szerzej:
Smardzówki czeskie rosną w tempie wprost szalonym - przez 6 dni naprawdę sporo urosły i niektóre są już w fazie zejściowej. Nowe nie rosną. Za to smardze półwolne nie są "pół", ale całkiem wolne - przynajmniej jeśli chodzi o tempo wzrostu. Naparstniczki stożkowate też przez 4 dni prawie nie podrosły, co mnie zaskoczyło, bo myślałem, że ten gatunek jest "szybszy", jak smardzówki. Wszystkie 3 stanowiska są na obszarze ok. 300 m x 50 m, za to w większości pokrytym głogowymi chaszczami, więc przemieszczanie się wymaga trochę czasu (i poświęcenia :). Jutro poszukiwania na nowych miejscówkach. Pozdrawiam.

szerzej:
Teraz zostaje szczupak, choć temperatura wody nie wróży dobrze. Ale jutro spining w garść i nad Mielno. Zobaczymy.

szerzej:
Ps. Nie wiem, kto porozrzucał jednozłotówki w lesie. Nie moje - to nie zbierałem.

szerzej:
Mimo że owocniki jeszcze bardzo małe (1-2 cm), to raczej na pewno Verpa conica - wyraźnie ciemniejsza barwa niż np. u V. bohemica i stosunkowo mało pofałdowana główka. Oczywiście dla potwierdzenia na 100% trzeba poczekać kilka-kilkanaście dni - będę obserwował i donosił.

szerzej:
3 h 17 min wędrówki - to mój rekord, przynajmniej tegoroczny. Mimo że miałem dokładny namiar na domniemane smardze półwolne (nie tylko współrzędne GPS, ale nawet konkretny głaz, przy którym rosły), to ich znalezienie nie przyszło wcale łatwo. Wszystko dlatego, że spodziewałem się czegoś większego niż pestka (małej) śliwki - a tak właśnie wyglądały. Na tym etapie rozwoju (większość ok. 1 cm) są dla mnie nie odróżnienia od smardzówek czeskich, ale, po pierwsze - namiar dostałem od człowieka, który jest bardzo ogarnięty w grzybach, po drugie - jeden z grzybków miał ułamaną główkę (nie wykluczam, że to efekt mojego długiego dreptania wokół:-/ ) i widać było, że główka przyrasta do trzonu mniej więcej w połowie. Trzeba zaczekać 10-15 dni, żeby się przekonać ostatecznie.

szerzej:
Nie szkodzi, zaraz weekend, a potem majówka i duużo wolnych dni po niej, więc będą foto-żniwa, bo mam sporo pomysłów, a też i pewne namiary;-). Pozdrawiam.

szerzej:
Początkowo miałem plan, żeby wszystkie smardzówki czeskie sfotografować w celu policzenia. Ale po zrobieniu dokładnie 188 zdjęć (policzyłem w domu) odpuściłem, bo kręgosłup się buntował...

szerzej:
W gratisie: podrapane przez głóg dłonie i nie tylko oraz 2 przyniesione kleszcze. Uwaga na częste o tej porze nimfy! - są wielkości ziarnka maku, a potrafią (jak już się wpiją, bo zwykle zdążę je znaleźć wcześniej) przenosić boreliozę i inne paskudztwa tak samo skutecznie jak dorosłe kleszcze.

szerzej:
Szyszkówki świerkowe na razie sobie odpuszczam, bo zbieranie pojedynczych sztuk tego drobniutkiego grzybka nie ma większego sensu (może poza poznawczym). Uszaki po przedwczorajszych i wczorajszych opadach odżyły i napęczniały, ale przy dzisiejszym cieple (ok. 15 st. C) niektóre już znowu zaczęły się zasuszać. Fascynujące jest dla mnie, jak ten całoroczny grzybek łapie wilgoć, podrasta, potem zasusza się, po deszczu znów odżywa, przy mrozach zamarza i hibernuje się, a potem znów odżywa - i nic mu to wszystko nie robi.

szerzej:
Jak na połowę kwietnia, całkiem przyzwoity zbiór :). Chyba będą z tego boczniakowe "flaczki" z dużym dodatkiem czarek i uszaków (mam dużo zasuszonych)...

szerzej:
Od razu się przyznaję, że to nie w 100% "moje" znalezisko, bo namiar na stanowisko dostałem od pewnego elbląskiego blogera (pozdrawiam, jeśli to czyta). Mimo że miałem dokładne współrzędne GPS, początkowo z godzinę kręciłem się w tym miejscu, ale trafiałem "tylko" piestrzenice, które i tak dały mi dużo frajdy. A smardzówki zacząłem znajdować ok. 100 m dalej (może niedokładność w GPS, a może inne stanowisko), za to jak już znalazłem pierwszą, to się posypało - na sporym obszarze rosły co 2-3 metry po kilka, dalej kolejne i kolejne. W większości jeszcze małe (ale nie całkiem mikre). To moje pierwsze zetknięcie ze smardzowatymi, więc wybaczcie, że w dopiskach będzie sporo zdjęć, ale nie mogę się powstrzymać (oczywiście nie muszę chyba dodawać, że nożyk na zdjęciach służył wyłącznie jako rekwizyt dla skali). Pierwszy raz wracałem z lasu z pustymi rękami, a tak szczęśliwy...

szerzej:
Dziś rano pomyślałem: "chcesz znaleźć smardza - myśl jak smardz". No to próbowałem, ale w końcu doszedłem do tego, że nie mam pojęcia, jak - i czy - smardze myślą, więc nic z tego nie wyszło...

szerzej:
Zbieranie szyszkówki świerkowej uważam za sensowne dopiero, kiedy występuje masowo (widziałem w internetach zdjęcia i filmiki, gdzie z jednej szyszki wyrasta po 20-30 szt. i więcej). Może ten czas jeszcze nadejdzie tej wiosny.

szerzej:
Pierwszy raz dzisiaj znalazłem czarki (i to masowo) nie tylko na gałązkach i gałęziach utaplanych w błocie, jak dotychczas, ale też w terenie wilgotnym, ale nie błotnistym - przez to zebrane czarki nie były całe oblepione od zewnętrznej strony ziemią, więc będzie znacznie łatwiejsze czyszczenie.

szerzej:
Po ponad trzech miesiącach łażenia zazwyczaj po łęgach i krzakach przyjemnie było pójść do "prawdziwego", świetlistego lasu, bez konieczności przedzierania się przez chaszcze i brodzenia w błocie. Spodziewałem się znaleźć więcej szyszkówek - świerkowych szyszek były całe masy, ale grzybów pojedyncze sztuki. Prawie wszystkie rosły - inaczej niż sobie wyobrażałem - pozornie na glebie, dopiero po zagłębieniu palca w ściółce potwierdzało się, że grzyb wyrasta z resztek szyszki. Zbiór wyszedł całkiem symboliczny (mam nadzieję, że przy tej ilości da się choć poczuć smak), ale jest satysfakcja ze znalezienia i oznaczenia (oby prawidłowo) nowego gatunku jadalnego.

szerzej:
Znakomite warunki (ciepło, sporo opadów) sprawiły, że uszaki wystrzeliły. W miejscach, gdzie chodziłem tydzień temu i nic nie było (albo większe zebrałem), dziś sporo uszaków (jędrnych, namoczonych) nawet po 3-4 cm. Sporo mniejszych zostało, ale są namoknięte, więc w tych warunkach mogą szybko urosnąć. Czarki, które zostawiłem przed tygodniem nie większe niż 2 cm, dorosły do sporych rozmiarów - zbierałem tylko pow. 3 cm, a sporo było po 5-6 cm średnicy. Dużo zostało jeszcze w lesie. Pierwszy raz miałem okazję zaobserwować u czarki "wystrzał zarodników": po dotknięciu owocnika uniósł się z niego jakby dym, a po chwili, w świetle słońca, złoty pył. Podobno one tak mają, jak ktoś chce doczytać, to tu: https://www. tandfonline. com/doi/full/10.1080/00275514.2019. 1709334
A tu o właściwościach antyoksydacyjnych czarek: https://www. researchgate. net/publication/257259388_Antioxidant_Properties_of_Extracts_of_Wild_Medicinal_Mushroom_Species_from_Croatia
Podobno mają lepsze zdolności antyoksydacyjne niż uszak bzowy, za to sporo mniejsze niż... zwykła pieczarka ?

szerzej:
Tylko czekam na komentarze "a daj już spokój z tymi czarkami, ile można...", ale co ja poradzę, że gdzie nie wdepnę - to czarki (trochę przesadzam, w rzeczywistości miejscówki wybieram dość skrupulatnie), a poza nimi i uszakami nic obecnie nie rośnie. Za smardzowatymi wciąż się rozglądam, ale doszedłem do wniosku, że u mnie to jeszcze za wcześnie - realnie myślę, że można będzie coś z nich znaleźć w połowie kwietnia.

szerzej:
Bardzo (pozytywnie) mnie zaskoczyło, jak bardzo podrosły czarki, które znalazłem dokładnie 11 dni temu. Zostawione jako 1-, może 2-centymetrowe, dziś dochodziły do średnicy 4 cm i więcej. Łącznie było ich tyle, że nawet nie wszystkie fotografowałem, bo zabrakłoby mi kliszy w aparacie... :) Dotychczas kojarzyłem czarki z wierzbą i olszą, ale dziś odkryłem, że przynajmniej część rosła na topoli osice - o ile dobrze rozpoznałem.

szerzej:
Potwierdziło się moje przypuszczenie, że czarki (prawdopodobnie austriackie) rosną na gałązkach nie tylko wierzby (o czym już wiedziałem z doświadczenia), ale też olszy czarnej. Po samych gałęziach w żaden sposób bym ich nie rozpoznał - w większości były mocno zbutwiałe albo porośnięte mchem - ale niektóre czarki rosły w miejscach, gdzie wokół były same olsze (no i czarny bez, ale jego nie podejrzewam jako substrat dla czarek).

szerzej:
Jakieś 2/3 czarek, głównie małych, zostało w lesie. Będę podglądał za tydzień lub później, jak rosną - choć temperatury obecnie nie rozpieszczają - poniżej 5 st. C, w nocy przymrozki - więc szybko pewnie nie urosną.

szerzej:
Zaczyna się chyba martwy sezon - grzybów zimowych (płomiennica, boczniak) prawie nie ma, a na wiosenne za wcześnie. Jedyna nadzieja na najbliższe dni to uszaki, które wyraźnie wystartowały i przy wystarczającej wilgotności powinny niedługo sporo podrosnąć.

szerzej:
Inaczej niż w ostatnich kilku tygodniach, większość uszaków nie była zasuszona, ale jędrna i elastyczna - świeże opady (trochę śniegu, ale też i deszczu) widać dały już efekt i uszaki "ruszyły". Biorąc pod uwagę zapowiadane w najbliższych dniach deszcze i dodatnie temperatury, za tydzień-dwa mogą być uszakowe "żniwa". Ciekaw jestem - i będę obserwował - czy ruszą też takie mikrusy wielkości od łepka szpilki do jednogroszówki, których mam kilka stanowisk oznaczonych.

szerzej:
Płomiennice ewidentnie się kończą (nawet małe już więdną i brązowieją) namierzone wcześniej malutkie uszaki w ogóle nie rosną od miesiąca (najpierw zamrożone, potem zasuszone), a na grzyby wiosenne za wcześnie i za zimno. Od jutra mają być opady (raczej deszczu niż śniegu), a potem ocieplenie, więc może coś się w weekend i później zmieni - wciąż liczę na znalezienie smardzowatych.

szerzej:
Wcześniej znajdowałem czarki malutkie i pojedyncze i wydawało mi się, że nie mają żadnego smaku i zapachu. Dziś po powąchaniu większej ilości i próbie smakowej wydaje mi się, że jednak mają delikatny smak i zapach (choć nie potrafię ich opisać). Na kanale YT "Paweł i grzyby" usłyszałem, że można je jeść na surowo (ktoś próbował?) i tak też zamierzam ich użyć jako dodatek do sałatki.

szerzej:
W lesie poza miejscami, gdzie zostały resztki śniegu, robi się całkiem sucho. Źle to rokuje - biorąc pod uwagę, że w prognozach nie widać żadnych opadów - wzrostowi malutkich płomiennic, które tu i tam zostawiłem, a tym bardziej uszakom bzowym. Nie mówiąc już o grzybach wiosennych (marzy mi się znalezienie smardzowatych), które też potrzebują wilgoci.
Ale zamiast martwić się przyszłością, lepiej cieszyć się tym, co jest - w śnieżnym (w większości) lutym byłem 14 razy na grzybowych wycieczkach (co 2 dzień!) i zawsze coś tam przynosiłem, choćby parę płomiennic czy uszaków.
Zebrane w tym tygodniu płomiennice będą świetną bazą na zupę grzybową, a zasuszone uszaki i zebrane dzisiaj czarki dodadzą jej uroku.

szerzej:
Bardziej niż te zebrane, dziś cieszą mnie płomiennice zostawione w lesie - część takich średnicy 1-2 cm, ale też dużo mikrusów wielkości łebka szpilki, co świadczy o tym, że wciąż wyrastają nowe. Przy sprzyjających warunkach - a takie mają być w najbliższych dniach, bo będzie ciepło, a topniejący śnieg powinien dostarczyć wilgotności - za tydzień-dwa będą znów "żniwa", a co za tym idzie zupka grzybowa, w której płomiennica sprawdza się najlepiej :).

szerzej:
Coraz więcej znajdowanych ostatnio płomiennic jest w fazie "zejściowej" lub tuż przed nią (część z zebranych dzisiaj, zmrożonych w czasie zbierania, w domu wyrzuciłem jeszcze przed zrobieniem głównego zdjęcia, bo się rozłaziły w rękach). W związku z tym mam wątpliwości, w jakim stanie będą te, których sporo zostawiłem malutkich do podrośnięcia w kilku miejscach, po stopnieniu śniegów - od jutra wg prognoz spore ocieplenie przez co najmniej tydzień, z temperaturami grubo powyżej zera, więc pokrywa śnieżna, mimo grubości, powinna stopnieć. Z drugiej strony, trafiają się też płomiennice całkiem młode (jak widać na zdjęciu), więc może nie będzie tak źle...

szerzej:
Na jakieś poważniejsze zbiory można liczyć chyba dopiero po zejściu śniegu, a to - biorąc pod uwagę grubość pokrywy i obecne prognozy - raczej nie nastąpi przed marcem...

szerzej:
Ponieważ jestem zmarźlakiem, sam po sobie się nie spodziewałem, że spędzę ponad półtorej godziny na 11-stopniowym mrozie i to bez wielkiego cierpienia. Myślę, że kluczowe były dwie kwestie: po pierwsze było sucho (normalne przy takim mrozie) i zupełnie bezwietrznie, a po drugie ja najbardziej marznę w dłonie (nawet w grubych rękawiczkach) i tu po raz kolejny spełniły swoją rolę chemiczne ogrzewacze do rąk, które niedawno kupiłem. Super sprawa dla marznących w ręce, polecam.
Ps. Gdyby kogoś dziwił szary kolor kapeluszy niektórych płomiennic (po lewej od środka na zdjęciu), to powiem, że na począrku też mnie zdziwił - przypuszczam, że to warstwa zamarzniętych zarodników, w każdym razie pozostałe cechy bezsprzecznie wskazują, że to płomiennica.

szerzej:
Trochę mnie zmartwiło, że ze zlokalizowanych wcześniej w tej okolicy przynajmniej 3 stanowisk płomiennic rosnących na wysokości poza zasięgiem (ale do zebrania za pomocą mojego "zbieraka" z Castoramy) odszukałem tylko jedno. Ale nic to, dzisiaj i tak nie miałem w planie ich łowić, a jak przyjdzie pora, może uda się je odszukać w lepszych okolicznościach pogodowych.

szerzej:
Z 12 (!) styczniowych wycieczek na grzyby pierwszy raz wróciłem z pustymi rękami, przy czym tylko pojedyncze zbiory to było kilkanaście płomiennic, większość raczej szła w setki. Tak więc szczyt zimowego sezonu jak dla mnie bardzo udany :).

szerzej:
Czyżby zimowe warunki (nie wiem, czy są takie w całym kraju) wszystkich wystraszyły przed pójściem na grzyby, że w weekend nie widzę żadnych doniesień (edit: Kazansky dodał wpis w czasie pisania tego posta - pozdrawiam :)? Ja mimo trudnych warunków nie poddaję się. Łatwo nie było, chodziłem po dziewiczym, grubym śniegu, często na stromych zboczach, ale rekompensowały to piękne widoki, a do tego coś tam udało się zebrać. Płomiennice można było wypatrzeć tylko na stojących drzewach (co też było utrudnione, bo niektóre pnie były z boku oblepione śniegiem) oraz na niektórych poziomych kłodach - tylko na spodniej warstwie, o ile nie były w całości zasypane śniegiem. Przypuszczam, że w warunkach bezśnieżnych w czasie tych 2 godzin w lesie zebrałbym 2-3 razy więcej płomiennic, a może i innych. Ale cóż - jest zima, jest śnieg... :)

szerzej:
Mimo że w nocy poprószył śnieg, nie spadło go tyle, żeby jakoś istotnie utrudnić poszukiwania grzybów. W lesie zeszło mi 1 h 45 min, byłoby szybciej (albo więcej grzybów), ale po wczorajszym czyszczeniu zdecydowałem, że jeszcze w lesie będę przycinał może nie całe trzony płomiennic (za dużo roboty), ale przynajmniej dolne końcówki, na których jest dużo śmiecia (często substratu drzewnego), który potem przykleja się do lepkich kapelusików i jest tragedia z czyszczeniem. Zobaczymy, jak dzisiaj będzie, mam nadzieję, że lepiej. W nagrodę za szwendanie się po stromych zboczach jarów, na gliniastym podłożu, zaliczyłem wywrotkę w błoto. I tak szczęście, że nie wpadłem do potoku.

szerzej:
W świetle czołówki (zimne światło) zebrałem jeszcze sporo kępek malutkich grzybków, które wziąłem za płomiennice. Po powrocie do domu stwierdziłem, że za wiele mi w tych grzybach nie pasuje jak na płomiennice, więc zaraz wrzucę na forum "jaki to grzyb", bo wyczerpałem swoje pomysły, tylko muszę obfotografować.

szerzej:
Bestia ze Wschodu nadchodzi - śniegiem już zdrowo posypało, a od jutra do tego tęgie mrozy poniżej 15 st. C, więc przy takiej temperaturze raczej jutro nigdzie się nie ruszę, bo jestem zmarźlakiem i odpadłby mi nos po kwadransie :)

szerzej:
Jak zwykle w tej miejscówce łatwiej było znaleźć, niż zebrać - powalone kłody i gałęzie, kolczaste krzaki, pnie pochylone tuż nad potokiem nie ułatwiały zbioru. Dwa razy zerwało mi czapkę z głowy i ogólnie gimnastyki było sporo. Na zdjęciu na pierwszym planie płomiennica gigant - 9 cm średnicy, a przy tym zdrowa.

szerzej:
Ogółem spędziłem w lesie ok. półtorej godziny, z czego prawie godzina to dotarcie do upatrzonej miejscówki i powrót. Szukanie płomiennic bądź czegoś innego na powalonych kłodach nie miało dziś sensu ze względu na przysypanie śniegiem. Dlatego skupiłem się na krzewach czarnego bzu, gdzie również wypatrywanie uszaków było utrudnione, ale na pionowych pniach było je przynajmniej w ogóle widać. Zatem wybór okazał się słuszny i zakończony malutkim sukcesem - tym bardziej radosnym dla mnie, że prawie nie znajduję tych grzybów.

szerzej:
Tym razem jednak nie poszedłem do lasu. Bo te miejsca ciężko nazwać "lasem". To raczej "zadrzewienia", momentami "zakrzaczenia" 😅 czyli wszelkie zarośnięte nieużytki, bajora, miejsca po dawnych gospodarstwach (potocznie zwane "spalonkami") i tym podobne klimaty. Okazało się, że to nie był taki głupi pomysł. Na początek trafiło się małe stanowisko boczniaka - ale na wysokości "przelotowej", więc nie do ruszenia. Ale potem było już tylko lepiej. Zaczęło sypać uszakami. Na początku po kilka sztuk co jakiś czas, ale potem wlazłem w jakieś uszakowe "El Dorado" 😳 Gdziekolwiek bym się nie obrócił gałęzie bzów oblepione grzybkami wszelkiej wielkości i kształtu. I chociaż większość została (za młode) uzbierałem z dobre pół kosza 🙂
Z płomiennicami było trochę gorzej. Po 3 godzinach szwendania wypatrzone tylko jedno stanowisko i dwie małe grupki. Dobre i to tym bardziej, że mokry śnieg oblepił wszystkie kłody i pieńki. No i jeszcze jedno stanowisko boczniaka przy okazji też się pokazało - tym razem na osiągalnym pułapie 😄
Wracając już do domu dostałem od ojca "cynk". Okazało się, że największe stanowiska płomiennic mam... 50 metrów od domu 😄 - "pod latarnią najciemniej" 🙂
Pozdrawiam wszystkich ciepło razem z Panią Pigwą i Panem Dereniem 🥃 🙂 Trzeba się rozgrzewać przed "Bestią ze wschodu" 🥶 😄

szerzej:
Wydaje mi się, że płomiennic pojawia się coraz więcej, więc jeśli nie przyjdzie sroga zima, może być niedługo prawdziwy "pojaw". Trzeba tylko wiedzieć, gdzie szukać, no i czasem się nachodzić w trudnym terenie. Wszystkim poszukujących płomiennic polecam okolice cieków wodnych - rzek, potoków, nawet rowów. Ja zauważyłem, że wszystkie 3 znalezione przeze mnie miejsca występowania płomiennic były albo bezpośrednio nad rzeką/potokiem, albo w niedalekiej okolicy (raczej nie dalej niż kilkadziesiąt metrów. Chętnie rosną na wierzbach, ale i na innych liściastych się spotyka (niestety nie zawsze potrafiłem rozpoznać drzewo).

szerzej:
W najbliższych dniach według prognoz temperatury w okolicy 0 st. C, więc śnieg w lesie raczej nie zejdzie, co pod kątem grzybowym nie wróży dobrze. A ja mam wolne do 10. stycznia...

szerzej:
Jednak dusza grzybiarza z czasem coraz głośniej się odzywała. Szczególnie gdy znalazło się pierwsze miejsce z potencjałem na uszaki bzowe. Okazało się, że były i to całkiem ładne, chociaż zmrożone. Po znalezieniu trzech takich kolonii uzbierała się całkiem ładna miska uszaków. Przy okazji trafiło się jeszcze jedno stanowisko płomiennicy, ale zostawiłem je w spokoju.
Pozdrawiam Grzybniętych!