Dzisiaj w lesie poszalałam. Poszalałam z moim bratem. My jak we dwóch jedziemy, to i rozumu brakuje i z lasu wyjść nie umiemy. Psami by nas wygonić musieli. W lesie na zbieraniu 4 niespełna godzinki, trzy nawrotki do samochodu. Zebrałam 17 kg grzybów. podgrzybka 9,5 kg. Kozaka 144 w tym 20 czerwonych. A wisienką na torcie 18 pięknych borowików...…………….
Wczoraj długo we wszystkich prognozach sprawdzaliśmy jak tam z opadami będzie. Raz już do suchej nitki przemokliśmy, i w strugach deszczu nie była by to aż taka rewelacja. Wyszukaliśmy okno pogodowe od rana gdzieś do 12. Super. Wyjazd przed świtaniem i kogutów pianiem. PO ciemnym ciemniutku. Wybraliśmy na to prawdziwe grzybobranie z naszego repertuaru lasy piękne, i stare i młode, i z zagajnikami, i z małymi sosenkami. Taki bezmiar lasów. Już po drodze dobra wieść z mijanych poboczy i parkingów. ZORO samochodów. Za to w lesie- już za dnia pięknego, pochmurnego byli wytrwali co przed nami przyjechali. Właściwie tylko dwie nasze miejscówki łupem naszym padły. Na obejście innych grzybnych ani sił nie było, ani potrzeby takiej. Po godzinie pełen kosz i marsz do samochodu. Z drugim koszem podobnie. Grzyby wszystko nam w lesie pomyliły, bo zamiary inne były, a wyszło jak chciał las i grzyby. Bez obaw - tyle podgrzybka całkiem na nic mi się zda, a więc już po drodze u przyjaciół wylądowały. Niech i inni obierają. Brat miał ilości całkiem zbliżone, może z kilogram w te czy we wte różnicy. Ramiona od targania oboje mieliśmy powyrywane. Kręgosłupy ledwie radę skłonom i przyklękom dawały. Były momenty, że sobie wzajemnie grzyby pokazywaliśmy i ze śmiechu się pokładaliśmy, bo chętnego do schylania nie było. A rosły podgrzybki stadami. Jak się sztukę, dwie zobaczyło, to wokoło całe stado zaraz wyskakiwało. Podczas całego naszego zbierania w lesie z dala dwie zauważone osoby. Cicho, chłodno, pochmurno, samotnie, bez tłoku na parkingu- tylko dwa samochody- ambrozja po prostu. A ile po drodze dorodnych grzybich ogonów pościnanych w dniach poprzednich było- szok. W ogóle wyglądało, że one dopiero się ukazują- z mchu, w gałęziach, pomiędzy szyszkami...……... Rosły gdzie by się nogi nie postawiło. Nie ukrywam- naszym celem były borowiki- ale one coś akurat nie obrodziły i daliśmy sobie z nimi spokój. Dodatkowo wszędzie rosły dorodne maślaki i sitarze. Całymi potężnymi połaciami. Obrzeża zagajników mieniły się pięknym żółtym kolorem. Tych jejmości nie zbieraliśmy. W domciu do borowiczków pięknych się poprzytulałam, popodziwiałam. Teraz to co najlepsze- krojenie jak masełka, albo troszkę zamarynowane. Ach w pięknych naszych lasach byłam, grzybów nieprzeliczone ilości zdobyłam, i w pięknej młodej kondycji, i bez robaka, i w wyglądzie cudnym. Podałam 200 na godzinę. Daję gwarancję, że przesadą, a nawet niedoszacowaniem było by 300. Ale nie to najważniejsze. Świeżuteńkie leśne powietrze, grzyb na grzybie, pustki, bez konkurencji, cudowna aura- czego chcieć więcej- ano POWTÓRKI. Pozdrowienia cieplutkie z mojej grzybolandi kieruję do Was wszystkich. :))))))))))))))))))))