|
cechy makroskopowe
Kapelusz higrofaniczny, wilgotny jasnobrązowy do brązowego, czerwonobrązowego, młody ciemniejszy, wysychając jaśniejszy; 20-40(150) mm średnicy; powierzchnia jedynie w centrum kapelusza z ciemnobrązowymi włókienkami i łuseczkami, ku brzegom naga; brzeg wyraźnie prześwitująco prążkowany.
Trzon 50-70(100) × 3-5(15) mm, zwężający się ku górze, z bulwiasto rozszerzoną podstawą; powierzchnia trzonu niemal naga, bez łuseczek i kłaczków (te sporadycznie), z nielicznymi żółtawymi włókienkami, jedynie u podstawy wyraźnie żółta. Pierścień cienki, bardzo słaby, nietrwały, bez łuseczek. Ryzomorfy czasem obecne u podstawy trzonu.
Barwa wysypu zarodników biaława.
cechy mikroskopowe
Zarodniki elipsoidalne, gładkie, hialinowe, 7-8 × 5-6 µm.
jadalne czy trujące? 🟢
Jadalna podobnie jak i pozostałe opieńki. Zobacz uwagi na stronie rodzaju opieńka (Armillaria).
występowanie
Jest w czekliście.[105]
Rzadka. Owocniki wyrastają pojedynczo lub w luźnych wiązkach na martwym drewnie różnych gatunków drzew i krzewów liściastych i iglastych; często na drobnych gałązkach. /Wojewoda W., 2003 [105]/ podaje, że na buku i jesionie; pasożyt.
uwagi
Podobna opieńka żółtawa (Armillaria lutea) ma masywniejsze owocniki, o powierzchnia trzonu z żółtawymi kłaczkami, silniejszym pierścieniu i jaśniejsze, obfitsze łuseczki na powierzchni kapelusza.
