Tx: 418
grzyby.pl

Agaricus silvicola (Vittad.) Peck [🔉 a·ga·ri·kus *]

pieczarka bulwiasta, pieczarka zaroślowa
Agaricus abruptibulbus sensu auct. eur., auct. brit. [🔉 a·ga·ri·kus *] · Agaricus essettei Bon (1983) [🔉 a·ga·ri·kus *] · Agaricus sylvicola [🔉 a·ga·ri·kus *]
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈
Agaricus abruptibulbus
pokazana po zalogowaniu
w trawie, w zaroślach robinii, kilka egzemplarzy w szeregu
Agaricus abruptibulbus
pokazana po zalogowaniu
pod dębami/klonami
Agaricus abruptibulbus
pokazana po zalogowaniu
pod dębami/klonami
Agaricus abruptibulbus
pokazana po zalogowaniu
jeszcze jeden młody owocnik pod klonami/lipami
Agaricus abruptibulbus
pokazana po zalogowaniu
pod klonami/lipami

owocnik

Kapelusz biały, szybko żółknie, w miejscach uszkodzonych przebarwiający się żółto, stary także z żółtobrązowymi plamami; 60-80(120) mm średnicy, młody półkulisty, potem wypukły do rozpostartego, często z niskim garbkiem; powierzchnia gładka, włóknista, u młodych egzemplarzy czasami także z drobnymi, przylegającymi łuseczkami; brzeg prosty, wystający poza blaszki, u młodych mogą być widoczne resztki osłony na brzegu kapelusza, potem zanikają.

space

space

space

zarodniki

Wysyp zarodników czekoladowobrązowy. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, 6-7 x 4-5 µm.
Spore print chocolate brown. Spores ellipsoid, smooth, 6-7 x 4-5 µm.

występowanie

jest w czekliście [105]
Dość częsty gatunek, wyrasta w lasach liściastych i iglastych od lata do jesieni; na ziemi; czerwiec-październik.
Quite common. Summer-fall in deciduous and coniferous forests.

jadalne czy trujące? 🟢 🛒

uwagi

Osobny gatunek Agaricus essettei (syn. A. abruptibulus) bywa wyróżniany na podstawie nieco większego rozmiaru zarodników i wyraźniejszej bulwki. Zmienność ta nie ma jednak ostrej granicy.
Agaricus essettei (syn. A. abruptibulus) is differing from this specie by slightly larger spores and more abrupt, marginate bulb. But there is no clear border between this species and pieczarka bulwiasta (Agaricus silvicola).
Poza lasami często spotyka się podobną białą pieczarkię, która w miejscach otartych przebarwia się żółto i ma anyżowy zapch - jest to pieczarka biaława (Agaricus arvensis).
Jeśli podstawa trzonu silnie żółknie a pieczarka ma nieprzyjemny zapach karbolu, to jest to trująca pieczarka karbolowa (Agaricus xanthodermus).

space

Pieczarka bulwiasta (Agaricus silvicola) w zależności od warunków atmosferycznych, starsze owocniki mogą mieć mniej lub bardziej zżółkły kapelusz. Przypominający barwą kapelusz typowej formy muchomora zielonawego (Amanita phalloides).

space

Zbieranie dojrzałych pieczarek, tj. w fazie brązowych blaszek, nie grozi więc tragiczną pomyłką z muchomorami, zwłaszcza z białymi silnie trującymi muchomorami jak np. muchomor jadowity (Amanita virosa) lub muchomor zielonawy odm. biała (Amanita phalloides var. alba).

wybrane okazy · selected collections

#6
04 10 19 - 2
/lasy milickie/
#9
05 08 20 - 1
/okolice Wrocławia/

nomenklatura, etymologia ℹ️

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Agaricus silvicola (Vittad.) Peck [🔉 a·ga·ri·kus *]Agaricus sylvicola [🔉 a·ga·ri·kus *] · Agaricus abruptibulbus sensu auct. eur., auct. brit. [🔉 a·ga·ri·kus *] · Agaricus essettei Bon (1983) [🔉 a·ga·ri·kus *](pl) pieczarka bulwiasta · pieczarka zaroślowa
Agaricus; agarikum, -i (n) (lat. z gr., subst., f) — nazwa rodzaju grzybów, przyjęta z gr. αγαρικον i łacińskiego agaricum,-i (n) - odnosząca się do pniarka lekarskiego (Fomitopsis officinalis), którego owocniki były używane w dawnej medycynie; obecnie z odmienną końcówką, jest to nazwa rodzaju pieczarek (Agaricus)
literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • publikacje w bazie Projektu Bibliografii Grzybów Wielkoowocnikowych Polski (z adnotowanym wykazem taksonów):

    Adamczyk (2003)[1263]Adamczyk (2003) Grzyby wielkoowocnikowe zespołów Tilio-Carpinetum melittetosum i Calamagrostio-Quercetum petraeae rezerwatu leśnego Zielona Góra w północnej części Wyżyny Częstochowskiej.[1263] (as: A. abruptibulbus i A. silvicola), Adamczyk (2003)[1264]Adamczyk (2003) Grzyby wielkoowocnikowe rezerwatu leśnego „Ostrężnik” na obszarze projektowanego Jurajskiego Parku Narodowego (Wyżyna Częstochowska).[1264] (as. A. abruptibulbus i A. silvicola), Adamczyk (2007)[1268]Adamczyk (2007) Grzyby wielkoowocnikowe rezerwatu Babsk w województwie łódzkim na tle przemian jego szaty roślinnej.[1268], Adamczyk (2009a)[1271]Adamczyk (2009a) Long-term qualitative changes of macrofungi in the light of geobotanical studies in the Babsk reserve. W: Holeksa J., Babczyńska-Sandek B., Wika S. (eds.). The role of geobotany in biodiversity conservation. University of Silesia, Katowice: 137-140.[1271], Adamczyk (2011)[1272]Adamczyk (2011) Strukturalno-funkcjonalna charakterystyka zbiorowisk macromycetes w fitocenozach leśnych projektowanego Jurajskiego Parku Narodowego.[1272], Adamczyk i in. (2008)[1281]Adamczyk i in. (2008) Macromycetes rezerwatu "Stara Buczyna w Rakowie" w województwie wielkopolskim. Bad. Fizjogr. Pol. Zach. B., 57: 139-151[1281], Brzeg & Lisiewska (2020)[1331]Brzeg & Lisiewska (2020) Grzyby makroskopijne kampusu Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza Morasko w Poznaniu.[1331], Bujakiewicz (2004)[1339]Bujakiewicz (2004) Grzyby wielkoowocnikowe Babiogórskiego Parku Narodowego.[1339] (as: Agaricus abruptibulbus), Bujakiewicz (2010)[1342]Bujakiewicz (2010) On some agarics occurring in carr forests.[1342], Bujakiewicz (2018)[1344]Bujakiewicz (2018) Grzyby wielkoowocnikowe Babiogórskiego Parku Narodowego.[1344] (as: A. abruptibulbus), Bujakiewicz & Kujawa (2010)[1346]Bujakiewicz & Kujawa (2010) Grzyby wielkoowocnikowe wybranych rezerwatów przyrody Puszczy Białowieskiej.[1346], Chachuła et al. (2015)[1372]Chachuła et al. (2015) Grzyby Cieszyna.[1372], Chachuła et al. (2019)[1382]Chachuła et al. (2019) Grzyby wielkoowocnikowe (macromycetes) stwierdzone w 2018 roku na terenie Babiogórskiego Parku Narodowego.[1382], Fiedorowicz (2009)[1441]Fiedorowicz (2009) The participation of macromycetes in selected forest communities of the Masurian Landscape Park (NE Poland).[1441], Fiedorowicz (2020)[1444]Fiedorowicz (2020) Grzyby wielkoowocnikowe Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej. W: Szymczyk R. (red.). 35 lat Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej. Monografia Przyrodnicza. Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej, Kwidzyn: 64-80[1444], Flisińska (2000)[1448]Flisińska (2000) Studies on the macromycetes of the Janów Forests Landscape Park (SE Poland).[1448], Flisińska (2004)[1452]Flisińska (2004) Grzyby Lubelszczyzny. Wielkoowocnikowe podstawczaki (Basidiomycetes). T. 1 & 2.[1452] (as: Agaricus abruptibulbus i A. silvicola), Friedrich (2010)[1461]Friedrich (2010) Ogród Dendrologiczny w Przelewicach jako środowisko przyrodnicze grzybów wielkoowocnikowych.[1461], Friedrich (2020)[1466]Friedrich (2020) Grzyby wielkoowocnikowe Ogrodu Dendrologicznego w Przelewicach. Arboretum Przelewice, Wyd. Poligraf. [1466], Friedrich & Orzechowska (2002)[1468]Friedrich & Orzechowska (2002) Macromycetes w środowisku miejskim Szczecina.[1468], Gierczyk (2022)[3842]Gierczyk (2022) Grzyby wielkoowocnikowe dawnego użytku ekologicznego „Strumień Junikowski”.[3842], Gierczyk et al. (2009)[1482]Gierczyk et al. (2009) Grzyby wielkoowocnikowe Polskich Bieszczadów. Część I.[1482], Gierczyk et al. (2013)[1502]Gierczyk et al. (2013) XVIII Wystawa Grzybów Puszczy Białowieskiej.[1502], Gierczyk et al. (2014)[1493]Gierczyk et al. (2014) Materiały do poznania mykobioty Puszczy Białowieskiej.[1493], Gierczyk et al. (2015)[1491]Gierczyk et al. (2015) XX Jubileuszowa Wystawa Grzybów Puszczy Białowieskiej. Materiały do poznania mykobioty Puszczy Białowieskiej.[1491], Gierczyk et al. (2017)[1508]Gierczyk et al. (2017) XXII Wystawa Grzybów Puszczy Białowieskiej. Materiały do poznania mykobioty Puszczy Białowieskiej.[1508] (as: A. sylvicola s. str.), Gierczyk et al. (2018)[1501]Gierczyk et al. (2018) Contribution to the knowledge of mycobiota of the Western Sudety Mountains and Western Sudety Foothills (SW Poland). Part 1.[1501] (as: A. essettei i A. sylvicola s. str.), Gierczyk et al. (2018)[1509]Gierczyk et al. (2018) XXIII Wystawa Grzybów Puszczy Białowieskiej. Materiały do poznania mykobioty Puszczy Białowieskiej.[1509], Gierczyk et al. (2018)[1503]Gierczyk et al. (2018) Grzyby projektowanego Turnickiego Parku Narodowego i jego otuliny – wstępne wyniki badań.[1503] (as A. essettei i A sylvicola s. str.), Gierczyk et al. (2019)[1495]Gierczyk et al. (2019) Macrofungi of the Bieszczady Mountains.[1495], Gierczyk et al. (2020)[1497]Gierczyk et al. (2020) Contribution to the knowledge of mycobiota of the Wielkopolski National Park (W Poland), Part 2.[1497] (as: A. essettei), Głowska et al. (2013)[1511]Głowska et al. (2013) Grzyby wielkoowocnikowe Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy: wstępne wyniki badań.[1511], Gumińska (2006)[1537]Gumińska (2006) Atlas grzybów Pienińskiego Parku Narodowego. Pieniński Park Narodowy, Krościenko n/D.[1537] (as: A. abruptibulbus), Halama (2015)[1546]Halama (2015) Grzyby makroskopijne (macromycetes).[1546], Karasiński et al. (2015)[1643]Karasiński et al. (2015) Grzyby wielkoowocnikowe Kampinoskiego Parku Narodowego.[1643] (as: A. sylviola i A. essettei), Kozłowska et al. (2015)[1704]Kozłowska et al. (2015) Fungi of the Roztocze region (Poland and Ukraine). Part I. A checklist of larger Basidiomycota.[1704], Kozłowska et al. (2019)[1706]Kozłowska et al. (2019) An annotated catalogue of the fungal biota of the Roztocze Upland. Richness, diversity and distribution.[1706], Kujawa (2008)[1751]Kujawa (2008) Badania nad różnorodnością gatunkową grzybów wielkoowocnikowych w krajobrazie rolniczym południowej Wielkopolski: wstępna charakterystyka macromycetes Parku Krajobrazowego im. gen. Dezyderego Chłapowskiego. W: Mułenko W. (red.) Mykologiczne badania terenowe. Przewodnik metodyczny. Wyd. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Lublin: 68-75[1751], Kujawa (2009)[1752]Kujawa (2009) Macrofungi of wooded patches in the agricultural landscape. I. Species diversity.[1752] (as: A. sylvicola i A. essettei), Kujawa et al. (2013)[1796]Kujawa et al. (2013) XX wystawa grzybów w Tucholskim Parku Krajobrazowym.[1796], Kujawa et al. (2015)[1778]Kujawa et al. (2015) Preliminary studies of fungi in the Biebrza National Park. Park. Part IV. Macromycetes – new data and the synthesis.[1778], Kujawa et al. (2016)[1798]Kujawa et al. (2016) Grzyby wielkoowocnikowe w Bieszczadzkim Parku Narodowym.[1798], Kujawa et al. (2020)[1783]Kujawa et al. (2020) Macromycetes of the Palace Park in Poznań-Radojewo (Wielkopolska Region, Poland).[1783], Kujawa et al. (2023)[3757]Kujawa et al. (2023) Wystawy grzybów w Białowieskim Parku Narodowym 1993-2023.[3757], Lisiewska (2000)[1838]Lisiewska (2000) Udział bioekologicznych grup macromycetes w zbiorowiskach acidofilnych dąbrów na Płycie Krotoszyńskiej w południowej Wielkopolsce.[1838], Lisiewska (2004)[1839]Lisiewska (2004) Zmiany w składzie gatunkowym i ilościowości macromycetes Arboretum Kórnickiego po 25 latach.[1839] (as: Agaricus abruptibulbus i A. silvicola), Lisiewska & Galas-Świdurska (2005)[1843]Lisiewska & Galas-Świdurska (2005) Podstawczaki (Basidiomycetes) Ogrodu Dendrologicznego Akademii Rolniczej w Poznaniu.[1843], Lisiewska & Strakulska (2002)[1849]Lisiewska & Strakulska (2002) Biodiversity of macrofungi of selected field afforestations in the Agroecological Landscape Park near Turew (central Wielkopolska).[1849] (as: A. silvicola i A. abruptibulbus), Ławrynowicz (2000)[1858]Ławrynowicz (2000) Grzyby Borów Tucholskich. Macromycetes Parku Narodowego Bory Tucholskie.[1858], Łuszczyński (2001)[1886]Łuszczyński (2001) Grzyby Macromycetes rezerwatu torfowiskowego Białe Ługi.[1886] (as: Agaricus abruptibulbus i A. silvicola), Łuszczyński (2007)[1896]Łuszczyński (2007) Diversity of Basidiomycetes in various ecosystems of the Góry Świętokrzyskie Mts.[1896], Łuszczyński (2008)[1898]Łuszczyński (2008) Basidiomycetes of the Góry Świętokrzyskie Mts. A checklist.[1898], Pietras et al. (2016)[2079]Pietras et al. (2016) Grzyby wielkoowocnikowe.[2079] (as: A. abruptibulbus i A. silvicola), Salamaga & Slusarczyk (2014)[2188]Salamaga & Slusarczyk (2014) Diversity of macromycetes in the Białaczów nature reserve (Central Poland).[2188], Stasińska & Sotek (2016)[2255]Stasińska & Sotek (2016) New data to the knowledge of macrofungi of Wolin National Park.[2255], Stokłosa i in. (2019)[2272]Stokłosa i in. (2019) Grzyby wielkoowocnikowe (Macromycetes) kompleksów lesnych. W: Ratyńska H. (red.). Przyroda parku nad Starym Kanałem Bydgoskim. Monografia przyrodnicza. Wyd. UKW, Bydgoszcz: 124-140.[2272], Szczepkowski et al. (2008)[2347]Szczepkowski et al. (2008) Grzyby zgromadzone na XIV Wystawie Grzybów Puszczy Białowieskiej.[2347], Szczepkowski et al. (2011)[2348]Szczepkowski et al. (2011) XVII Wystawa Grzybów Puszczy Białowieskiej w Hajnówce.[2348], Szkodzik (2005)[2371]Szkodzik (2005) Macromycetes in communities of Abies alba on its range border in Central Poland.[2371], Ślusarczyk (2019)[2393]Ślusarczyk (2019) Grzyby wielkoowocnikowe Gryżyńskiego Parku Krajobrazowego.[2393] (as: A essettei i A. sylvicola), Ślusarczyk (2021)[2400]Ślusarczyk (2021) Materiały do znajomości mykobioty pasma Krowiarek (Sudety Wschodnie).[2400] (as: A. essettei), Wilga (2000)[2432]Wilga (2000) Makrogrzyby (Macromycetes) doliny Samborowo w Lasach Oliwskich (Trójmiejski Park Krajobrazowy).[2432] (as: A. abruptibulbus), Wilga (2004)[2441]Wilga (2004) Grzyby wielkoowcnikowe (macromycetes) Doliny Zielonej (Lasy Oliwskie).[2441] (as: A. abruptibulbus), Wilga (2004)[2442]Wilga (2004) Zasłonak fioletowy Cortinarius violaceus (Fr.) Fr. w rejonie jeziora Borówno Wielkie na Pomorzu Gdańskim.[2442], Wilga (2005c)[2449]Wilga (2005c) Wstępny wykaz gatunków macromycetes na obszarze rezerwatu przyrody "Wąwóz Huzarów" w Trójmiejskim Parku Krajobrazowym. Acta Bot. Cassubica 5: 183-186[2449], Wilga (2011a)[2466]Wilga (2011a) A teraz grzyby? . Pismo Politechniki Gdańskiej 5: 47-50[2466], Wilga & Wantoch-Rekowski (2019)[2488]Wilga & Wantoch-Rekowski (2019) Grzyby wielkoowocnikowe Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego.[2488], Wojewoda & Szymański (1998)[3663]Wojewoda & Szymański (1998) Zasoby genowe wybranych grzybow uprawnych dziko rosnacych w Polsce poludniowo-wschodniej.[3663], Zieliński et al. (2011)[2568]Zieliński et al. (2011) Ścieżkami Pańskiej Góry.[2568], Żurawlew (2014)[2580]Żurawlew (2014) Niezwykła przyroda powiatu pleszewskiego.[2580]

ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji