opis
Kapelusz bladoochrowy, beżowy, bladocielisty; u wilgotnych okazów skórka wyraźnie matowa, po wyschnięciu nieco błyszcząca, miejscami oprószona; (50)100-200(300) mm średnicy, początkowo półkulisto sklepiony, z podwiniętym brzegiem, szybko szeroko rozpostarty, potem mniej lub bardziej zapadnięty, lejkowaty ale prawie zawsze z małym garbkiem pośrodku.
Blaszki początkowo białe, potem białawe z beżowym odcieniem (koloru kości słoniowej); dość gęste; cienkie, szerokości 3-10 mm; różnej długości; zbiegają daleko na trzon.
Trzon barwy kapelusza; 50-150 x 10-45(60) mm, długi i masywny, rozszerzający się ku podstawie, przerośnięty grzybnią z podłożem; pełny, długowłóknisty. Początkowo trzon rośnie szybciej niż kapelusz dlatego u młodych owocników występuje charakterystyczna dysproporcja pomiędzy długim i smukłym trzonem a jeszcze niewielkim wtedy kapeluszem.
Miąższ białawy do kremowego; niezmienny; gruby w centrum kapelusza, ku brzegom cienki; twardy, młody chrząstkowaty, z wiekiem, zwłaszcza w trzonie łykowaty; zapach intensywny, aromatyczny, słodkawy, może przypominać lawendę lub gorzkie migdały; smak łagodny.
zarodniki
Wysyp zarodników biały. Zarodniki, prawie kuliste, gładkie, bezbarwne, nieamyloidalne, 6-7 x 5-6 µm.
występowanie
Nieczęsta. Od lata do jesieni, w grupach i czarcich kręgach, w jasnych lasach iglastych i liściastych; na łąkach śródleśnych, na obrzeżach lasu, w zaroślach, na trawnikach. Zwłaszcza na wapiennych glebach i w wilgotnych miejscach.
jadalne czy trujące? 🟢
Jadalna. W Polsce brak tradycji zbierania tego grzyba do jedzenia, nie jest on zresztą częsty. Przez niektórych bardzo ceniony, bo to duży i wydajny grzyb, innym nie odpowiada aromat tego grzyba. Jadane są tylko młode owocniki, z wiekiem stają się łykowate i bez smaku.[105][134]
wybrane okazy · selected collections ⇈
leg. Marek Snowarski
/Czechy, Suchdol nad Odrou/
/dolina Odry-Oławy/
