Cortinarius uliginosus Berk. (1860)

Owocniki małe lub średnie. Kapelusz pomarańczowy do miedzianoczerwonego, na brzegu czasem nieco jaśniejszy, żółtawy; 20 – 60 mm średnicy, początkowo stożkowaty do półkulistego, potem wypukły i wreszcie rozpostarty, zwykle z płaskim garbkiem, nieraz ostrym i z jedną lub kilkoma koncentrycznymi depresjami; powierzchnia gładka do krótko włókienkowatej, matowa lub jedwabiście lśniąca; brzeg pozostaje zagięty. Zasnówka jasnożółta. Osłona czerwonawa.

Trzon jasnożółty, ku dołowi z resztkami (nieraz grubymi i wyraźnymi) osłony, w formie pomarańczowych lub miedzianoczerwonych pasków; u podstawy trzonu grzybnia o barwie nieco jaśniejszej niż osłona; 30 – 70 × 3 – 10 mm, równogruby lub z rozszerzoną podstawą.

Zarodniki elipsoidalne do migdałowatych, wyraźnie średnio do grubo brodawkowanych, (8) 8.5 – 11 (12) × 5 – 6.5 µm, Q= 1.5 – 1.8.

Gatunke związany ściśle ze swoim siedliskiem, występuje na nizinach i w górach. Ściśle związany z różnymi gatunkami wierzb, występuje w miejscach wilgotnych, zwykle okresowo zalewanych, zwykle w pobliżu cieków wodnych lub zbiorników wodnych w miejscach bogatych w resztki organiczne, na glebach ciężkich.

W lasach iglastych, zwłaszcza w podmokłych świerczynach, występuje podobny Cortinarius croceoconus o nie tak grubych resztkach czerwonej osłony.