Mycena leptocephala (Pers.) Gillet

Kapelusz higrofaniczny, wilgotny ciemno zabarwiony ciemnobrązowy, jaśniejszy, białawy na obwodzie, z wiekiem ciemnoszary, wysychając blednie, szarobrązowy, beżowoszary; 6 – 20 (25) mm szerokości, stożkowaty do dzwonkowatego, bardziej rozpostarty z wiekiem, bez lub z garbkiem; powierzchnia matowa, wilgotny prześwitująco prążkowany niemal do centrum; brzeg ostry, słabo ząbkowany.

Trzon ciemnobrązowy, szarobrązowy lub szary, ku dołowi ciemniejszy; lśniący; powierzchnia naga, jedynie na szczycie drobno oprószona, na całej długości bardzo krótko owłosiona; u podstawy gęsto, odstająco owłosiona, długimi, elastycznymi, białymi włoskami; 20 – 65 × 1 – 2.5 mm, cylindryczny, podstawa nieco rozszerzona, prosty lub wygięty, pusty, kruchy.

Barwa wysypu zarodników biała.

Podstawki wąsko-maczugowate, zwykle z czterema sterygmami, ze sprzążką u podstawy.

Pleurocystydy bardzo nieliczna, jeśli występują to takiej samej formy jak cheilocystydy.

Skórka kapelusza równolegle ułożonych strzępkach, 2 – 10 µm szerokości, o powierzchni pokrytej wyrostkami (zwykle gęsto), wyrostki cylindryczne, czasem rozgałęzione.

Strzępki korowej warstwy trzonu gładkie, co najwyżej z nielicznymi wyrostkami poniżej komórek końcowych - te 4.5 – 20 µm szerokości, często znacznie rozszerzone, różnokształtne, z wydłużonymi wypustkami, często odgięte i przechodzące w kaulocystydy.

Częsta na niżu i w górach. Owocniki wyrastają od późnej wiosny do jesieni, pojedynczo lub w grupach, na rozłożonym drewnie lub na gałązkach, zarówno drzew liściastych jak i iglastych, wśród traw lub mchów, w lasach i poza nimi na terenach trawiastych.