Boletus reticulatus Schaeff. [🔉 bō·lē·tus *]

Kapelusz średnicy (60) 80 - 300 (300) mm; jasny, bladobrązowy, szarobrązowy, ochrowobrązowy, orzechowobrązowy; kształt najpierw półkulisty, potem wypukły, u starych egzemplarzy poduszkowato rozpostarty; powierzchnia kapelusza matowa, delikatnie zamszowata; przy wilgotnej pogodzie może być nieco lepka, w czasie suszy spękana.

Pory początkowo białawe, potem żółte do oliwkowozielonych; dość drobne; uciśnięte nie przebarwiają się. Rurki takiej samej barwy, z wiekiem przy brzegu kapelusza czerwonawe; dość długie (10-35 mm); łatwo oddzielają się od kapelusza; przy trzonie zatokowato wycięte.

Trzon bladoszary do jasnobrązowego z jaśniejszą białą, brązowiejącą siateczką pokrywającą cały lub przynajmniej połowę trzonu; 100-250 x 20-70 mm; początkowo bulwiasty z wiekiem do cylindrycznego.

Miąższ młody biały i zwarty, u starszych egzemplarzy gąbczasty, ogólnie mniej zwarty niż u borowik szlachetny (Boletus edulis); pod skórką zabarwiony na brązowo (czerwonobrązowawo); niezmienny; zapach przyjemny; smak łagodny, przyjemny (orzechowy); zapach suszu charakterystyczny, intensywny, przyjemny.

Pileus (60) 80 - 200 (250) mm broad; light, palebrown, graybrown, ocherbrown, darkening in age; young hemispheric, then convex to broadly convex; surface finely tomentose, suedelike; dry to subviscid during wet weather.

Pores young whitish, small, in age yellow to green-yellow, dingy-olive-yellow. Tubes the same colour, in age at cap margin reddish; quite long, 10-35 mm; easily separable from contex; adnaxed.

Stipe pale gray to light brown; with distinct lighter then background white, becoming brown in age reticule, visible at least at the upper half of the stipe; thick, more or less clavate, 100-250 x 20-70 mm.

Flesh white, young firm, in age spongy; under cuticle reddish-brown; unchanging; smell pleasant, when dried intensive; taste mild, nutty.

Wysyp oliwkowobrązowy. Zarodniki wrzecionowate, gładkie, 13-20 x 3.5-6 µm.

Niezbyt częsty. Owocniki wyrastają wcześnie, często już w maju lub na początku lata, pojedynczo lub w grupach w lasach liściastych, zwłaszcza pod dębami i bukami, w miejscach ciepłych, na glebach o odczynie zbliżonym do obojętnego.

Jadalny. Bardzo smaczny i wysoko ceniony z uwagi na silny przyjemny specyficzny aromat, zwłaszcza gdy jest w postaci suszu.

Może być mylony z goryczakiem żółciowym (Tylopilus felleus)/, zwłaszcza z jego młodymi egzemplarzami o jeszcze białych porach, u dojrzałych egzemplarzy są one bladoróżowe. Miąższ goryczaka ma intensywnie gorzki smak (niektórzy ludzie, z osobliwością genetyczną) nie wyczuwają tej goryczy!; trzon goryczaka ma wyraźną ciemną siateczkę, skórka kapelusza jest wyraźnie matowa, zamszowata.

Cechą dobrze wyróżniającą borowika usiatkowanego jest wyraźnie zamszowata powierzchnia kapelusza, zwykle mniej lub bardziej spękana z wiekiem. U innych podobnych gatunków powierzchnia kapelusza jest gładka, śłuzowaciejąca, ± lepka. Siateczka na powierzchni trzonu jest dobrze wykształcona, zwykle sięgająca podstawy. Ta cecha ma jednak niewielką wartość diagnostyczną, ponieważ jest zmienna, zwłaszcza w czasie rozwoju owocnika.

Odnośnie innych gatunków z kręgu borowika szlachetnego (Boletus edulis)/ zobacz uwagi przy opisie tego gatunku.

At a first look could be mistaken with goryczak żółciowy (Tylopilus felleus), which when young got white pores, then becoming pinkish; flesh is very bitter; stipe with distinct dark reticule; pileus surface dull, suede-like.

The best diagnostic character is tomentose (velvety) pileus surface, more or less cracked in age. Other simillar species have pileus surface smooth, more or less viscid. Net on stipe surface is ussualy distinct, but this character is of low diagnostic value as very variable, especially during frutibody developement. See more comments on borowik szlachetny (Boletus edulis) page for discussion about other close species.