Alnicola escharoides (Fr.) Romagn.

Kapelusz higrofaniczny, wilgotny jasny ochrowobrązowy, różowawobeżowy, suchy jaśniejszy kremowoochrowy do jasnego żółtawoochrowego, w centrum ciemniejszy; 15-25(30) mm średnicy, początkowo stożkowaty, z wiekiem wypukły do płaskiego i czasem z nieznacznym garbkiem; powierzchnia gładka, matowa, delikatnie włókienkowata do łuseczkowatej, wilgotna nie jest prześwitująco prążkowana, bez resztek osłony (lub co najwyżej z nietrwałymi pozostałościami osłony u młodych egzemplarzy); brzeg początkowo równy, potem nieznacznie ząbkowany.

Trzon początkowo jasny oliwkowożółty, z wiekiem lub otarty ciemnieje od podstawy, oliwkowobrązowy, czerwonobrązowy; powierzchnia wzdłużnie biało-włókienkowata, w górze biało-oprószona, czasem z nietrwałymi resztkami osłony; 30-60 × 2-4.5 mm, cylindryczny, podstawa często nieco bulwiasto rozszerzona; elastyczny; początkowo pełny, z wiekiem pusty.

Barwa wysypu zarodników oliwkowobrązowa.

Zarodniki elipsoidalne do migdałowatych, bardzo szorstkie, jasnożółte, 9.1-12 × 5-6.6 µm, Q=1.6-2.0.

Cheilocystydy butelkowate, z dziobem (szerokości 1-2 µm ^[106]), niektóre niemal-główkowate, 28-50 × 4-12 µm.

Kaulocystydy w górze trzonu, różnokształtne, niektóre z dziobem.

Pospolita. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, w grupach, czasem kępkowo, zawsze pod olszami, w miejscach podmokłych, bagiennych, zatorfionych; na ziemi i opadłych gałązkach; lipiec-październik.

Jest to najczęściej spotykany gatunek wśród jasno zabarwionych olszóweczka (Naucoria) związanych z olszami. Podobna Naucoria alnicola ma cystydy bez dzioba, Alnicola luteofibrillosa ma silną i stosunkowo trwałą osłonę i mniej szorstkie zarodniki. Alnicola paludosa rośnie w miejscach szczególnie podmokłych i ma wyraźnie prześwitująco prążkowany kapelusz.