objaśnienie skrótów

budowa owocnika

Inocybe hirtella (strzępiak najeżony)
Inocybe (strzępiak) · pojedynczo i w grupach na poboczu drogi leśnej pod bukami
Małe i średnie grzyby naziemne.

space

Trzon włóknisty. U niektórych gatunków można na trzonie i brzegu kapelusza obserwować zasnówkę. Widoczne gołym okiem oszronienie trzonu, na całej długości lub jedynie u podstawy to efekt obecności cystyd - kaulocystyd.

space

Miąższ często o silnym, charakterystycznym zapachu - spermatycznym, owocowym, kwiatowym.

space

Zarodniki gładkie lub guzkowate. Kształtu owalnego do jajowatego, u części gatunków z dużymi i wydatnymi guzkami.

występowanie

Grzyby mikoryzowe i saprotrofy. Bardzo liczny rodzaj, w Europie występuje grubo ponad 100 gatunków.

jadalne czy trujące?

ważne! dla grzybiarzy
Nie ma w tej grupie wartych uwagi grzybów jadalnych, za to wiele jest silnie trujących lub niejadalnych. Szczególnie trzeba zwrócić uwagę na śmiertelnie trującego strzępiaka ceglastego (Inosperma erubescens), który jest dużym grzybem, wyrastającym w grupach, późną wiosną i na początku lata. Dla niefrasobliwego zbieracza może być przyczyną pomyłki ze zbieranymi wiosną grzybami, jak gęśnica wiosenna (Calocybe gambosa) lub wiosenne wieruszki (Entoloma) - jednoznacznie różnią się te grzyby barwą wysypu zarodników.

oznaczanie

Do oznaczenia strzępiaków potrzebna jest znajomość kombinacji cech makroskopowych i mikroskopowych oraz informacji o siedlisku.

space

Z cech mikroskopowych kształt zarodników dzieli gatunki strzępiaków na dwie duże grupy - te o gładkich, owalnych zarodnikach i te z zarodnikami nieregularnie guzkowatymi. W dalszej kolejności istotna jest obecność cystyd na bocznej ścianie blaszki (pleurocystydy) i ich rodzaj - czy są metuloidalne tj. grubościenne z kryształkami na szczycie czy też są one cienkościenne bez kryształków. Dalej istotna jest obecność cystyd na powierzchni trzonu (pleurocystydy).

literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • Moser, M., 1983 — Die Roehrlinge und Blaetterpilze (Polyporales, Boletales, Agaricales, Russulales) in Kleine Kryptogamenflora, Band IIb/2. [27]
  • Nespiak A., 1990 — Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XIX. Strzępiak (Inocybe). [30]
  • Michael, Hennig, Kreisel, 1981 — Handbuch fur Pilzfreunde 4. Blatterpilze - Dunkelblattler (2 Auf. 1981) [18IV]
znaleziska Inocybe na terenie Polski

w rejestrze grzybów chronionych i zagrożonych GRej

zapisy w GRej wg stanu na dzień 2023.09.12

ID na żółtym tle to oznaczenie zweryfikowane przez kustosza GRej, pozostałe oczekują na weryfikację.

Fotografie oznaczone [z wątku] są automatycznie pobrane z wątku bio-forum.pl wskazanego we wpisie; aby upewnić się które odnoszą się do wpisu, należy zajrzeć do wątku.

DA-80 114867 DE-78 343081 FF-96 349437

ID114867 Inocybe sp.; Gdańsk Oliwa ul.Michałowskiego, DA-80; 2008.09.08; Osiedle otoczone Lasami Oliwskimi; W pobliżu działek ogrodniczych pod świerkiem,w pobliżu ogromna topola 5 owocników; leg. Mirosław Wantoch-Rekowski; det. Mirosław Wantoch-Rekowski; eksykat: tak,zostanie wysłany do Kustosza Bazy, tak, notatka: nie
uwagi: fot. 202361 fot. 202362

 ID343081  Inocybe fulva; Budzów, pow. radomszczański, woj. łódzkie, DE-78; 2018.09.16; podmokły las liściasty: dąb, buk, grab, lipa, leszczyna, olcha, jesion, klon, brzoza; wyschnięte bagno; ziemia .; leg. Krzysztof Kołodziejczyk; det. Błażej Gierczyk; eksykat: BGF0006275, tak, notatka: nie
uwagi: fot. 1211010 fot. 1211011 fot. 1211012

 ID349437  Inocybe fulva; Bartkówka 3km od kościoła na południe, pow. Rzeszowski, woj. Podkarpackie, FF-96; 2021.08.12; las bukowy; pobocze drogi leśnej ,w mchu pojedyncze owocniki; leg. Piotr Kozioł; det. Błażej Gierczyk; eksykat: BGF0008020, tak, notatka: -; publikacja: -
uwagi: https://www.bio-forum.pl/messages/33/1247452.html

ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji