![Inocybe cincinnata var. major (strzępiak ciemny)](/foto/icon/jsb-DSC_5951_1-dokument-7382-1-icon.jpg)
strzępiak ciemny
I. obscura
![Inocybe subcarpta (strzępiak chropowaty)](/foto/icon/GREJ-209376-538539-dokument-2904-1-icon.jpg)
strzępia. chropowaty
I. boltonii
![Inocybe scabella](/foto/icon/placeholder-icon.png)
nomen dubium
![Inocybe trivialis](/foto/icon/placeholder-icon.png)
nomen dubium
budowa owocnika
Trzon włóknisty. U niektórych gatunków można na trzonie i brzegu kapelusza obserwować zasnówkę. Widoczne gołym okiem oszronienie trzonu, na całej długości lub jedynie u podstawy to efekt obecności cystyd - kaulocystyd.
Miąższ często o silnym, charakterystycznym zapachu - spermatycznym, owocowym, kwiatowym.
Zarodniki gładkie lub guzkowate. Kształtu owalnego do jajowatego, u części gatunków z dużymi i wydatnymi guzkami.
występowanie
jadalne czy trujące?
![Calocybe gambosa (gęśnica wiosenna)](/foto/04/040512-7298is.jpg)
oznaczanie
Z cech mikroskopowych kształt zarodników dzieli gatunki strzępiaków na dwie duże grupy - te o gładkich, owalnych zarodnikach i te z zarodnikami nieregularnie guzkowatymi. W dalszej kolejności istotna jest obecność cystyd na bocznej ścianie blaszki (pleurocystydy) i ich rodzaj - czy są metuloidalne tj. grubościenne z kryształkami na szczycie czy też są one cienkościenne bez kryształków. Dalej istotna jest obecność cystyd na powierzchni trzonu (pleurocystydy).