owocnik
Owocnik duży, zwykle kopytowaty, w zarysie półkulisty, szerokości 70-200(400) mm; powierzchnia matowa, szarobrązowa do czarnoszarej i prawie czarnej, zwykle szeroko koncentrycznie bruzdowana; brzeg szeroki (nieraz bardzo gruby), obły, cynamonowobrązowy, jasnobrązowy, rdzawy, w okresie wzrostu jasnoszary, puszysty. Powierzchnia kapelusza bardzo twarda, u starszych owocników głęboko spękana.
Miąższ jednorodny (u góry może być niewyraźnie strefowany), ciemny, rdzawobrązowy lub kasztanowobrązowy, twardy, zdrewniały, grubości do 20 mm. Zapach słaby, grzybowy. Smak nieco kwaskowato-gorzkawy.
zarodniki
Wysyp zarodników biały. Zarodniki prawie kuliste, gładkie, bezbarwne, grubościenne, 5-6.5 x 4-5.5 µm. Wytwarzanie zarodników trwa praktycznie przez cały rok, także zimą w cieplejsze dni.
występowanie
Gatunek bardzo pospolity. Wieloletnie owocniki wyrastają na pniach żywych drzew różnych gatunków wierzb, zwykle wysoko nad ziemią; wywołuje bardzo silną białą zgniliznę drewna, po zamarciu drzewa owocniki rozwijają się jeszcze przez jakiś czas.
znaczenie gospodarcze
Jeden z ważniejszych pasożytów drzew liściastych.
uwagi
Na olchach i jabłoniach rośnie bardzo podobny czyreń jabłoniowo-olszowy (Phellinus alni), ujmowany też jako forma czyrenia ogniowego (Phellinus igniarius) w szerokim rozumieniu. Zobacz też synonimizowane: czyreń bukowy (Phellinus nigricans) i rosnący na robinii akacjowej Phellinus rimosus.
Guzoczyrka dębowa (Fomitiporia robusta) rośnie tylko na dębach, miąższ ma jaśniejszą żółtaworudą, rdzawocynamonową barwę.
wybrane okazy · selected collections ⇈
/dolina Bystrzycy/
/dolina Odry-Oławy/
leg. Marek Snowarski
/Dolny Śląsk, dolina Odry/