W moim magicznym lesie w Kosarzynie nad jeziorem Borek (lubuskie) jak zwykle wspaniale! Jest to dla mnie zawsze podróż sentymentalna, do lasów z dzieciństwa, którym żadne inne lasy nie mogą dorównać. Jeżdżę tam aż z Wrocławia, tam i z powrotem tego samego dnia, mimo że to prawie 250 km. Wkraczam więc ze swoim, tym samym od wielu sezonów, powyginanym koszykiem (jak się odegnie dno, to zbiory traktuję jako udane :)), sucho - aż chrzęści pod stopami, nie zapowiada się obiecująco. 2 km marszu, zero grzyba. Naczytałam się, że w zielonogórskim wysyp podgrzybków, więc z niecierpliwością zmierzam do swojej grzybowej ścieżki. Jeden podgrzybek na powitanie, dalej nic. Jednak już po chwili sytuacja całkowicie się odmienia, podgrzybki rosną całymi rodzinami, wiele z nich malutkich, tych z zamszowymi łebkami. Aż piszczę z emocji. Zakładam, że to będzie podgrzybkowy wypad, ale mówię: "ale byłoby fajnie, gdyby przytrafił się honorowy prawdziwek". Bach - mówisz i masz, zgodnie z prawem przyciągania, mija kilkanaście sekund i wpadam na niego! Mąż mówi, zamów 10 honorowych. No i znaleźliśmy potem jeszcze... 10 prawdziwków :) Nie szkodzi, że cala 11 tka robaczywa :) Emocje są - czy zdrowe czy niezdrowe. Podsumowując bardziej merytorycznie: lasy sosnowe, duże i zagajniki, na piaszczystym podłożu. Mimo suszy wysyp podgrzybków. Oprócz tego: rzeczonych wcześniej 11 borowików sosnowych, kilkanaście kozaków pomarańczowożółtych (też rosły w grupach po 3, po 4 sztuki), kozaki "zwykłe" brązowe ( :), ale młode, ładne, kilka kurek, 4 maślaki, szmaciak sztuk raz, płachetki kołpakowate? (chyba). Prawdziwa różnorodność i obfitość zbiorów! Emocje utrzymane na najwyższym poziomie. I czy nie o to właśnie chodzi? Dziś w menu dominowały grzyby (jajecznica z grzybami, risotto z grzybami, placek drożdżowy... ale ten już ze śliwkami:D ), a oprócz tego siostra obdarowana! - będzie miała swoją ulubioną zupę grzybową. Już odliczam dni do kolejnego wypadu. Pozdrawiam bractwo grzybowe :)