną, na ubogich, piaszczystych glebach. W miejscach podmokłych i na wrzosowiskach z sosną.
Common. Gregarious under pine, on poor, sandy soils.
wartość
Jadalny. Andreas Gminder [133s38] podaje ciekawą informacje - po wysuszeniu w plastrach, następnie namoczeniu i duszeniu w śmietanie przez przynajmniej pół godziny ma dawać potrawę o aromacie zbliżonym do tego jaki mają smardze.
Edible.
uwagi
Maślak pstry zdecydowanie wyróżnia się wśród maślaków swoich charakterystycznym wyglądem: kosmkowato-filcowatą powierzchnią kapelusza i płowooliwkowymi porami. Do pewnego stopnia zbliżone cechy ma maślaczek pieprzowy (Chalciporus piperatus) - ten ma jednak znacznie mniejsze owocniki, w bardziej miedzianoczerwonej tonacji, miąższ w podstawie trzonu jest cytrynowożółty. Miąższ jest palący w smaku, staje się jednak łagodny podczas gotowania i też może być jedzony.
