Russula foetens Fr.

Duży. Kapelusz żółtoochrowy, żółtobrązowawy (ochrowobrązowy, ciemnopłowy, rdzawobrązowy do rudego, orzechowobrunatny) ciemniejszy w środku; 70 – 100 (170) mm średnicy, początkowo prawie kulisty z ostrym brzegiem przylegającym do trzonu i silnie śluzowaty zwykle falistym i zatokowatym, z wiekiem rozprostowuje się i jest w środku wklęsły, część centralna jest mięsista. Brzeg podgięty i śluzowaty, cienki, ostry, często płatowaty, z grubymi karbami i dużymi gruzełkami nad grzbietami blaszek (zwłaszcza u młodych egzemplarzy). Skórka kapelusza jest silnie śluzowata i daje się zedrzeć do połowy promienia kapelusza, w czasie suszy lśniąca.

Trzon jedynie za młodu biały, później jasnoochrowy do brudnordzawego w tonacji kapelusza, bez połysku; 40 – 80 (100) x 20 – 35 mm, cylindryczny lub nieco rozszerzony w części środkowej; powierzchnia gładka; pełny, szybko watowaty i komorowaty lub całkiem pusty z brązowymi resztkami rdzenia na cienkiej i sztywnej ale łamliwej warstwie kory.