Cystoderma amianthinum (Scop.: Fr.) Fay.

Kapelusz żółto-ochrowy do żółto-pomarańczowego; 15-40 mm średnicy, młody stożkowaty, potem coraz bardziej rozpostarty do płaskiego z szerokim garbkiem; powierzchnia początkowo drobno omączona, z wiekiem mniej lub bardziej naga, czasem żyłkowato pomarszczona; brzeg ostry z białawymi lub żółtawymi, zwieszającymi się resztkami osłony.
Blaszki blado żółte, szerokie, wykrojone do przyrośniętych.
Trzon 30-60 x 3-5 mm, cylindryczny, pusty; barwy kapelusza; powierzchnia powyżej niewyraźnego, strzępiastego pierścienia białawo-kłaczkowata, poniżej pierścienia z pomarańczowo-brązowymi łuseczkami i kłaczkami, ciemniejsza ku podstawie.
Miąższ pomarańczowo-żółty bezpośrednio pod skórką trzonu, poza tym białawy, cienki, zapach słaby i nieprzyjemny, duszący, smak łagodny, nieokreślony.

Wysyp zarodników kremowy. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, hialinowe, 4-6 x 3-4 µm.

Częsty. Owocniki wyrastają od lata do jesieni pojedynczo, częściej gromadnie, w lasach i poza nimi, w miejscach wilgotnych, mszystych, wśród traw, najczęścij w ubogich lasach iglastych.

Gatunek o bardzo zmiennej barwie kapelusza, od bladożółtej do rdzawo-czerwonej. Powierzchnia kapelusza może być od równej do pomarszczonej.

Na grzybni tego gatunku występuje bardzo rzadki pasożyt grzybowy. Tworzy on własne kapeluszowe owocnki, których dolna część jest trzonem utworzonym z grzybni ziarnówki ochrowożółtej (Cystoderma amianthinum) a górny odcinek trzonu i kapelusz są już tworem Squamanita paradoxa.