mm — ok. 5 na godzinę
Kolejny krótki postój w przydrożnym lesie, głównie jodłowym. Dwa mleczaje jodłowe, wielkie kolczaki obłączaste i nieco pieprznika trąbkowego. Gdzie podziała się reszta, które pozostawiłem w czwartek? A tym razem miałem na nie większą reklamówkę 😉 Dwa podgrzybki brunatne i jeden podgrzybek złotopory.

szerzej:
Chciałbym znaleźć jeszcze w tym sezonie prawdziwka wielkości kolczaka widocznego na zdjęciu 😀

mm — ok. 48 na godzinę
Las mieszany przewaga jodły. Suchutko w tych moich lasach ale co tam poruszać się trzeba :) tylko kanie 48 sztuk zdrowych ale ponad 2 razy więcej w lesie zostało z sąsiadami i 15 sztuk opieńki tak na smaka zabrałam :)

mm — ok. 5 na godzinę
Marność nad marnościami. Wszystko jest, wilgoć ( zapewne od przymrozku lub mgieł), cudne mchy pod sosnami, cisza spokój. I tylko grzybów brak. Ale kiedyś ten czas musiał nadejść. Las ewidentnie potrzebuje odpoczynku, i tylko my ciągle chcemy czuć ten zastrzyk adrenaliny, tę radość, gdy wypatrzymy jakiś grzybowy łebek, wystający z mchu. I z reguły mamy już dość grzybów, ale te cholerne szepty, które nie dają nam spać ( przynajmniej mi) i pchają do lasu. Następnym razem, gdy je usłyszę, to pójdę do lekarza o odpowiedniej specjalizacji 😆🤣, może co poradzi 😂. A tak w temacie -

szerzej:
nie można powiedzieć, że grzybów nie ma. Bo są, nawet w lepszej kondycji, niż ostatnio. Ale jest ich zdecydowanie mniej, choć pojawiają się malutkie. Może nie w zawrotnej ilości, ale zawsze coś.. Co prawda, mąż chciał oświadczenie na piśmie, że to już ostatni raz 😜, ale wiadomo, w tych czasach, to lepiej nic nie podpisywać. Niby 140 kilosów w jedną stronę to niemało, ale... Prawdą też jest, że podróże kształcą 😆. Co Wam mogę napisać? Chyba tylko to, że było niesamowicie pięknie, dostojnie i tajemniczo. I choć od nie pamiętam kiedy, nic nie nuciłam, bo mi zęby z zimna szczękały i skupiałam się na tym, żeby nie były to odgłosy za głośne ( masło maślane) - wicie, rozumicie - coby grzybów nie straszyć... I sama swoją przezorność chwaliłam, że rękawiczki zabrałam... Znów przyjechaliśmy w mroku i w mroku do lasu weszliśmy 😱. Już drugi raz 😁. Nie powiem, żeby miłe to uczucie było, bo oczy się wielkie robią, szelesty jak grzmoty brzmią, a w głowie się dziwne myśli roją ( wiem, specjalista... 😆), to późniejszy wschód słońca, promienie prześwitujące przez gałęzie, warte są wczesnego wstawania i podziwiani tego jedynego momentu, kiedy las się budzi po nocy... 🤗. I choć ptaki gdzieś odleciały, cisza w lesie trochę budzi grozę, te chwile na długo zostają w serduchu. I może zbyt dużo techniki wokół nas, ale ja za smartfony wdzięczna jestem, bo wiele z takich chwil można zapisać na karcie. I pewnie tak się stanie, że ten las musi na mnie poczekać do przyszłego roku ( oby piły go nie dosięgły), to bliższe lasy też chętnie odwiedzę 😊. Miłego wieczoru Wam życzę i dalszych wycieczek do lasu. I choć większość moich koszyków jest już na banicji, to ten średni, jeszcze podróżował będzie 😊

mm — ok. 2 na godzinę
Niniejszym ogłaszam płynne przejście z sezonu jesiennego w zimowy. Zebraliśmy jednego zdrowego maślaka zwyczajnego ( z kilku znalezionych) i młode boczniaki ostrygowate z dwóch stanowisk. Po za tym, robaczywy podgrzybek zajączek kilka gołąbków i niestety to wszystko.

szerzej:
Dziwny sezon, od początku do końca. Nadejście zimy ogłaszam chodząc po lesie w koszulce z krótkim rękawem. Nieważne, że zapomniałem zabrać bluzę z domu, i tak nie była konieczna.

mm — ok. 7 na godzinę
Godzinka w lesie sosnowym z samego rana. Same podgrzybki brunatne, liczone tylko zdrowe. Było ich trochę więcej ale nawet maluchy z lokatorami.