W las jak pisałam, tak raniutko pojechałam. Nie na jakieś grzybobranie, ale na muchomorów wyszukiwanie. Ten ostatnio wypatrzony dał mi tyle radości, co w sezonie koszyk grzybków cały. Pogoda- wprost marzenie. Cieplutki poranek, na plusie 6 stopni. Troszkę chmur na niebie- niby ono zachmurzone, ale tak jakby i troszkę rozświetlone. Pognałam. A rezultat jak zwykle zaskoczył mnie i oczarował........... bo i muchomorka świeżutkiego wypatrzałam i.... stado RYDZY przepięknych znalazłam. Wielkie, wyrośnięte, przepięknie pomarańczowo wybarwione i do tego wszystkiego rosły sobie stadnie........
Wczoraj Grazka wspaniała koronę mi przekazała. Najpierw w tą koronę muchomora mojego leśnego ubrać chciałam. Ale on w lesie, ja w domu, pomyślałam sobie: a co szkodzi kawusię przygotować, w koronę i berło się wystroić, otworzyć moje fotki grzybowe i troszkę pokontemplować. Jak pomyślałam tak też zrobiłam. Chwila koronacji za długa nie była, bo z tego co przeczytałam - Bazyli korona teraz przysługuje. Dzisiaj raniutko, jak na dworze pojaśniało, stawiłam się u wrót lasów, z myślą jedną: czy znajdę to po co tu się wstawiłam? Nie wypadało tak od razu przejść do rzeczy. Lasy pięknie mnie powitały, trzeba odbyć jakiś spacerek po nich mały. Wszystko było na swoim miejscu, nic nie ubyło i nic nie przybyło. Przechadzając się między dorodnymi sosnami, po mchach pokrytych igliwiem i listkami nic nowego oko moje nie wypatrzyło. Żadnych podgrzybków. A w myślach tak mnie korciło, jak muchomorki urosły, borowik, to i może podgrzybki? Ale nic z tego. Na włóczędze i leśnym dumaniu, takim typowo jesiennym jakiś czas zamarudziłam. Nawet nie zauważyłam, jak nogi same mnie poniosły na obrzeża, w karłowate sosny. Tutaj zaraz jaśniej się zrobiło. Chodząc poboczami, pod jednej ze spódnic sosny- mam- znalazłam- następny piękny i młody muchomorek listopadówy. Przytulony urósł do gałązki sosny. Jak i jeden urósł, mój apetyt rośnie. Zaczęłam się przyglądać spódnicom każdej tam rosnącej sosny. I Wam powiem jedno- to się opłaciło. Co prawda nie tym o czym ja myślałam. Znalazłam grzybka, jakiś dziwnie znany, ale coś bladawy. Schylam się po niego i oczy przecieram- toż to cudny RYDZYK z igliwia na mnie spoziera. Po tym znalezisku, i fotek zrobieniu, zaczęłam krążyć w kółko. Po chwili nie długiej - piękne znalezisko- placyk igliwia upstrzony SZEŚCIOMA, wysokimi, okazałymi RYDZAMI listopadówymi. Taniec sama nie wiem- wojownika, czy odkrywcy nad nimi odtańczyłam, obfotografowałam, z namaszczeniem pościnałam i do torby je schowałam. Radość moją potęgowały całe pomarańczowe dłonie. Następne po dwa - kawałek dalej sobie rosły. I tak dozbierałam ich do sztuk dwunastu. Idąc lasu opłotkami znajdowałam też maślaczki. Pojedynczo i w duecie. Tych dało się dzisiaj uzbierać 10. Zmysły zadowoliłam, grzybki - rydze 0,5 kg- ważyły- istynkty grzybowariata i grzybozdobywcy też zaspokojone. Dzień spędzony w sposób prze zemnie najbardziej wymarzony. A tu jeszcze będą rydze na masełku klarowanym i maślaki w śmietanie. Serdeczności z nizin Wszystkim Wam przesyłam, ja cała w skowronkach nizinna grzybiara :)))))))))))