szerzej:
Witajcie. Po zaduszkowych rozmyśleniach nad upływającym czasem i zasadzie przemijania czas na weryfikację listopadówego lasu. Otóż 3 dniowe nocne przymrozki skutecznie wyeliminowały borowika (tylko 1 młody osobnik i dziesiątki antyków (z których dało się jeszcze coś wybrać)). Natomiast koźlarz czerwony no cóż, czerwony to zupełnie inna bajka. Czerwony drwi sobie z praw fizyki i zachowuje się jakby strzałka czasu w ogóle nie istniała, jakby nie było pór roku, jakby zima miała nigdy nie nastać. Czerwone cały czas mają bal i się wyśmienicie bawią a ja wraz z nimi. Pozdrawiam serdecznie i do usłyszenia wkrótce (na przekór hordzie sezonowych podgrzybkowych kombajnów, którzy odwiesili swoje wiadra na kołki w oczekiwaniu na kolejną jesień).

szerzej:
Dodatkowy bonus wypadu do lasu to prawie 3 kilo puszek aluminiowych po piwie i energetykach. Wstyd!

szerzej:
Borowik okazał się niezbyt zmaltretowany przez mróz i dał się ususzyć, a w jego pobliżu niestety paru kolegów zniszczył czas i robaki, bo nikt nie trafił na to miejsce.

szerzej:
Witajcie. Stęskniliście się za czerwonymi - ja też. Już po kilku pierwszych krokach znalazłem 4 osobową rodzinkę i wiedziałem, że będzie dobrze. Później długo długo borowiki (też piękne - zwłaszcza te kolosalne mutanty) w bardzo grubym dywanie grabowo-dębowych liści. Jednak to co najpiękniejsze zostawiłem sobie na deser. Powrót poprzez moje cudowne rajskie dróżki i wreszcie cudowne czerwone maluchy.
Pozdrawiam.