No nie - wszyscy, albo prawie wszyscy w lesie na grzybach- a ja? Co ze mną ostatnio się stało? Jeszcze sobie pomyślicie, jak zimniej ociupinę i mokrzej ociupinę się zrobiło to ja - kierunek - galerie handlowe. Nic z tych rzeczy. Była okazja- taka więcej okazyjka- aby nadrabiają "parę" kilometrów, choć na godzinkę, dwie do lasu myknąć i rozeznanie w terenie poczynić, to okazję wykorzystałam z całą premedytacją. Pogoda na dzisiaj znakomita wręcz na cele, które miałam na myśli. Po wczorajszych płaczach z niebios ani śladu, ale wiadomo w lesie mokro będzie, a to lubię najbardziej. Wybrałam na dzisiejsze -krótkie- buszowanie - najpierw las sosnowy z pięknym dywanem mchu, całe sterty opadłego igliwia, pagórki i w las. Zegar z kukułką został w samochodzie- więc czas miałam policzony i bardzo cenny. Las w który się zagłębiłam, owszem obiecywał "złote- tj grzybowe-góry. I po dłuższej chwili odkryłam, że to tylko czcze obiecanki. Pognałam troszkę dalej, za górkami były następne, ale o zupełnie innym podłożu. Piach, niski mech, dorodne sosny rozstawione po kątach, młode poprzetykane między nimi. Urocze miejsce- przyciągało wzrok. Tutaj zwolniłam troszkę tempo i zaczęłam przepatrywać podłoże- a tam - zielonki- równo z mchem i między nim pięknie poutykane. Obeszłam na wszelki wypadek ze dwa razy i nacięłam przy tym z 15 dorodnych sztuk. W mchu, a to tu, a to kawałek dalej pięknie wyrośnięte kurki się zaczęły trafiać. I tak idąc kurzym szlakiem zbliżyłam się do położonego na górce pięknego zagajnika okolonego z wszystkich stron kochanymi, już prawie bezlistnymi- brzózkami. Tutaj oczywiście kureczki też dopisały. Ciężko było je między, a to żółtymi, a to brązowymi brzozowymi listkami wypatrzeć. Na pewno któraś przed moim nożykiem skryta skrzętnie umknęła. Wracając w stronę samochodu, troszkę inne tereny. Ato jakieś gałązki leżące, a to kępki trawy rosnące- myślałam- kroku przyśpieszając, że nic więcej nie wpadnie do kosza. I tu błąd. podgrzybki tak mnie zmyliły, że widząc pierwszego - stanęłam i patrzyłam, jakbym to cudo pierwszy raz na oczy widziała. Dalej to już mości Panie i Panowie runda po lesie była wolniejsza i szlaczkiem przebiegała. Dało to i owszem, może nie cuda, ale 28 szt do koszyka migiem wpadło. Na koniec wypatrzyłam, na skraju koźlaczka pomarańczowego, lekko przez ślimaka skubniętego. Pobyt w lesie stanowczo za krótki- coś do dłuższych ostatnio nie mam szczęścia- tj czasu, ale c u d o w n y. Ten, jesienny las, ten wilgotny gruby, lub nie dywan mchu, to cudowne wilgotne leśne powietrze- muszę pomyśleć w jaki sposób troszkę tego powietrza na zaś ze sobą z lasu zabrać. Do tego wszystkiego las delikatnie rozświetlony jesiennym nisko zawieszonym nad ziemią słoneczkiem- marzenie, marzenie i jeszcze raz spełnione marzenie. Grzybów jak pisałam troszkę wpadło. Kurek i zielonek nie liczę do statystyki, ale już zjadłam z nich przepyszną zupkę- właśnie teraz pisząc do Was. Grzyby są, ale nie wszędzie, lasy na razie są i to zaczarowane, Pan Marek robi co może, abyśmy coraz więcej pisali i aby szło nam to łatwiej-serdecznie pozdrawiam- czegóż chcieć więcej? - otóż- czasu dla lasu- Serdecznie Wszystkich pozdrawiam z moich nizinnych- choć lasy pagórkowate- stron :)