Cortinarius rubellus Cooke [🔉 kor·tī·na·ri·us *]

Kapelusz ciepło-ochrowobrązowy, pomarańczowobrązowy do rdzawobrązowego, na brzegu jaśniejszy do żółtawego; powierzchnia wełnista do włokienkowatej, bliżej brzegu może czasami być drobno łuseczkowata; 20-70 mm średnicy, początkowo stożkowaty, z wiekiem dzwonkowaty do rozpostartego, zwykle z wyraźnym, mniej lub bardziej ostrym garbkiem w centrum kapelusza; brzeg kapelusza długo jest podwinięty, prosty lub pofalowany.

Blaszki początkowo ciepło-ochrowobrązowe, potem głęboko rdzawobrązowe, czerwonawobrązowe; dość rzadkie, szerokie, L= 48-52, I=3, szeroko przyrośnięte do trzonu, ostrze gładkie lub nieco karbowane.

Trzon z silnymi, żółtymi, nieregularnymi, zygzakowatymi strefami - resztkami osłony na ciemniejszym czerwonobrązowym tle trzonu; 50-80 (130) × 6-10 (20) mm, cylindryczny, u podstawy nieco maczugowato zgrubiały i następnie zwężony w kończyk; kruchy.

Miąższ blady żółtawobiały, ochrowobrązowy do czerwonawobrązowego, z wiekiem ciemnieje poczynając od postawy trzonu; w centrum kapelusza gruby, ku brzegowi cienki; zapach słaby rzodkwi; smak łagodny.Kapelusz ciepło-ochrowobrązowy, pomarańczowobrązowy do rdzawobrązowego, na brzegu jaśniejszy do żółtawego; powierzchnia wełnista do włokienkowatej, bliżej brzegu może czasami być drobno łuseczkowata; 20-70 mm średnicy, początkowo stożkowaty, z wiekiem dzwonkowaty do rozpostartego, zwykle z wyraźnym, mniej lub bardziej ostrym garbkiem w centrum kapelusza; brzeg kapelusza długo jest podwinięty, prosty lub pofalowany.

Trzon z silnymi, żółtymi, nieregularnymi, zygzakowatymi strefami - resztkami osłony na ciemniejszym czerwonobrązowym tle trzonu; 50-80 (130) × 6-10 (20) mm, cylindryczny, u podstawy nieco maczugowato zgrubiały i następnie zwężony w kończyk; kruchy.

Zarodniki szeroko elipsoidalne, migdałowate do owalnych, umiarkowanie szorstkie, jasno ochrowe, 8-12.3 × 6-9.2 µm, Q= 1.1-1.6 ^[26V]; niemal kulist, wyraźnie, gęsto brodawkowane 8-11 × 6.5-8.5 µm ^[61].

Podstawki maczugowate, 4-zarodnikowe, ze sprzążką, 36-40 × 9-11 µm.

Ostrze blaszki płodne z nielicznymi płonymi komórkami ^[61] te maczugowate, 18-33 × 6-10 µm ^[26V]. Brak pleurocystyd.

Skórka kapelusza zbudowana szeregów wydłużonych komórek, ułożonych jedne nad drugimi, składają się one z krótkich, wydłużonych strzępek 8-25 µm ^[26V], 3-7 µm szerokości ^[61], niektóre są uniesione, pomiędzy niektórymi przegrodami są widoczne sprzążki. Zawartość niektórych strzępek żółtobrązowa, niektóre silnie inkrustowane żółtawobrązowym barwnikiem.Zarodniki szeroko elipsoidalne, migdałowate do owalnych, umiarkowanie szorstkie, jasno ochrowe, 8-12.3 × 6-9.2 µm, Q= 1.1-1.6 ^[26V]; niemal kulist, wyraźnie, gęsto brodawkowane 8-11 × 6.5-8.5 µm ^[61].

Ostrze blaszki płodne z nielicznymi płonymi komórkami ^[61] te maczugowate, 18-33 × 6-10 µm ^[26V]. Brak pleurocystyd.

Częsty. Owocniki pojawiają się latem i jesienią, zwykle w grupach, w wilgotnych i podmokłych lasach iglastych pod świerkiem lub sosną i na obrzeżach torfowisk wysokich, wśród krzewów borówki czernicy, na glebach kwaśnych. Rzadko w ubogich lasach z bukiem i sosną.Częsty. Owocniki pojawiają się latem i jesienią, zwykle w grupach, w wilgotnych i podmokłych lasach iglastych pod świerkiem lub sosną i na obrzeżach torfowisk wysokich, wśród krzewów borówki czernicy, na glebach kwaśnych. Rzadko w ubogich lasach z bukiem i sosną.

Gatunek śmiertelnie trujący. Jeden z kilku zasłonaków zawierających uszkadzające nerki orelaniny.^[134]

Ostrzeżenia przed tym śmiertelnie trującym gatunkiem są kierowane do grzybiarzy i "eksperymentujących z łysiczką" a nie posiadających podstaw wiedzy mykologicznej. Możesz ją posiąść choćby z artykułów pod przyciskiem obok.

Grzybiarze bez wiedzy o budowie i cechach grzybów nie powinni rozważać zbierania niedużych brązowych grzybów (jak np. klejek czerwonawy (Chroogomphus rutilus), pieprznik trąbkowy (Craterellus tubaeformis)) z uwagi na pewne, co prawda dość powierzchowne - związane z barwą i kształtem kapelusza, podobieństwo do drobnych zasłonaków (np. opisanego na tej stronie /), wśród których są gatunki śmiertelnie trujące.

Zbierający łysiczkę lancetowatą (Psilocybe semilanceata), a nie posiadający podstaw wiedzy mikologicznej, są ponadto narażeni na groźne dla życia zatrucia ze strony niektórych gatunków z rodzajów stożkówka (Conocybe) lub czubajeczka (Lepiota).Gatunek śmiertelnie trujący. Jeden z kilku zasłonaków zawierających uszkadzające nerki orelaniny.^[134]

Grzybiarze bez wiedzy o budowie i cechach grzybów nie powinni rozważać zbierania niedużych brązowych grzybów (jak np. klejek czerwonawy (Chroogomphus rutilus), pieprznik trąbkowy (Craterellus tubaeformis)) z uwagi na pewne, co prawda dość powierzchowne - związane z barwą i kształtem kapelusza, podobieństwo do drobnych zasłonaków (np. opisanego na tej stronie /), wśród których są gatunki śmiertelnie trujące.

Gatunek zbliżony do zasłonaka rudego (Cortinarius orellanus) który występuje głównie w lasach liściastych, jego trzon jest jaśniejszy, miedzianożółty z nieznaczną pokrywą resztek osłony.

W lasach iglastych rosną także zasłonak płomienny (Aureonarius callisteus) i zasłonak cytrynowożółty (Aureonarius limonius) te jednak nie mają garbka na kapeluszu lub jedynie nieznaczny i ich barwy są intensywniejsze i bardziej żółte lub żółtopomarańczowe.

Zasłonak cytrynowożółty (Aureonarius limonius) ma gęstsze i jaśniejsze blaszki, jego kapelusz jest higrofaniczny, wysychając przybiera wyraźnie żółtą barwę.Gatunek zbliżony do zasłonaka rudego (Cortinarius orellanus) który występuje głównie w lasach liściastych, jego trzon jest jaśniejszy, miedzianożółty z nieznaczną pokrywą resztek osłony.

Zasłonak cytrynowożółty (Aureonarius limonius) ma gęstsze i jaśniejsze blaszki, jego kapelusz jest higrofaniczny, wysychając przybiera wyraźnie żółtą barwę.