Niezaprzeczalnym faktem jest to, że 10 borowików usiatkowanych, 7 borowików ceglastoporych i kurki (liczone jako 5 "normalnych" grzybów), wylądowało wczoraj w jednym z moich grzybiarkich koszyków, z którym to po zimowej przerwie w pierwszej kolejności stosunki przyjacielskie odnowiłam...., bo najmniejszy. Uznałam bowiem, że na pierwsze tegoroczne grzybobranie, takie z prawdziwego zdarzenia, w zupełności wystarczy, a jakby co, w bagażniku zakupowy plastik stoi :)
Po nieprzespanej nocy, owładnięta niepohamowaną ideą grzyboświrowania, jak z procy do lasu wystrzeliłam. Zapały moje nieco studziła świadomość ostatnich kilku zimnych nocy, liczyłam się z tym, że różnie może to być. Z drugiej strony Dzidkowy prawdziwek podsysał ułańską fantazję o koszyku pełnym owych. Dotarłam na miejsce, otworzyły się wrota lasu..., a tu nikt w kapeluszu mnie nie wita! Co jest?! A Ceglasie gdzie?! Te, byłam pewna, że stać na warcie będą, grzybowe herkulesy to przecież, na nie zawsze można liczyć :) Nie poddałam się tak łatwo - niemożliwe, musi coś być - uparcie myślałam. Idę więc sobie, i idę, bo wiadomo, że na prawdziwka się uwaliłam, zatem kręcę się i kręcę tam, gdzie wiem, że regularnie co roku rosną. I tak dalej idę sobie, lekkie powiewu wiatru, jak buziaczki od Matki Natury, aż tu nagle... Jest!! Dzień dobry, heląął, to ja... Grażka,... gdzieś ty się schował pod tym krzaczkiem, myślałeś, że cię nie znajdę, jakiś ty piękny, czekaj, zdjęcie ci zrobię do albumu leśnych emocji, dopiero potem w koszyku ułożę, a sam tu jesteś? czy rodzeństwo masz - tak do usiatka, bo właśnie on to był, mówiłam :) Wy też tak macie, że z grzybami rozmawiacie?, czy to tylko ze mną coś nie tak...., zresztą nieważne:-) Okazało się, że jedynakiem nie był, niedaleko, pod innym krzaczkiem braciszek młodszy stał, a jeszcze troszkę dalej, pod liśćmi, najmniejszy z familii się chował :) Po kilkuminutowej sesji zdjęciowej ruszyłam na dalsze poszukiwania, pewna już, że coś tam w lesie rośnie. I nie myliłam się. Niespełna piętnaście minut minęło..... Łoł, ten koleś wygląda imponująco! Co za typ! A co za karnacja! Naprawdę powalający widok ( to ten grubasek z wcześniej umieszczonego zdjęcia). Obok niego dwa mniejsze się wdzieczą. Niestety jeden z nich nie do koszyka się nadawał, tym bardziej do konsumpcji. Tę uskuteczniały już robaczki. Nastepny obiekt moich zachwytów prawie po sam kapelusz w piachu się zakopał. Tam też dwa kolejne usiatki dorwałam. Byłoby ich z pewnością więcej, gdyby mi moją oazę leśnicy w spokoju zostawili. Teraz czas na ceglaste i kurki przyszedł. Te pierwsze w odwrocie, rozczarowaly mnie, te drugie jakoś tam się mnożą, można powiedzieć - obleci. Ceglasie obżarte, ślimaki nie próżnują. Corpus delicti trafiłam, sama noga, mord na prostej drodze się odbył;-) Na szczęście w kurniku nie doszło do tego;-) Kureczki mój koszyk zapełniły. I tak to mniej więcej pierwsze moje w tym roku z prawdziwego zdarzenia grzybobranie wyglądało:-) Do domu późno wróciłam. W drodze powrotnej na pola rzepaku odbiłam, podglądać jelenie jak biopaliwo tankują;-)