| |||||
| |||||
owocnik
Kapelusz higrofaniczny, wilgotny płowo do rdzawobrązowego, suchy jasnoochrowy, z wiekiem i w miejscach uszkodzonych przebarwia się ciemno sino-zielonkawo; 20-50 mm średnicy, początkowo tępostożkowaty, potem wypukły do rozpostartego; brzeg podgięty, z wiekiem prosty lub odgięty, wilgotny słabo prążkowany; powierzchnia gładka, nie lepka; skórka nieściągalna.
Trzon białawy, z jedwabistym połyskiem, w miejscach uciśniętych ciemno siniejący; 45-80(100) mm długości i 2-10 mm średnicy; równogruby, u podstawy nieco rozszerzony; nagi lub z nieznacznymi białawymi pozostałościami włókienkowatej osłony.
zarodniki
Wysyp zarodników brązowy z purpurowym odcieniem. Zarodniki elipsoidalne, nieco spłaszczone, grubościenne, z wyraźną porą rostkową; 10-12.5 × 6-7.5 µm.
Spore print brown with a purple tinge. Spores ellipsoid, slightly flattened, thick-walled, with a distinct germ pore; 10-12.5 × 6-7.5 µm.
występowanie
brak w czekliście [105]
Rzadki. Owocniki wyrastają pojedynczo lub w grupach. Na silnie rozłożonym drewnie drzew liściastych i iglastych, gałązkach, kompoście, resztkach roślinnych, w ogrodach, parkach, na poboczach dróg, w miejscach żyznych, ruderalnych.
Rare. Sporocarps solitary or gregarious. On well decayed deciduous and coniferous wood, on twigs, compost, plant residue, in gardens, parks, on roadsides, in rich places, ruderaly.
jadalne czy trujące? 🔴
Ten europejski gatunek ten jest bardzo zbliżony do północnoamerykańskiego gatunku łysiczka siniejąca (Psilocybe cyanescens) (który też zresztą rozprzestrzenia się w Europie).
Do grupy bliskich sobie gatunków należą też: łysiczka serbska (Psilocybe serbica).