owocnik
Niewielka szara gąska, z drobnołuseczkowatym kapeluszem, szarymi blaszkami i bardzo kruchym miąższem.
Kapelusz ciemnoszary do szarobrązowego; 40-80 mm średnicy, początkowo półkulisty do stożkowatego, potem wypukły lub rozpostarty, zwykle z uwypukleniem w centrum; powierzchnia sucha, matowa, podłużnie włókienkowata, z wiekiem drobno łuseczkowata barwy czarnoszarej, na brzegu mogą być drobne kosmki; w czasie suszy kapelusz może być promieniście popękany.
Trzon młody białawy, z wiekiem szary; 40-70 x 10-15 mm, cylindryczny, kruchy; powierzchnia włóknista lub z drobnymi kosmkami, u szczytu nieco mączyście oprószony; u starszych okazów wewnątrz gąbczasty, pusty.
Stipe when young whitish, in age grey; 40-70 x 10-15 mm, cylindric, fragile; surface fibrillose or with fine flocci, in apex slightly mealy tomentose; in older specimens spongy inside, hollow.
zarodniki
Wysyp zarodników biały. Zarodniki szerokoelipsoidalne, prawie kuliste, gładkie, z kroplami, 5-7 x 4-5 µm.
występowanie
Gatunek pospolity. Wyrasta od sierpnia do listopada, zwykle w lasach sosnowych ale także w innych, zazwyczaj gromadnie, na piaskach i żyźniejszych glebach, preferuje ±zasadowe, związana mykoryzowo z sosną.
jadalne czy trujące? 🟢
Jadalna ale niesmaczna.[134] Z uwagi na podobne inne gatunki gąsek o nieznanej jadalności raczej nie powinna być zbierana.
uwagi
Jest wiele podobnie zabarwionych gatunków gąsek. Gąska ziemista należy do mniejszych, ma szarawe blaszki, niezmienny miąższ i zapach mąki. Jako osobny gatunek bywa wyodrębniana Tricholoma myomyces "gąska mysia" - jest jaśniejsza, blaszki są kremowo zabarwione bez szarych odcieni, trzon biały, u młodych egzemplarzy z wyraźnymi włóknistymi resztkami osłony.