Mycena rosea (Bull.) Gramberg.

Kapelusz ciemniej lub jaśniej różowy, liloworóżowy, z wiekiem blednący i odbarwiający się ochrowo w centrum, higrofaniczny, prześwitująco prążkowany na brzegu; 25 – 40 (60) mm średnicy, wypukły do płaskiego, z płaskim garbkiem, często z wklęśniętą strefą wokół garbka; powierzchnia naga.

Trzon biały do bladoróżowego, w dole często żółtawy; 60 × 10 mm, zwykle wyraźnie rozszerzający się ku podstawie, prosty u podstawy czasem wygięty, pusty, sztywny; powierzchnia oprószona, przylegająco włókienkowata, podstawa z mniej lub bardziej wyraźnymi, białawymi lub żółtawymi włoskami.

Zarodniki cylindryczne, gładkie, amyloidalne, 7 – 8.5 × 4 – 5 µm, Q= 1.5 – 1.9, Qav= 1.7 [111].

Częsta ale zwykle utożsamiana z grzybówką fioletowawą (Mycena pura). Owocniki wyrastają pojedynczo lub po kilka, na ściółce, w lasach różnego typu - ale najczęściej w żyznych dębinach lub buczynach na glebach zasadowych. Liczniej pojawiają się jesienią.

Grzybówka różowa (Mycena rosea) wraz z kilkoma innymi, wyróżnianymi obecnie gatunkami i formami należy do kręgu grzybówki fioletowawej (Mycena pura). Grzybówka fioletowawa (Mycena pura) w wąskim ujęciu wyróżnia się nieco mniejszymi, mniej masywnymi owocnikami, bez wyraźnego garbka na kepeluszu, barwa kapelusza nie jest jasnoróżowa, często jest szarawa, niebieskawa, filetowawa, trzon jest białawy lub szarawoniebieskawy, szarawofiletowawy, zwykle tylko nieznacznie rozszerzający się ku podstawie.