Koniec roku to czas podsumowań, to rachunek wyników, tu, w tym miejscu, dotyczy to oczywiście grzybów. Ach, co to był za rok! Grzybowa orkiestra grała co krok! Wierzcie mi prawdziwki tu, podgrzybki tam, ach, co za widok, co za szok! Panowie, Panie, był to wspaniały rok, to... był... Rok! GRZYBOWY ROK!!! 😆
Dla mnie zaczął się On, ten ROK znaczy się, dnia 21 maja 2017. Wtedy to o godz. 13.24 w lasach powiatu tarnogórskiego moim oczom ukazał się pierwszy borowik ceglastopory, zwany ceglasiem. Cóż za radość to była, taniec szamana, okrzyki Tarzana i takie tam celebry, bo przecież trzeba było odtrąbić początek sezonu;-) Machina ruszyła. Z początku na rozgrzewce, kilka sztuk ceglasi, za tydzień dołączyły pierwsze borowiki usiatkowane "bawiące się " w piaskownicy. Następny tydzień i kolejne już na pełnej prędkości i tak aż do 21 czerwca. Był to czas panowania usiatków, kurki i ceglasie w niewielkich ilościach. borowiki usiatkowane na miejsce swojego wzrostu najbardziej upodobały sobie piachy.? Zabawa z nimi w piaskownicy była przednia. Te cudowne chwile, te widoki powykręcanych, wykluwających się z piasku jeden obok drugiego, brązowych, jasnobrązowch, czasami wręcz beżowych kapeluszy, te grubaśne nogi.... ach, no mówię Wam, na samo wspomnienie gęba mi się śmieje. Bite trzy tygodnie na boletusowym rauszu:- D Na grzyboświrkowy zlot w Dzierżnie 24 czerwca przywiozłam już tylko resztki po wielkiej uczcie. Szczęście mnie jednak w tym dniu nie opuściło, bo miałam ogromny zaszczyt poznać wspaniałych ludzi, ludzi otwartych, kulturalnych, inteligentnych, wesołych, ludzi z którymi poczułam silną więź poprzez wspólną pasję i wspólną miłość, miłość do przyrody. Przez kolejne trzy tygodnie las zrobił sobie wakacje, na posterunku pozostawiając sporadyczne ilości kurek, ale na sosik dla trzech osób zawsze było. I....... 15 lipca "pociąg" znowu ruszył, powoli?, ależ skąd, w ciągu czterech dni gnał już jak Pendolino, ponad 230 sztuk borowika szlachetnego 19 lipca! Tak, tak, znów gęba mi się śmieje;-) "Podróż za jeden uśmiech", a właściwie "za kilkaset prawdziwków", a może i ponad tysiąc (nie liczyłam) trwała do 6 sierpnia. Potem grzyby pojechały na wakacje, o ile dobrze pamiętam w góry. "Do pracy" w moich lasach borowiki wróciły 23 sierpnia i solidnie, ale to naprawdę solidnie "harowały jak wół" do 15 października. Wtedy mniej więcej zaczęłam jeździć na podgrzybki, o czym będzie w następnym wpisie (jak będzie czas). Na wszelki wypadek Do Siego Roku Wam życzę, Wam Grzybowym Ludkom!;-))))) oraz Adminowi Panu Markowi:-)