cechy makroskopowe
Kapelusz młody ciemnoszary, z wiekiem popielaty, szarobeżowy, kremowoszary; powierzchnia sucha, początkowo włókienkowata, potem spękana na mniejsze lub większe, koncentrycznie ułożone ciemniejsze, dość duże włókniste łuski, łuseczki przylegające lub odstające; dość - duży (30)60-100(150) mm średnicy, mięsisty, początkowo półkulisty, potem długo wypukły, w centrum z płaskim garbkiem; brzeg długo podwinięty, z wiekiem pofałdowany i płatowaty; skórka kapelusza z trudem daje się oddzielać, wystaje poza blaszki.
Trzon biały, kremowowobiały, u starych egzemplarzy u podstawy ochrowobrązowawy; powierzchnia sucha, u młodych egzemplarzy w górze z wodnistymi kroplami wydzieliny, w starości z grubymi włókienkami; (30)50-80(100) × 15-20(40) mm, krępy, masywny, cylindryczny, maczugowaty lub zwężający się ku nasadzie; pełny.
Wysyp zarodników biały.
występowanie
Gatunek częsty ale tylko na glebach wapiennych lub zasadowych. Wyrasta latem i jesienią, pojedynczo lub w grupach, zarówno w lasach liściastych pod bukami jak i w iglastych pod świerkami i jodłami.
jadalne czy trujące? 🔴
Gatunek trujący[105] - powoduje bardzo silne niedyspozycje żołądkowo-jelitowe.
gatunki podobne

Wśród szarych i szarobrązowych gąsek, gąska tygrysia charakteryzuje się znacznymi rozmiarami i masywną budową owocników, dość dużymi łuskami, ułożonymi koncentrycznie i występowaniem na glebach wapiennych lub zasadowych. Inne gąski z tej grupy są przeważnie delikatniejszej konstrukcji i z włóknistą lub włóknisto-łuseczkowatą powierzchnią kapelusza.
Gąska żółknąca (Tricholoma scalpturatum) ma mniejsze i delikatniejsze owocniki, powierzchnia kapelusza raczej z włókienkami niż z łuskami.
wybrane okazy · selected collections ⇈

leg. Marek Snowarski
/Kaszuby/