Stropharia caerulea Kreisel (1979)

Kapelusz średnicy 25 – 50 (70) mm; powierzchnia w czasie wilgotnej pogody nieco lepka ale nie śluzowata; młody niebiesko-zielony, z wiekiem blednie do żółto-zielonego i blado żółtego - blado ochrowego, często z żółtawymi plamami; młody półkulisty, potem wypukły do rozpostartego; delikatne resztki osłony przez krótki czas są widoczne głównie na brzegu, jest on długo podwinięty z kłaczkowatymi resztkami osłony; skórka daje się ściągnąć z kapelusza.

Trzon 40 – 70 (100) x 4 – 10 mm; cylindryczny, podstawa może być nieco zgrubiała; sztywny, kruchy, pełny lub pusty; pierścień szczątkowy nawet za młodu lub zanikły; powyżej jego strefy trzon białawy do blado-niebieskiego, poniżej z silniejszymi białawymi kłaczkami na niebieskim lub niebiesko-zielonym, blednącym podłożu.

Wysyp purpurowo-brązowy. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, szaro-żółte, z grubymi ścianami, bez pory rostkowej, 7 – 9 x 4.5 – 6 µm.

Niemal identyczny jest pierścieniak grynszpanowy (Stropharia aeruginosa) - ma wyraźny pierścień i resztki osłony na kapeluszu i odmienne białawe ostrze blaszek. Pierścieniak modry (Stropharia caerulea) odróżnia się od niego brakiem lub szczątkowym pierścieniem, wysypem zarodników bez fioletowego odcienia, ostrzami blaszek ±tej samej barwy co blaszka.