Wiele w lesie już się nie spotyka, ale coś tam jeszcze rośnie. Dzisiaj w bardzo sprzyjającej pogodzie, gdy już wzeszło słońce, na malutki rekonesans wypaś mi wypadało. Coś tam w lesie sobie, skromniutko urosło- młode, maślaczki w ilości skromniutkiej- 5 szt, a do tego piękna młoda kania czerwieniejąca w zawrotnej liczbie- bo w pojedynkę.............., a tak na deser od lasu dostałam piękny widok, młodziutki muchomorek
Jak w tak przepiękny poranek nie pójść do tych czekających z otwartymi wierzejami lasów? Gdybym im się oparła, to przez tydzień nic bym nie robiła, tylko żałowała. Już wczoraj wieczorem pięknie się zapowiadało, bo temperatura zaczęła sobie rosnąć, aż osiągnęła całe 7 + stopni. Rankiem, za oknami wszystko spowite rannymi rosami. Już w mieście wszystko błyszczy, a co dopiero jak pomyśli się o lesie? Co miałam za bardzo fantazję wysilać. Trzeba własnoocznie na lasy popatrzeć. Na wejściu, aż w nozdrza uderza jesienne cudowne i leśne powietrze. Dzisiaj - wchodzę - i nie jak ostatnio- cisza- ale słabiutkie, cichutkie ptasie trele mnie powitały. Chyba skargę jakąś te zawodzenia wyrażały, albo zachwyt z powrotu przepięknej jesieni. Las co tu wiele pisać. Cały promykami niskiego słoneczka rozświetlony. Mech- a któż by się go w ściółce dopatrzył? Cały pozakrywany tabunami igliwia i liści. Te ostatnie jeszcze różnobarwne- głównie jeszcze żółte- a po skosie słońce na nie padające. Że rosa wszystko w lesie skrzętnie poprzykrywała, wszystko napoiła, to i widok sam w sobie był przepiękny. Najcudowniej się czułam, gdy w cieniu stanęłam i nie oślepiana, wszystko podziwiałam. Tak po maleńku las obeszłam cały. Nie powiem, że nie, bo i za czymś grzybowym też się rozglądałam. Szukałam podgrzybków oraz borowików. Wszystkie jakie udało mi się ich kryjówki przejrzałam- i z zerowym- niestety- skutkiem. Ale grzyby grzybami, a widoki lasu, powietrze, słoneczko, błękit nieba nad lasem- musiało niedostatki w grzybach mi zrekompensować. Nie tak żeby nic tam nie urosło- na obrzeżach lasu- powiem, że na rowie- znalazłam 5 średnich młodziutkich maślaczków. Kawałeczek dalej kania czerwieniejąca mi się pokazała. I z jadalnych, przeze mnie zbieranych to by wszystko było. A na deser las obdarował mnie najpiękniejszym widokiem- W pobliżu sędziwej już sosny wyrósł sobie przepiękny młody muchomorek. Miał w zamyśle lasu niedobór rurkowców mi zrekompensować. I wszystko w temacie grzybków to by było. U kochanej Grazki w lesie są podusie, w moim lesie do snu puchata kołderka z liści i igliwia. Tak jak idę do lasu i ten kolorowy kobierzec obserwuję, to widzę, że las naprawdę do odpoczynku zimowego się szykuje. Liściowa kołderka coraz bardziej i dokładniej i ściółkę i grzybnię przykrywa. Wyszłam z tego cudownego miejsca po cichutku, aby spokoju i ptasich treli nie zakłócać. I tak dzionek minął w pięknym leśnym towarzystwie i choć się nie za bardzo chciało, do rzeczywistości powrócić wypadało. Z serdecznościami z jesiennych nizin :)