Wyróżnia się dwa podrodzaje, rozróżniane na podstawie miejsca występowania i wyglądu cystyd. Podrodzaj Conocybe nigdy nie ma osłony. W podrodzaju (obecnie w randze rodzaju) stożkówka (Pholiotina) resztki osłony są czasem widoczne na brzegu kapelusza lub w postaci skórzastego pierścienia na trzonie.
Owocniki przeważnie drobne i kruche, z cienkim i sztywnym trzonem oraz stożkowato-kloszowatym kapeluszem. Większość gatunków bez śladów osłony, u części widoczne one w postaci skórzastego pierścienia na trzonie. Kapelusz mniej lub bardziej higrofaniczny, pobrużdżony lub nie. Barwy rdzawej, ochrowej lub białawej. Blaszki ochrowe do brązowych. Trzon długi, cienki, rurkowaty. Zarodniki gładkie, elipsoidalne do wydłużono-jajowatych, rdzawobrązowe. Wysyp rdzawy.
6
stożków. białotrzono.
Bolbitius lacteus
27
stożk. drobnoowłosi.
C. subpubescens
3
moseri v. bisporig.
1
stożkówka gnojowa
C. rickenii
stożków. podalpejsk.
C. subalpina
1
stoż. soczewkowatoz.
C. lenticulospora
1
stożk. omączonotrzo.
C. rickeniana
stożkówka brunatna
microspora v. brun.
1
stożkówka wysmukła
Conocybe blattaria
występowanie
Saprofity wyrastające na terenach trawiastych i w ogrodach; przeważnie wybierają żyzne siedliska, rzadziej w lasach i na rozkładającym się drewnie. W Europie występuje ok. 55 gatunków.