Echinoderma asperum (Pers.) Bon

Owocniki duże, szczególnie duże, gdy wyrastają na żyznych siedliskach ruderalnych.

Kapelusz (30) 50 do 120 (150) mm średnicy; mniej lub bardziej gęsto pokryty brązowawymi, odstającymi piramidalnymi, ostro zakończonymi łuseczkami, te w centrum połączone ze sobą, ku brzegom może być widoczna w spękaniach wewnętrzna część kapelusza, łuski luźno przylegające; początkowo półkulisty, potem wypukły, w końcu płaski z szerokim, obłym garbkiem w centrum; łuski brązowe, pomarańczowo-brązowe, czasem z różowym odcieniem.

Blaszki za młodu pokryte błoniastą osłoną, bardzo gęste L= ok. 200, białe do kremowych, często rozwidlające się przy trzonie; wolne.

Trzon z wyraźnym, mocnym pierścieniem, 50-100 × (5) 8-15 mm; podstawa bulwiasta, kulistawa, do 25 mm średnicy; powyżej pierścienia białawy, kremowy, poniżej ciemniejszy, barwy kapelusza, pokryty włóknami i łuseczkami podobnie jak na powierzchni kapelusza.

Pierścień zrośnięty z trzonem, błoniasty, trwały, zwieszający się, białawy, jego dolna powierzchnia z brązowawymi łuseczkami.

Miąższ biały, o silnym, nieprzyjemnym zapachu jak u tęgoskóra cytrynowego (Scleroderma citrinum) lub czubajeczki cuchnącej (Lepiota cristata).

Barwa wysypu zarodników biała.Owocniki duże, szczególnie duże, gdy wyrastają na żyznych siedliskach ruderalnych.

Blaszki za młodu pokryte błoniastą osłoną, bardzo gęste L= ok. 200, białe do kremowych, często rozwidlające się przy trzonie; wolne.

Pierścień zrośnięty z trzonem, błoniasty, trwały, zwieszający się, białawy, jego dolna powierzchnia z brązowawymi łuseczkami.

Barwa wysypu zarodników biała.

Zarodniki elipsoidalne; (6) 7-10 × (2.5) 2.8-3.5 (4) µm ^[131], 6.0-9.0 (9.5) × 2.5-3.5 (4.0) µm, Qav = 2.2-2.7 ^[80.5], dekstrynoidalne, nie metachromatyczne w błękicie krezolowym.

Cheilocystydy liczne, vesiculose, gruszkowate (pyriform) do szeroko maczugowatych (broadly clavate), 15-42 × 8-16 µm ^[131].

Pleurocystyd brak.

Sprzążki liczne we wszystkich tkankach.Zarodniki elipsoidalne; (6) 7-10 × (2.5) 2.8-3.5 (4) µm ^[131], 6.0-9.0 (9.5) × 2.5-3.5 (4.0) µm, Qav = 2.2-2.7 ^[80.5], dekstrynoidalne, nie metachromatyczne w błękicie krezolowym.

Pleurocystyd brak.

Trująca - powoduje silnie wymioty i biegunkę. Poisonous, causes severe gastric upset.Trująca - powoduje silnie wymioty i biegunkę. Poisonous, causes severe gastric upset.

Stosunkowo częsta. Owocniki wyrastają od lata do późnej jesieni, w grupach. Grzyb saprofityczny, częsty na żyznej glebie, wzdłuż ścieżek w lasach lub parkach, na terenach ruderalnych.Stosunkowo częsta. Owocniki wyrastają od lata do późnej jesieni, w grupach. Grzyb saprofityczny, częsty na żyznej glebie, wzdłuż ścieżek w lasach lub parkach, na terenach ruderalnych.

Wielkość owocników grzybów saprotroficznych, takich jak ta czubajeczka, silnie zależy od zasobności podłoża - może spotkać bardzo małe owocniki "form głodowych" i gigantyczne w przypadku bardzo żyznego podłoża i korzystnych warunków wzrostu grzybni.

Jeżoskórka ostrołuskowa (Echinoderma asperum) to jedna z okazalszych czubajeczek. Jest łatwa do rozpoznania z uwagi na połączenie takich cech jak: wybitnie gęste i liczne blaszki, silny pierścień i wyraźne łuseczki na kapeluszu. Egzemplarze o największych rozmiarach mogą być brane przez bardzo niedoświadczonych grzybiarzy za jadalne czubajki – np. czubajkę czerwieniejącą (Macrolepiota rachodes). Czubajki w przeciwieństwie do czubajeczek mają pierścień słabo zrośnięty z trzonem, można go przesuwać wzdłuż trzonu jak pierścionek na palcu. Pierścień czubajeczki jest silnie zrośnięty z trzonem i może być tylko oderwany przy próbie przesuwania.Wielkość owocników grzybów saprotroficznych, takich jak ta czubajeczka, silnie zależy od zasobności podłoża - może spotkać bardzo małe owocniki "form głodowych" i gigantyczne w przypadku bardzo żyznego podłoża i korzystnych warunków wzrostu grzybni.