(20/h) Po przymrozkowe grzybobranie bardzo udane, chociaż wiele grzybów pozostało w lesie z uwagi na ich rozczłapanie. Niemniej nazbieraliśmy dobrych jakościowo prawdziwków, borowików sosnowych, podgrzybków, gąsek zielonek/niekształtnych i maślaków zwyczajnych. Wycieczkę rozpoczęliśmy w Lesznie Górnym, ale większość czasu okupowaliśmy lasy w pobliżu Studzianki, stąd wpisałem tę nazwę w doniesieniu. Klimat późnojesiennych Borów FENOMENALNIE MAGICZNY!;-)
... szerzej o tym grzybobraniu ...
Darz Grzyb!;-) Poranek pochmurny, ale ciepły, jak na początek listopada, z niewielkimi, przelotnymi opadami deszczu. Tu nad każdym zagajnikiem, młodnikiem, borem, wrzosowiskiem i wszelkim leśnym terenem, krążą niepisane legendy i opowiadania o wspaniałych wysypach prawdziwków, podgrzybków, kurek, koźlarzy, zielonek i innych gatunków złota runa leśnego. To kultowe lasy w każdym centymetrze sześciennym każdego drzewa. Kultowa trasa kolejowa, gdzie pomiędzy drzewami, dostrzegłem biegnący pociąg w kierunku Studzianki – serca tej części Borów. Ileż to wspomnień obudziło się we mnie, kiedy szedłem tymi ścieżkami! Pierwszy raz byłem tu w 2000 roku. Rok później, we wrześniu 2001 roku, przeżyłem tu na własnej skórze, koszach i kaloszach jesienną, prawdziwkową inwazję. prawdziwki rosły wtedy jak opętane. A ja – jak opętany je zbierałem, aż w końcu poddałem się, bo plecak i dwa, ogromne kosze załadowałem po pałąk, a spod wrzosów, igliwia i mchu, wciąż wychylały się kolejne, maczugowato-trzonowe skarby z białym hymenoforem i brązowymi kapeluszami. W niedzielę, kiedy emocje grzybowe wraz z solidnymi przymrozkami, które przetoczyły się kilka dni wcześniej, znacznie opadły, miałem wielką przyjemność poprowadzić Sylwię i Andrzeja po jednej tysięcznej tej fantastycznej krainy. Jednakże Bory, postanowiły nam te emocje wrzucić na grzybowe wahadło, czego efektem były u nas silne, pozytywne wzburzenia natury grzybowo-emocjonalnej.;)) Czego można się spodziewać w lesie po kilku, bardzo zimnych nocach i niewiele cieplejszych dniach, mając na uwadze, że przed mrozami było tu jeszcze solidnie grzybowo? Mróz mrozem, ale grzyby lubią się chować, przykrywać i chronić przed nim w najróżniejszy sposób. Jednym z pierwszych grzybów, którego znalazłem był czupurny podgrzybek „sosnowo-borowikowy”, który był prawie całkowicie schowany w grubej warstwie igliwia. Kiedy chwyciłem go za trzon, aby delikatnie wykręcić, mocno się zdziwiłem, że taki brzuchacz z niego!;)) To późnojesienny buntownik, leśny zadymiarz i wywrotowiec, mający dosyć wychwalania prawdziwków pod niebiosa.;)) Pokazał dobitnie, że bez sterydów, można mieć większy biceps trzonu niż niejeden, chuderlawy borowik! Przyznaję, że przez cały tegoroczny sezon nie spotkałem takiego podgrzybkowego pakera. Nie muszę pisać, jak mi skoczył poziom adrenaliny przy tym wspaniałym trofeum. Podgrzybkowy „Pudzianek” był tylko wstępem do odkrywania przez nas boletusów „novemberusów”, które przetrwały w całkiem dobrej kondycji podmuch arktycznej Królowej z Dalekiej Północy. listopadówe prawdziwki są niezwykle cennym znaleziskiem dla grzybiarzy, mając na uwadze, że to, co najlepsze i najgrzybniejsze w tym sezonie jest za nami. Podmuch ten przetrwały nawet młode, bielutkie pod spodem prawdziweczki, chociaż ich ilość bardzo spadła w porównaniu chociażby do poprzedniego tygodnia. W jednym miejscu, przy wrzosie, znalazłem wyjątkowo urodziwego boletusa z kandelabrowo wygiętym trzonem. Pomimo, że był twardy, miał w sobie całkiem pokaźną ilość lokatorów i pozostał w lesie. Sylwia z Andrzejem też znajdowali swoje dolnośląsko-borowe boletusy „novemberusy”. Nie było ich zbyt dużo, ale każdy nas cieszył w znaczny sposób i napędzał do dalszego poszukiwania, szperania, zaglądania i buszowania po lasach. Kolejne prawdziweczki wprawiały naszą wycieczkę w przemiły nastrój, a Bory „wciągały” nas coraz bardziej wgłąb. Poddaliśmy się temu uzależnieniu bezgranicznie, nie bacząc na krótki dzień i coraz większe oddalanie się od skraju lasu. Obok prawdziwków, czyli borowików szlachetnych, borowiki sosnowe to także jeden z najbardziej kultowych gatunków grzybów. Jest go znacznie mniej, niż klasycznych prawdziwków, a w wielu lasach nie występuje. Nam, udało się znaleźć kilka zdrowych boletusów pinophilusów „novemberusów”. Pierwszego dostrzegła Sylwia. Ale nas nakręciły! Takie znalezisko 3 listopada, po mrozach i na koniec wysypu! Tip, tip hurra! Te czerwonawe łby mają w sobie coś niesamowicie urzekającego! Nie da się tego opowiedzieć, ale byliśmy w pozytywnym „amoku”.;)) Kilka słów o stanowisku, w którym rosły. Starszy i dość rzadki las sosnowy, blisko miejsca, w którym wycięto inny, spory kawałek lasów. Miejsce – wydawałoby się, że nieciekawe i nieatrakcyjne grzybowo, a tu masz chłopie grzyba! Mości panowie borowiki sosnowe. I tak boletus „novemberus” – grzyb do grzyba i połowę kosza uzbierać się uda. Chyba. Chyba, ponieważ część boletusów pozostaje w lesie z uwagi na zbyt kiepski stan, tudzież robaki, które żyją w grzybie ponad stan. Bo czy godzi się mieszkać, spać, chodzić i odpoczywać w strawie, którą robaki wybrały na swoją biesiadę?;)) Niemniej część z nich jest w całkiem przyzwoitej formie i one kończą swój byt w lesie, chociaż przez jakichś czas w nim jeszcze będą. Tyle, że w koszykach. To dla nich zupełnie nowe doświadczenie, nawet całkiem niegłupie, chociaż i tak skończą w sosie, marynacie, suszu lub w zupie. Każdy „novebmerusek” cieszy nas niezmiernie, a ja już wcześniej zauważyłem, że Sylwia i Andrzej coś jakby „połknęli” lub poczuli. Grzybiarz grzybiarza dobrze zna i moje spostrzeżenia potwierdziły się. Poczuli magię tych terenów, czego wyrazem były ich słowa: „jakie to świetne, piękne i wspaniałe miejsca”. Naszym grzybowym celem było też sprawdzenie występowania jesiennych twardzieli grzybowych, odpornych na przymrozki i warunki, w których grzybom rurkowym rurki miękną. To zielone, a właściwie złocisto-żółte diamenty, kochające piaszczyste kąpiele i często pozostające w nim przez cały swój krótki, choć tajemniczy żywot. I chociaż w Borach zrobiło się dosyć sucho, znaleźliśmy miejsce, w którym te blaszkowe, pachnące mąką twardziele dały się nazbierać w łącznej ilości około 2,5 kg. To oczywiście gąski zielonki, o płukaniu których chodzą legendy, że najlepiej usuwa się z nich piach, wrzucając je na 30 minut do starej pralki typu „Frania”.;)) Muchomory mocno dostały po kapeluszach przez przymrozki, niemniej jeszcze się wykluwają, chociaż ich barwy przybrały bardziej bordowe, aniżeli żarówiasto-czerwone odcienie, którymi cieszyły oko przed „wielkim chłodem”. Licznie rosną też maślaki sitarze, często przerośnięte i wyglądające jak grzybowe, niechlujne, brudne dziady. Jednak i takie „dziady” cieszą fanatycznych grzybiarzy, którzy w ogóle cieszą gębę do każdego grzyba.;)) Koneserzy sarniaków mogą jeszcze się nieźle obłowić – tego gatunku to jakby przymrozek nie dotyczył. A dla wszystkich spragnionych „fałszywych kurek” las oferuje milion owocników lisówki pomarańczowej. To już naprawdę koniec tego świetnego wysypu w Borach. Ilość grzybów niezwykle nas zachwyciła, ponieważ mamy świadomość, że przymrozki narozrabiały i nastawialiśmy się, że możemy przywieźć wyłącznie powietrze i wrażenia z włóczęgi. A tu, w końcowym efekcie, wyszło bardzo przyzwoicie, natomiast pachnące boletusy „novemberusy” wprowadziły nas w stan grzybowego upojenia, euforii i zadowolenia. Grzybobrania uzależniają na całe życie. Pamiętajcie o tym, jak kogoś zabieracie pierwszy raz do lasu.;)) Cały wpis brutto z fotkami, tradycyjnie opublikowałem na blogu: https://www. lenartpawel. pl/roznorodnosc-w-monotonii-pozegnanie-z-borami-dolnoslaskimi. html
(7/h) Ha ha. A jednak to zrobiłem. Mimo, że sezon oficjalnie zakończony we wtorek to dzisiaj zabrałem Żonę na wycieczkę do lasu i odwiedziłem stałe miejscówki. Żona w tym roku niestety nie mogła mi za bardzo towarzyszyć, bo nie miał kto zostać z naszym 3-latkiem, więc teraz zdarzyła się okazja. Las już zasypia. Grzybów coraz mniej. We dwoje zebraliśmy 27 prawdziwków, kilkanaście maślaków i trochę gąsek w lepszym stanie. podgrzybków wciąż było sporo, ale nie nadają się do zbierania. Wszystkie przemarznięte. Prawdziwki w lepszym stanie, a około 1/3 nowe które pojawiły się po mrozie. Powodzenia za rok.
(30/h) Witam. Dziś pożeganie z lasem który nas hojnie obdarował. Przewaga wysuszonego i przemarznietego podgrzybka. Dużo zostało "starych kapci" w lesie. Zbierane we 3 osoby :)
(25/h) U mnie wczoraj rano -7, dzisiaj rano -8 a ja oczywiście w las😂. A tu niespodzianka ceglakowy szał, trochę szlachetnych do zabrania głównie kapelusze kilka koźlarzy i podgrzybków.
(30/h) Po zapaleniu zniczy na grobach, ja wiem że dziś święto... lecz musiałem pożegnać się z lasem, podziękować za tegoroczne dary, miałem jechać jutro lecz musimy mieć otwarty nasz sklep, więc wraz żona pojechaliśmy dziś, 180 km. Zimno, szron, podgrzybeczki małe średnie duże, lecz biedulki szare i ciemne od przymrozków, natomiast prawdziweczki 15 szt, piękne młode, białe. Drzwi do lasu zamknąłem zbierając oprócz grzybków skrzyneczkę śmieci. Na ten rok to koniec, oby zimą szybko zleciała 🙂, pozdrawiam wszystkich i wszystkim życzę wszystkiego dobrego.
(30/h) Cztery godziny w lesie. Rano mróż -1 *. Zbierane głównie podgrzybki, trochę maślaków-wszystkie zamrożone. Trafiło się również kilka ( ok. 10 prawdziwków) z czego może połowa była zdrowa. Jeśli chce się coś uzbierać należy wejść głęboko w las (zalecam nawet 0,5 godziny jakąś drogą) Grzyby jeszcze są.... i co ciekawe; zarówno stare jak młode łebki. Niestety te poranne mrozy raczej nie wróżą niczego dobrego. Chyba że znowu przyjdą ciepłe dni i noce......
(3/h) Dzisiaj wyprawa na mrożonki 😊 O szóstej -3, o siódmej -4, o ósmej -4, auto całe białe ale to nas nie powstrzymało. Po drodze i w lesie na otwartym terenie wszechobecny mróz. Plus to brak ludzi i strzyżaków 😁 Minus to trudności w zlokalizowaniu grzybów i ich ocenie, odcięcie ogonka to jak krojenie zamrożonej parówki 😅 Ale jaka satysfakcja. 25 prawych młode, średniaki, duże robaczywe. Poza tym będę kozak czerwony, 2 babka, 2 dębowe oraz 3 podgrzybki w tym jeden złotawy. Ma być jeszcze ciepło więc kto wie 😉
... szerzej o tym grzybobraniu ...
Grzybobranie a w zasadzie to bardziej pożegnanie z lasem 🙄😊 Z synkiem, bez leśnego sprintu razem zebrałem ok 16 kg. Tata ok 9-10 kg. W lesie nie padało od kilkunastu dni co widać po grzybkach. Starsze okazy suche. Wszystkie zdrowe. Chodzac po lesie trafiłem na stary świerkowy las, gdzie było dużo mlodych, aksamitnych dosłownie czarnych podgrzybków. Wszystkie do słoików. Dużo jeszcze zostawiliśmy dla innych grzybniętych lub dla leśnych zwierzaczków. W tym miejscu pokosilem do pełnego kosza i spowrotem do naszej Grzybowej Ostoji. Wieczorem trzypokoleniowe 😉😊 ognisko z kielbaskami a dzień później do domciu 😏😪 No cóż sezon powoli dobiega końca. BYŁ WSPANIAŁY POD KAŻDYM WZGLĘDEM👍🏻👍🏻👍🏻 Pozdrawiam Was wszystkich i do następnego roku w tym samym albo powiększony składzie 😊😄 Dziękuję Adminowi za prowadzenie strony i poświęcenie na to swojego cennego czasu! 👍🏻😊 Do widzenia 👋👋👋
(15/h) Oficjalne zakończenie sezonu 2019. Podana liczba dotyczy prawdziwków, których było 80. Nie udało się powtórzyć wyniku sobotniego, ale nie liczyłem na to. Wynik jest bardzo dobry i taki koniec sezonu cieszy. Do tego wziąłem ze 4 garści podgrzybków do marynowania (sam nie wiem po co🤣). Przyjemnie było powłóczyć się po swoich miejscówkach w ciszy (bardzo niewiele ludzi). Co do sytuacji w lesie, dalej podgrzybków jest sporo, chociaż bliżej parkingów leśnych jest wyzbierane po weekendzie. Młodych podgrzybków już niewiele. Co ciekawe, prawdziwki w większości młodziutkie. Robaczywe nogi w 60%.
... szerzej o tym grzybobraniu ...
W tę noc przyjdą drugie tegoroczne przymrozki. O ile poprzednie, tylko wstrzymały wysyp grzybów, o tyle te zakończą go. Pewnie grzybnia wyrzuci coś z siebie ostatkiem sił, ale będą to pojedyncze egzemplarze. I właśnie przed tym mrozem chciałem zakończyć oficjalnie sezon. Długo czekałem na wysyp prawdziwka w moich ukochanych Borach Dolnośląskich, ale w końcu się doczekałem. Nie jest wykluczone, że jak będzie ładna pogoda to jeszcze wybiorę się w moje ulubione miejsca, ale to raczej rekreacyjnie, przy okazji przypominając sobie gdzie i jak rosły piękne prawdziweczki. I cóż, trzeba czekać na kolejny udany sezon. Oby już w 2020😀. Pozdrawiam wszystkich.
(10/h) Może ilosc na godzine nie jest imponująca ale za 4.5 h w lesie 50 prawdziwków w tym 2 borowiki sosnowe to na zakończenie tego udanego sezonu miły akcent.
(50/h) Dziś w lesie iglastym królował podgrzybek, zdarzały się prawdziwki i kozaki (kozaków nie zbierałem) i sporadycznie kurki. Piękny słoneczny dzień. Cisza spokój w lesie może po weekendowej szarańczy kilka osób, (moje miejsca nieznacznie zawiodły tym razem) a jednak udało się wejść głębiej w las i odkryć jak dotąd nieznane dla mnie miejscówki. Opłaciło się to co widać na fotkach :) Znakomity spacerek od godziny 8 do 15. Pozdrawiam.