To już koniec sezonu. 2 kurki, 5 koźlarzy pomarańczowożółtych, 1 koźlarz babka, 1 maślak zwyczajny i 1 podgrzybek brunatny. Wszystkie grzyby znalezione wyłącznie w certyfikowanej miejscówce grzybowej. Reszta lasu pusta, z zanikającymi gatunkami grzybów niejadalnych i trujących.
Darz Grzyb!;-) Sobota, 4. listopada 2017 roku. Oficjalne zakończenie Tour De Las & Grzyb 2017. To mój 30. leśny sezon w życiu. Śmiało można odtrąbić koniec sezonu grzybowego. Nie ma podgrzybków, prawdziwków, kozaków, kurek, maślaków, opieniek, kani i całego, podstawowego asortymentu grzybowego. Wprawdzie kilka sztuk wpadło mi do koszyka, ale to wszystko znalazłem w jednym miejscu, na tzw. wybitnej, certyfikowanej miejscówce grzybowej. Zanikają muchomory, olszówki, mleczaje, wodnichy, gąski i gąsówki. Coraz mniej świata grzybowego oznacza dojrzewającą sytuację do zimy na Wzgórzach Twardogórskich. Może gdzieś rosną boczniaki, płomiennice lub uszaki bzowe? Znam miejsca na te gatunki grzybów, ale one znajdują się gdzie indziej, nie na starym, bukowińskim szlaku. Zresztą po dobrym sezonie grzybowym, nie mam zamiaru zakłócać im żywota swoim grzybowym instynktem. Nie wszystko, co jadalne, należy wynieść z lasu. Niech sobie rosną.;)) Czego jako grzybiarza, nauczyły mnie grzyby przez 30. lat? To, że ich świat to jedna, wielka nieprzewidywalność. Grzyby potrafią nieprawdopodobnie zaskakiwać. Bywały sezony, kiedy w maju wychodziłem z kilkunastoma kilogramami koźlarzy pomarańczowożółtych, czerwonych, kurek i ceglasi. Bywały też sezony, że na pierwsze grzyby, trzeba było czekać do początku września. Trafiały się wyjątkowe wysypy letnie i skumulowane wysypy jesienne, kiedy o grzyby, można było się potykać.;)) Ale przychodziły też tygodnie posuchy, ciągnącej się jak flaki z olejem od maja do jesieni. Każdy rok jest inny. Grzyby zaskakują co roku. Czasami prawdziwki rosną prawie wszędzie, czasami wymagają uruchomienia doświadczenia, instynktu i znajomości miejsc. Ta wielka niewiadoma, jaki gatunek grzybów, gdzie i w którym lesie najlepiej w danym dniu rośnie, zawsze daje mi niesamowitą dawkę adrenaliny i chęć zmierzenia się samego ze sobą. Grzyby pozostają wierne swoim stanowiskom, chociaż chętnie przenoszą się też na inne miejsca. Ile razy zastałem sytuację, kiedy jakąś świetną miejscówkę, nagle ogołocono z drzew, a zamiast grzybów, leżały suche gałęzie. Ale w miarę odradzania się lasu, grzyby powracają. Na nowo pokazuję się dorodne owocniki, które eksplodują swoim grzybowym pięknem. Grzyby muszą się dostosowywać do intensywnej gospodarki leśnej, która wprawdzie jest niezbędna, ale przynosi im śmierć. Przynajmniej na jakiś czas. Przez 30. lat chodziłem po Bukowinie Sycowskiej, Międzyborzu, Twardogórze, Pawłowie, Sośni Ostrowskiej, Granowcu, Dobroszycach, Grabownie Wielkim i wielu miejscowościach, leżących obok nich. Uświadomiłem sobie, jak ważne dla ludzi są lasy, jak skomplikowane zależności kryją w sobie dwa światy – flory i fauny i jak wiele im zawdzięczamy. Nie rozumiem tylko działań niektórych „ludzi” niszczących je i zaśmiecających. Las też tego nie rozumie. Od dwóch lat, intensywnie poznaję te lasy pod kontem pereł dendroflory. Jak wiele tajemnic skrywają Wzgórza Twardogórskie? Ile ciekawostek jeszcze odkryję? Kogo spotkam i z kim porozmawiam? Ten sezon pokazał mi, nie to, jak dużo już odkryłem i wiem, ale uświadomił mi, ile jest jeszcze do odnalezienia. Aby to wszystko ogarnąć, szczerze wątpię, czy starczy mi na to kolejnych 30. lat.;-) W grudniu, podsumuję cały sezon grzybowy na Wzgórzach Twardogórskich. Serdecznie Wszystkich pozdrawiam!;-)