Phlebia radiata Fr.

Owocniki płasko rozpostarte, całkowicie przyrośnięty do podłoża, czasem z nieco odstającym brzegiem, początkowo kolisty, potem sąsiednie strefy wzrostu zrastają się i owocnik rozciąga się na znacznej przestrzeni; brzeg postrzępiony.

Hymenoformniej lub bardziej promieniście pofalowany, żyłkowany, bruzdowany; blado-mięsisty, pomarańczowy, czerwony do różowego, z wiekiem z odcieniem fioletowo-szarym lub pomarańczowo-brązowym.

Miąższ konsystencji żelatynowatej, mięsisto-galaretowatej.Owocniki płasko rozpostarte, całkowicie przyrośnięty do podłoża, czasem z nieco odstającym brzegiem, początkowo kolisty, potem sąsiednie strefy wzrostu zrastają się i owocnik rozciąga się na znacznej przestrzeni; brzeg postrzępiony.

Miąższ konsystencji żelatynowatej, mięsisto-galaretowatej.

Wysyp zarodników biały. Zarodniki cylindryczne, ziarenkowate, gładkie, hialinowe, z dwoma kroplami, nieamyloidalne, 4.5-6 × 1.5-2.5 µm.Wysyp zarodników biały. Zarodniki cylindryczne, ziarenkowate, gładkie, hialinowe, z dwoma kroplami, nieamyloidalne, 4.5-6 × 1.5-2.5 µm.

Częsty. W wilgotnych okresach roku, głównie jesienią i wiosną, na leżących pniach i gałęziach drzew liściastych, rzadziej na iglastych.Częsty. W wilgotnych okresach roku, głównie jesienią i wiosną, na leżących pniach i gałęziach drzew liściastych, rzadziej na iglastych.

Jest kilka innych rzadszych gatunków w rodzaju żylak (Phlebia), do pewnego odróżnienia jedynie pod mikroskopem. Stosunkowo podobny żylak czerwonawy (Phlebia rufa) ma hymenofor bardziej dołkowny, porowaty niż prominiście żyłkowany i jest zabarwiony jasnoochrowo do czerwonobrązowego.Jest kilka innych rzadszych gatunków w rodzaju żylak (Phlebia), do pewnego odróżnienia jedynie pod mikroskopem. Stosunkowo podobny żylak czerwonawy (Phlebia rufa) ma hymenofor bardziej dołkowny, porowaty niż prominiście żyłkowany i jest zabarwiony jasnoochrowo do czerwonobrązowego.