Uwaga, doniesienie zawiera lokowanie produktu... podjechałam do lasu kawałeczek nieopodal domu... nadzieja na znalezienie jakiegoś jadalnego, zdrowego grzybka tliła się dość wątło już od początku... bowiem w małym zagajniku bukowym echo... nawet muchomory zniknęły... na polance nadzieję podsycił ponadgryzany z leksza cegłaś (te tutaj raczej rzadko są i mało kto je nie wiedzieć dlaczego zbiera= co mi akurat pasuje). To do poszłam dalej... ale po ok 40 min słyszałam szelest liści pod nogami nawet jak siedziałam przez chwilę bez ruchu na pieńku. Nic to... ale skoro
spacer zaliczony, koszyk w sumie pusty -to w drodze powrotnej zabrałam mijane wcześniej flaszki maści wszelakiej i puszkę po tyskim, zatkniętą na gałęzi. Ciężkie diobelstwo było... Zawiozłam do domu i poszłam pieszo do lasu z innej strony... znowu zagajnik, inna polanka, zadeptane, suche jak wiór paprocie po ostatnich najazdach... aż żal patrzeć... W drodze powrotnej na pocieszenie 3 kanie i jeden maślok. Jutro jak dam radę ostatnia miejscówka blisko domu, którą pokazałam mojej sąsiadce i która tam zeszłym roku znalazła na bezrybiu prawusa olbrzyma, największego, jakiego w życiu widziałam na żywo. Jak to mówią, nadzieja umiera ostatnia...