Ischnoderma resinosum (smolucha bukowa)

owocnik

Owocniki jednoroczne, konsolowate do półkolistych, bokiem przyrośnięte do podłoża, pojedyncze lub pozrastane po kilka; 60-150(300) mm szerokości; gruby na 10-20(30) mm; brzeg gruby, zaokrąglony; górna powierzchnia początkowo filcowata, często z kroplami ciemnej wydzieliny, pod warstwą filcowatą znajduje się cienka ciemna rdzawa warstwa żywiczna, z połyskiem, z wiekiem kapelusz ciemnieje, rdzaworudy, ciepłej barwy brunatnej, czernobrązowa.
Hymenofor tworzy się pod koniec rozwoju owocnika. Pory małe, 0.15-0.25 mm średnicy; białe do ochrowych, młode uciśnięte przebarwiają się czerwonobrązowo. Rurki 5-10 mm długości.
Miąższ jednorodny, kilkukrotnie grubszy od rurek; konsystencji mięsisto-włóknistej, soczysty, wyschnięty korkowaty, drewniejący, łamliwy. Zapach przyjemny, nieokreślony. Pod wpływem KOH brunatniejący.

space

zarodniki

Wysyp zarodników biały. Zarodniki cylindryczne, nieco zgięte, gładkie, 10-15 × 4.5-6 µm.

Spore print white. Spores cylindrical, somewhat allantoid, smooth, 10-15 × 4.5-6 µm.

występowanie

Rzadki. Na pniach i pniakach martwych drzew liściastych, zwłaszcza buku, klona jawora, rzadziej na grabach, lipie, dębie, jarzębinie, jabłoni.

Rare. On trunks and stumps of dead hardwood trees, particularly beech, sycomore maple, sporadically on hornbeam, lime, oak, rowan-tree, apple tree.

Statusy czerwonej listy. [125]: V–narażony na wymarcie

wartość

Niejadalna. Wywołuje średnio intensywną zgniliznę drewna typu białego.

uwagi

Ischnoderma benzoinum (smolucha świerkowa)

Pokrewna smolucha świerkowa (Ischnoderma benzoinum) występuje na martwym drewnie drzew iglastych, zwłaszcza świerku i sosny. Jej owocniki są cieńsze, górna powierzchnia jest bruzdowana, zabarwiona jest ciemniej, rdzawobrązowo, kasztanowobrązowo z wiekiem prawie czarna; pory początkowo białe z wiekiem brązowe.