Tx: 5750
grzyby.pl

Inocybe erinaceomorpha Stangl et J. Veselský

strzępiak zielonawogarbkowy odm. najeżona
Inocybe corydalina var. erinaceomorpha (Stangl et J. Veselský) Kuyper [gł. w czekl.] · Inocybe scabra (O.F.Müll.) Quél. [gł. w czekl.]
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈
• Wg Mycobank to synonim strzępiaka zielonogarbkowego (Inocybe corydalina Quél.); wg czeklisty [105] i GBIF to osobne taksony. Wg GBIF podany w czekliście Inocybe scabra (O.F.Müll.) Sacc. to też ten gatunek. [MS (2022-12-14)]

występowanie

jest w czekliście [105]
Pod wierzbami.
literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • publikacje w bazie Projektu Bibliografii Grzybów Wielkoowocnikowych Polski (z adnotowanym wykazem taksonów):

    Flisińska (1997)[2787]Flisińska (1997) Grzyby wielkoowocnikowe (Macromycetes).[2787], Flisińska (2000)[1448]Flisińska (2000) Studies on the macromycetes of the Janów Forests Landscape Park (SE Poland).[1448] (as I. scabra), Flisińska (2004)[1452]Flisińska (2004) Grzyby Lubelszczyzny. Wielkoowocnikowe podstawczaki (Basidiomycetes). T. 1 & 2.[1452] (as I. scabra), Gierczyk et al. (2018)[1503]Gierczyk et al. (2018) Grzyby projektowanego Turnickiego Parku Narodowego i jego otuliny – wstępne wyniki badań.[1503] (as: I. erinaceomorpha), Lisiewska & Mikołajczak (1998)[2982]Lisiewska & Mikołajczak (1998) Ogród Botaniczny Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu jako środowisko przyrodnicze grzybów wielkoowocnikowych.[2982], Łyczek & Domian (2010)[1930]Łyczek & Domian (2010) Grzyby wielkoowocnikowe.[1930] (as I. scabra), Szober (1965)[3289]Szober (1965) Grzyby wyższe Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Z obserwacji, prowadzonych w latach 1961-1963.[3289], Ślusarczyk (2021)[2400]Ślusarczyk (2021) Materiały do znajomości mykobioty pasma Krowiarek (Sudety Wschodnie).[2400] (as: I. erinaceomorpha)

ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji