Witajcie Grzybowi Wariaci!!! :) Zorganizowałam sobie 3 h wypad do lasu – wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują na to, że chyba już ostatni w tym, jakże cudownym i obfitym w zbiory, sezonie. Zrobiłam więc ogólny rekoneransik po wszystkich moich miejscówkach, więc co ok. 40 min. przemieszczałam się autem to tu, to tam, aby żadnego z miejsc przypadkiem nie pominąć. No i tak … w wysokim lesie sosnowym o podłożu mchowym podgrzybki – piękne, młode, pękate, zdrowe. Rosły przeważnie w skupiskach po kilka, ale zdarzały się tej pojedyncze sztuki średnie i duże. Sporo też zajęcy trafiłam, takich w rozmiarach L i XL – te największe mocno zarobalone, reszta w większości zdrowa. Poza tym trafił się jeden skromny prawy, jeden pokaźny siedzuń sosnowy, jedna spora kania, kilka gąsek zielonych i kilkanaście kurek. A propos tych ostatnich – czy tylko dla mnie ich występowanie o tej porze roku i podczas takich temperatur zdaje się być fenomenem??? Z tego, co pamiętam z poprzednich kilkudziesięciu moich życiowych sezonów kurka pojawiała się przeważnie jako pierwsza w sezonie i jako pierwsza też swoje występowanie kończyła. A tu proszę – pierwsze przymrozki już nastały, a pieprzniki nadal dość nie mają :) Podsumowując wypad: 3/4 wiklinowego zapełniona, poza pojedynczymi różnymi sztukami, to w większości podgrzybkami, które pomimo niskich temperatur rosną sobie takie fajne i młode, w sam raz do octu. W lasach absolutne pustki i żywej duszy – brak zarówno aut parkujących gdzieś przy leśnych drogach, jak również kierowców-grzybiarzy – w czasie mojego łażenia nie spotkałam ani jednego grzybowego wariata! Pogoda nieprzewidywalna: ogólnie zimno, więc ciepły kaptur, rękawiczki i szalik zdały egzamin celująco, do tego co jakiś czas porywy silnego wiatru, że łeb chciało urwać i atakowały mnie spadające gałęzie, potem trochę deszczu, momentami ulewnego, a raz nawet grad chciał mnie do domu wygonić, ale się nie dałam!!! Widoczność w lesie zmieniała się co kilkanaście minut – raz robiło się widno i nieśmiało wyglądało słońce, a raz takie chmurzyska nadciągały, jakby ktoś w moment gasił światło i własne kaloszki ciężko było mi dostrzec. Na koniec taka ciekawostka – podczas moich ciachań (piszę ogólnie, bo dotyczy to większości, ale szczególnie tych, gdy grzyba na kolanach się nie kosiło) – zauważyłam pewne dwie zależności podczas buszowania po lasach: 1. kiedy idę, szukam, wypatruję i trzymam w ręku nożyk – grzyba brak. Kiedy chowam nożyk do kieszeni – tadaaam grzyb! 2. kiedy mam wolne obie ręce – grzyba brak. Kiedy sięgnę po kanapkę, batona, picie – tadaaam grzyb! No i nie wiem teraz … coś ze mną nie tak, czy Wy też macie podobnie???;) Pozdrawiam Was Kochani mimo wszystko cieplutko i mam jeszcze ogromną nadzieję, że z lasem jednak pożegnam się dopiero po pełni w drugiej połowie listopada :) Darz Grzyb!!!