Alnicola scolecina (Fr.) Romagn.

Kapelusz silnie higrofaniczny, wilgotny ciemno zabarwiony, ciemnoczerwony do orzechowobrązowego, ±prześwitująco prążkowany, suchy jasny czerwonawobrązowy, beżowobrązowy; 10-30 mm średnicy, początkowo stożkowaty do dzwonkowatego, z wiekiem wypukły do płaskiego, zwykle z małym garbkiem; powierzchnia niemal naga; brzeg ostry.

Trzon o powierzchni białawo-włókienkowatej na ciemnoczerwonym tle, z wiekiem gładki; w miejscach otartych i z wiekiem ciemniejący; 25-65(80) × 1-3.5(4) mm, cylindryczny, nieco rozszerzony ku podstawie; elastyczny; początkowo pełny, z wiekiem pusty.

Barwa wysypu zarodników brązowy (dingy brown ^[26V]).

Zarodniki elipsoidalne do migdałowatych, słabo lub średnio szorstkie, jasnożółte, 8.7-13 × 5-7 µm, Q= 1.6-2.2 ^[26V].

Cheilocystydy butelkowate (ventricose ^[26V]), z długim dziobem, często niemal-główkowate, 30-55 × 5-10 µm ^[26V]; szyjka szerokości 2-4 µm ^[106] 1-3 µm .

Kaulocystydy wąsko butelkowate, niemal-główkowate.

Nieczęsta. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, w grupach, w miejscach podmokłych, pod Alnus incana i Alnus glutinosa.

Podobna olszóweczka żółciowa (Alnicola fellea) jest związana z brzozami, smak miąższu jest wyraźnie gorzki. Na tych samych siedliskach co olszóweczka szerokoblaszkowa (Alnicola scolecina) rośnie podobna ale mniejsza olszóweczka łuseczkowata (Alnicola subconspersa), jej cheilocystydy są szydlaste.