|
owocnik
Owocnik podziemny, w formie kulistawej bulwy, która może osiągać wielkość ziemniaka i wagę do 0.5 kg, średnicę 20-100 mm; powierzchnia owocnika ciemnobrązowa do czarnej, z grubymi brodawkami, 2-5 mm, brodawki dość regularne, piramidalne, wielokątne.
Gleba początkowo biała, w miarę dojrzewania szarawa lub żółtawa i dojrzała brązowa do czerwonobrązowej z białymi żyłkami, dość jasna. Zapach intensywny, aromatyczny, przyjemny.
Gleba początkowo biała, w miarę dojrzewania szarawa lub żółtawa i dojrzała brązowa do czerwonobrązowej z białymi żyłkami, dość jasna. Zapach intensywny, aromatyczny, przyjemny.
cechy mikroskopowe
Worki 60-100 × 50-80 µm, kuliste lub gruszkowate z krótkim trzonkiem; w worku 2-6, rzadko jeden zarodnik.
występowanie
Na glebach zasadowych, wapiennych, zarówno suchych jak i wilgotnych, w warstwie humusu, płytko pod powierzchnią (10-20 mm), pod dębami, bukami, grabami, jesionami, leszczyną, jałowcem i sosną czarną (Pinus nigra). Owocniki często wyrastają w gniazdach po kilka. Występuje w całej Europie ale najczęściej podawany z terenów wokół Alp. W okresie opracowania monografii grzybów podziemnych Ławrynowicz (1982) brak było pewnych stanowisk w Polsce. Jest możliwa półnaturalna uprawa tego gatunku.
Czerwona Lista[125] — EX–wymarły lub zaginiony
jadalne czy trujące? 🟢 🛒
dopuszczony do obrotu 🛒
Jadalna, wysoko ceniona z racji aromatu. Zbierana i uprawiana głównie na terenach wokół Alp. Trufle rozwijają się przez szereg miesięcy i dojrzałość osiągają późną jesienią i w zimie.
Wyróżniana jest też trufla wgłębiona (Tuber mesentericum) różni się drobniejszymi brodawkami i wgłębieniem w owocniku (gatunek ten bywa synonimizowany z truflą letnią (Tuber aestivum)). W wyżej wymienionej monografii podane jest jedno stanowisko w Polsce. Tamże wiele informacji o technice poszukiwania grzybów podziemnych.
Trufla zimowa (Tuber brumale), nie znalezona dotąd w Polsce (ale prawdopodobna) różni się owocowaniem w okresie zimowym (listopad-marzec), barwą i zarodnikami.
